uykunuzu kaçıran şeyler

deprem olur mu ihtimali.

kafamda kurduğum senaryolar.
tam uyuyacağım, ulan diyorum acaba şu kişi bana bunu derken aslında şöyle bir şey mi demek istedi. o konuyu kapatıyorum,o gün okuduğum bir kitapla alakalı bir şeyler düşünüyorum. acaba bu karakterin yerinde olsaydım ben nasıl davranırdım diye düşünüyorum. daha da iletiyorum karakterin karşısına farklı bir karakter kurgulayıp ikisini yine o kitapta geçen bir konu hakkında tartıştırıyorum. o kadar ciddiye alıyorum ki bu tartışmayı, ben bile geriliyorum durduk yere. o konuyu da kapatıyorum, acaba öleceğim zaman nasıl öleceğim? boğularak da ölebilirim o yüzden bir çözüm yöntemi bulmam lazım ve şak; böyle bir şey yaşadığımı düşünüp o anın acısını o an yaşıyorum.
bunlar masum olan senaryolar. diğerlerini yazmaya bile çok çekiniyorum. aklıma gelmesini bile istemeyeceğim türden düşünceler.

bu düşüncelerle boğuşurken uykum kaçıyor doğal olarak. ama iyi yönünden bakacak olursam bir süredir rüyalarıma girmiyorlar .çünkü bir süredir rüya görmüyorum/görsem de hatırlamıyorum.

" kızım sen kafanda kuruyorsun " sözündeki o kız benim,evet.

deprem olma ihtimali anında çocukların odasına gitme hızı ve onları nasıl kucaklayıp hangi konumda hangi pozisyonu alırım senaryoları.

"uyku tutmuyor gözüm, anılar sıraya girdi."

uyku kaçıran demek abartılı olur da uyku açan diyebiliriz. az önce tam uykuya teslim olacakken ne idüğü belirsiz, melun bir vızıltı sesi duydum. el kadar böcek (yok boyum kadar) davetsiz misafir olarak kışın ortasında odama teşrif etme cüreti göstermiş. elbette bu geceyi onunla koyun koyuna geçirmeyeceğim için derhal yerimden ok gibi fırladım ve icabına baktım. onun ölümü benim uyanışım oldu. değer miydi sevimsiz varlık?

böcek: değerdi...

bilmiyorum, hiçbir şeyi kaçırmama isteğiyle boğuşuyorum. gecenin sessizliğinde kalmak iyi geliyor, belki... vs. vs.

henry cavill.

sevgisizlik

benim genelde işle ilgili oluyor. ya da gün içinde bir lafa canım sıkıldıysa onu takıp düşünmekten uyuyamam.

gece akla takılan bir şarkı.

istanbulda yurtta kalırken başımı yastığa koyduğum an gelen ya bu gece deprem olursa düşüncesi.

aşırı rahatsız oldum. iki ayrı mezarlıklarda yatan ölmüşlerime gitmem lazım. bunu babama demem lazım. gitmemiz lazım.

yaşanmamışlıklar, pişmanlıklar, kara sayfalara yazılanlar...

düriye'nin güğümlerinin kalaylı olması.

hiç gelmemesi.

kendim. maşallah beşbin beşyüz şeyi aynı hızda düşünüp kafamda kurup arada kafamda kurduğum şeylere sinirlenip hatta gülüp bir de buraya gelip saçmaliyorum. gel de uyu takır takir çalışıyor alüminyum beyni.