yaşamaktan yorulmak

bana göre iki tür yorgunluk var yaşama karşı.
ilki yoğun hayattan yorulmak, beklenilen şeylerin beklendiği gibi olmaması, yaşanılan pürüzler gibi olumsuz olayların insanı yorması, yeter be raddesine getirmesi.
ikincisi ise daha çok içsel bir yorulma. önünde fırsatlar varken bunları gerçekleştirmek için heves bulamamak, birçok şeyin anlamsızlaşma hâli.. bu raddeye gelmek için pürüzler yaşamaya gerek bile olmadan yalnızca durumun kendi kendine gelişmesi.. yaşamaktan yorulduğunu adım adım fark etmek aslında. o adımları atarken düzeltebilirim diye sürekli denemek, ayakta kalmaya çalışmak da bu sürece dahil. istemsiz aslında. kimse ben durayım da yaşamdan yorulayım, depresyona gireyim demiyor. yalnızca bazıları buna eğilimli ve bunun için depresif olmaya, sürekli düşünmeye, hayatının bok yoluna girmesine de gerek yok. mutsuzluk için tek bir sebebi bile olmayan insanlar da yaşamaktan yorulabilir, tamamen depresif insanlar da. belki de sebepsizdir bilmiyorum. anlatmak istediğim de bu değildi zaten konu dağıldı, neyse.

yaşamaktan yorulmaz insan, ne için yaşadığını bilmemekten yorulur.

yaşamaktan yorulmak değil de artık bırakmanın belki de an meselesi olduğu eski seni bir dereceye kadar taşımak, taşımaya çalışmak ve hatta taşımak için o gösterdiğin ekstra eforları göstermeye gayret etmek, yormuyor mu bu seni artık?

yorması da mesele değil. yoruyor diye değiştirmeyi veya değişimi seçecek olsaydık o değişim elli bin kez gerçekleşmişti.

olay yorulmaktan da öte, "artık direksiyonu/dümeni kırmaktan başka bir seçenek/yol kalmadığını görüp, gözü karartıp, artık fırtına mı gelecek, bora mı, nuh tufanı mı, ben zaten bunca sene buna hazırlandım herhalde diyip, o geminin dümenini tam kırıp, o tekerleği son sürat döndürüp, belki kendin de döndürdüğün yönde salınıp; ama ayağını sımsıkı yere basmanın zamani gelmedi mi?" demek artık.

saçlarda beyaz ve yüzde çizgiler olarak tezahür edecektir.

dinlene dinlene yaşıyorum da hayat aşırı kısa ve bu da asabımı bozuyor. birbirimizi yormayalım değerli böcekler, yaşamak zaten yorucu.

aslında geçmişinden yorulmaktır. kafanda bir ömrü yaşamak acı verir.