üzülmek

gayet ama gayet normal bir durum veya duygudur. mutluyken şikayet edilmediği gibi üzgünken de sikayet edilmemeli. yaşayıp geçmek lazim

bir şeye üzülmeniz gerekiyorsa konu dağılmadan üzülmeliyiz.
(bkz: düz adam sami)

çok üzülmek bir şeyleri düzeltseydi inan her şeyim düzgündü. düzeltmek bir günse üzülmek yüzlerce yüz gündü.

üzülmek bir seçimdir. herkesin ömrü kendi sermayesidir. düşünsene bilinmeyen bir çoklukta paran var istediğine harcarsın. kimisi ekmeğe harcar kimisi giyime kuşama. sen yanlış yapıyorsun demek ne kadar mantıklı? bunun gibi akıp giden zamanda günleri mutlu,keyifli, tadını çıkararak yaşamak varken bir köşede üzüntü içinde şimdiyi ve geleceği mahvetmek bireyin bir seçimidir. üzüldün diye dünya durup sana yol vermeyecek ya da seni tam anlamıyla anlayamıcak. üzüntünü kısa tutar küllerinden doğarsın ya da kül kalıp rüzgarın seni bir ordan bir oraya savunusu görürsün ta ki yok olana kadar.

hayatın olan akışında üzülecek olaylar vardır. bunlar yaşanıp geçmesi gerekir. yoksa gelecek gelmez geçmiş geçmez. arada kalırsınız ve ömürden yersiniz.

susuzsun bir yerden su fışkırıyor ama sen izliyorsun. öyle bir durum. hazır olacaksın kap kapacagını yanında bulunduracaksın. en olmadı agzını ya da avcunu açacaksın. kimse o suyu sana taşımayacak zorla bedenine sokamayacak. her şey senin seçiminde,tercihinde.

üzülmeye bile hakkım yok. üzülmeye, bile.

hiç beklemediğin anda beklemediğin bir yerden yakalıyor.

görmek istemediğin için kapattığın kapıların ardında kalanlar çat diye bir bakmışsın ulu orta dökülmüş, saçılmış..

bazen birinin kalbini kırdığını bilince de yokluyor. insan kendine yakıştıramıyor kalp kırmayı çünkü.

bazen de olmaması gerekenler olmasın diye olacakmış gibi oluyor olanlar yine de olmayacağına ikna ederken kendini gösteriyor.

takılıp kalıyorsun hayatın o anında bir yere. geçmeyecekmiş gibi geliyor ama geçiyor da.

insan olduğumuzu da hatırlatan bir duygu galiba..

neysee.

seni üzmelerine izin verme gibi saçma sapan bir söylem vardır ya.
ne yapalım ormanda dağda bayırda tek başımıza bile yaşasak, hatırlayıp üzülececeğiz.

taş kalpli insanlar olmalıyız bunu yapabilmek için.
henüz o kadar ilerleyemedim duygu yönetiminde.

en sert, en duygusuz insanın bile üzüldüğüne yemin edebilirim ama çok azını kanıtlayabilirim.

insanların genelde bastırmaya çalıştığı bir duygu durumudur üzülmek de en az sevinmek - mutlu olmak kadar olağan ve sağlıklıdır anlayacağınız bunu bastırmaya çalışan kişiler kendilerini psikolojik olarak dövmekten başka bir şey yapmazlar. yıldızlar en çok karanlıkta parlar üzülmeden mutluluğun veya mutlu olmanın kıymetini anlamamız mümkün değildir.