yaşamanın amacı

soguk bıra ve patates kızartması

amaç eşeklere koşmayı bırakmasınlar diye değnekle ipe bağlanmış sürekli olarak önlerinde tutulan ve asla ulaşamayacakları havuçtur. ben eşeklik yapmayı sevmiyorum. yük taşımayı da sevmem. hayat dediğin basit olmalı, nefes alıp vermek gibi. yaşamın tek amacı yaşamak olmalı. yani hiçbir amacı olmamalı. benim hiçbir amacım yok. tabii eşek olmaya alışanlar için amaçsızlık zor. alışmış kudurmuştan beterdir. yapacak bir şey yok. hamallığa devam. ben hamallık sevmem. eğer hayatta gerçekten bir amaç olsaydı tiksinç bir şey olurdu, yaşanmazdı. çünkü hayat = hayat, denklem bozulurdu.

bir amacı olduğunu sanmıyorum ama her şeye anlam yüklemeden yaşayamadığımız için buna da anlam yüklüyoruz. yaşamanın bi amacı filan yok amacı uyduruyoruz.

yok. onu sen yaratırsın. acı ama gerçek.

benle kesin paylaş eğer çözersen bir gün.

her şeyin bir amacı olması gerekmediğini kabul ettiğiniz zaman çok daha huzurlu bir hayatınız olacak. bazı şeyler öyledir. bazı şeylerin neden öyle olduğunu anlayamayız. önümüzde iki seçenek var. çözmek için bütün ömrü ona adamak ya da koyverip yaşamamıza bakmak. ben hep ikinciyi öneriyorum ama herkesin hayatına kimse karışamaz diye bir gerçek de var.

(bkz: birtakım şeylerin öyle olması)

çocuk yapmayı düşünüyorsunuz ancak yapmak istediğiniz bu çocuğun hayatı sevip sevmeyeceğine dair bir bilginiz yok. belki büyük isyanlarla neden geldim bu dünya'ya diye size lanetler edecek belki de her şeye rağmen yaşıyor olmaktan ve bu deneyimi yaşamaktan memnuniyet duyacak. bunu bilmenin tek yolu o çocuğu yapmaktır. hiçbir zaman da tek ve kesin bir yanıt vermeyecek o çocuk çünkü hayat devam ettikçe fikri değişecek. hayatın amacı da böyle onu öğrenmenin yolu hayatı yaşamaktır. hayatın ortasında buna vakıf olunmaz sonuna kadar yaşamak gerekir. doğal olarak yaşama esnasında amacınızı anlayamazsınız. tek bir amaç olmasına da gerek yok hayat ilerledikçe başka amaçlar oluşabilir ve tekrar yaşamda ilerlemeden yine bilemezsiniz.

keyif almaktır.
en azından "normal" psikolojideki insanlar böyle yapmaktadır.

konunun parayla ilgisi az da olsa vardır.
çünkü pozitif bakış açısı olmadan paranın da desteği bir yere kadar.
o öyle oldu da bu böyle olmalı da yok ebesinin yanı ali samiymiş de bilmem neymiş, kendinizi sizi önceden soktukları kalıptan çıkartmadığınız sürece "izin verildiği" kadar mutlu olursunuz ve bunu bazılarınız gerçek mutluluk sanar.
benzer hayat yaşayacağınızı öngördüğünüz yaşlılara sorun bakalım, doğru mu yapmışlar yoksa pişmanlık var mıymış?
onlar anlatır.

sözlüğe tanım girmektir.

bazen bende kendime bu soruyu soruyorum ancak cevap olarak. şu ekran çıkıyor karşıma.