viski

üzüntünü paylaşıyorum kirve. ben şarap içiyorum peynir iyi gidiyor ama bunla.

scotch, bourbon, tennessee, irlanda usulü, japon usulü gibi çeşitleri mevcut olan muazzam içki. tabii zirvesi scotch'tur. distile edilme tiplerine göre tatları değişir ama özünde hepsi birer viski türüdür. talisker ve lagavulin ulaşılabilir en iyi viskilerdendi. bu yıl itibariyle onları da alamıyoruz. standart viskilerden wat 69, j&b ve bell's doğrudan uzak durmanız viski aromalı mazotlar. damağınızı sek viskiye alıştırmanız gerek çünkü buz bile viskiyi kristalleştireceğinden tadını, yapısını bozar. dolapta saklanmaz. scotch böyle içilirken bourbon ve tennessee soda, kola ile karıştırılabilir. içkide aşırı şekerli tat midemi bulandırdığı için bunların yanında soda içiyorum genelde. bu arada klasik jack daniel's yerine gentleman jack daha iyi bir seçenek.

sek içilmesi gereken içkilerden .
yok enerji içeceği, yok meyve suyu ,yok buzu ne bu arkadaş votka mı içiyorsun kokteyl mi ?

viski, yalnızca bir içki değil; insanın zamanla yaptığı bir anlaşmadır. onu özel kılan şey ne içindeki alkol oranı ne de hangi fıçıda yıllandığıdır. asıl değerini, sabırla beklemesinden alır. çünkü viski, hız çağında yavaşlığın simgesidir. her şeyin hemen olmasını isteyen dünyaya karşı usulca bekleyen, bekledikçe derinleşen bir duygudur o.


hayal et, küçücük bir arpa tanesi toprağa düşer.

zaman geçer, mevsimler değişir, insanlar gelir ve onu topraktan alır. sonra o tanecik öğütülür, suyla buluşur, ateşin sıcaklığında dönüşmeye başlar.

ardından sessiz, karanlık bir fıçıya yerleştirilir. artık dışarıdaki hayatın koşturmacasından uzak, kendi hâlinde bir bekleyişe girer. hiçbir yere yetişme derdi yoktur; sadece zamanla birlikte değişir, dönüşür. tıpkı bir insan gibi... içine kapanır, bekler, olgunlaşır. ve bir gün vakti geldiğinde, yılların ona kattığı izlerle birlikte yeniden ortaya çıkar. o izler, artık tadında, kokusunda, renginde gizlidir.



bu yüzden viski içmek, zamana saygı duymaktır biraz da. bir yudum alırsın ve içinde yılların, iklimlerin, ağaçların ve emeğin tortusu vardır. o yudumun hikâyesi, bir geceyi değil, bir ömrü anlatabilir. belki de viski, bir anlık keyiften çok daha fazlasıdır. bize unuttuğumuz şeyleri hatırlatır: sabrı, durmayı, içimize dönmeyi.

her insan gibi her viski de farklıdır. kimisi serttir, ilk yudumda yakar boğazı. kimisi yumuşaktır, ağır ağır yaklaşır. bazısı dumanlıdır, geçmişin izlerini taşır; bazısı tatlıdır, geleceğe göz kırpar. hangisini içersen iç, o viski aslında biraz da sensindir. o anki ruh halindir, hafızandır, kırgınlığındır belki. o yüzden kadehi eline aldığında, sadece bir içki tutmazsın; zamanı, kendini ve belki de biraz yalnızlığını tutarsın.

ve bu yalnızlık kötü bir şey değildir. çünkü viski, en çok da yalnızken anlam kazanır. gürültüden uzak bir masa, ağır bir düşünce, belki biraz müzik… viski o anlarda konuşur seninle. sessizce, yavaşça, acele etmeden.



belki de viskinin özü şudur: herkesin koştuğu bir dünyada durabilmeyi hatırlatmak. koşmayı değil, beklemeyi kutsayan bir içki. içtikçe konuşmazsın, düşündürür. o yüzden bazı içkiler eğlendirir, bazıları unutturur; ama viski düşündürür.


bu bile onun ayrıcalığını anlatmaya yeter...

- nedir bu viski?
+ bağğlantines agam.
- o atlıdan yok mudur?
+ bu daha hasso bi viskidir agam.
- de haydi dök dök.

ne zaman viski içsem açar izlerim bu sahneyi.

tadına varayım, lezzetini alayım, seneler sonra sokaktan kurtulup sıcak bir yuva bulmuş kedi gibi yalanayım diyorsanız, oda sıcaklığında sek içilmesi tavsiye olunur...