yanlışlıkla küfür etmek

kişiye ve duruma göre utanç verici olabilir.

yıllar önce tatildeyim. akşam arkadaşlarla sahilde içiyoruz. peder bey "nasılsın, ne yapıyorsun?" diye mesaj atıyor. "sahilde arkadaşlarla takılıyoruz" diye cevap veriyorum. "dikkat et üşüme, üzerine bir hırka al" diyor. "yok bir şey olmaz, merak etme. zaten hava çok güzel, yaprak kımıldamıyor" diye cevap veriyorum.

sonradan farkediyorum ki telefon (o zamanlar t9 sözlük var) o kadar kelime arasından, yaprak kelimesini çok farklı bir şekilde değiştirmeyi seçmiş.

normalde "ay küfürlü konuşmayayım" diye kasan bir insan değilim. dili iyi kullanmaya çalışırım ama içinde küfür de vardır.

ancak babama karşı asla.

görür görmez acaip utanıyorum. hemen arıyorum. açıyor. "baba valla yaprak yazmıştım, telefon yar...k diye düzeltmiş, öyle yazmak istemedim kusura bakma." diyorum. gülüyor, "biliyorum" diyor. arkadan annemin de gülmesini duyuyorum. olay öyle kapanıyor.

yaşamımız içerisinde en olası durum.

sinir anında bir anda ağızdan çıkması

her insanın başına gelebilir.

yanlışlıkla etmezsin, yanlış bir yerde edersin.

arada fark var.

özür dilersin sonrasında olur. aaa yanlışlıkla ettim kusura bakma awk. eşşek değilse anlar yanlışlıkla küfür ettiğini, anlamazsa zaten o sondaki awkya takar bu sefer.

çak küfürü geç ya. yanlışlıkla küfür etmek de neyin nesi.

dün babam asansordeyken dedi ki keske ucuz olani alsaydik 2 tane fazla alirdik bsri. bunu aldik noldu? ben de harbi baba gtumuz arşa mi erdi yani dememek icin cok zor tuttum kendimi.

hayatımda hiç yapmadığım eylemdir. çocukken bile sağdan soldan duyduğum küfürleri tekrarlardim bisey sanıp, bir gün akraba topluluğu içinde kalmışken en cevval teyzemiz bunu duydu ve koşa koşa anneme şikayete gitti. sonra bir oda dolusu akraba ben yan odadayken beni kınaya kınaya, ayiplaya ayiplaya bitiremedi, yaşım 9 var, yok.

ben de herkese , özellikle ana babama yanlışlıkla ettim küfrü diye kendimi aklamaya calismistim, hiç unutmuyorum, suçluluk dibine kadar hissettirile hissettirile. sanki bile isteye, bile bile küfür etmişim, ağzımdan kaçmış da.. aynısını okulda da çok yaşadım. yanlışlıkla kaçtı ağzımdan diye kendimi affettirme çabalarına az girismedim öğretmene.

kinayanlar ve her şeyi aşırı ciddiye alanlar, önem atfedenler korosuna, yani topluma ispat ihtiyacı duyduğunda ortaya çıkan uydurma bir kavramdır bana göre yani yanlışlıkla küfür etmek. suçluluk duygusunun altında ezilmek istemeyen zavallı varlığının kendini korumak icin bulduğu masum, gereksiz, çocukça ve ahmakca bir yoldur.

et, doya doya et. niye yanlışlıkla ediyorsun?

ikinci bir yerden düşünecek olursam, yersiz küfretmek olabilir, hani ne bileyim, sahiden ortamda gitmeyecektir, an kritiktir, sen o an dogalinda akarsin, fakat bana kalırsa yine büyütülecek şey değildir.

insanlik halidir.

eskiden gece yarısı spor programlarının canlı yayınlarında sıkça rastlanırdı. yok artık ebesinin ali sami...

zihinde dolanmayan bir şey dile dökülemez. yanlışlıkla değildir o. zaten sürekli ediyordur da ortam yanlıştır.