yaşamanın amacı

bu tanıma yazmaya karar vermeden önce acaba şu anki yaşama amacımla ilerdeki yaşam amacım ne kadar farklı olabilir diye düşündüm,herkes bu soruya farklı anlarda farklı yaşlarda farklı cevaplar verebilirler bugün yaşam amacım olan şey yarın maalesef ki olmayabilir,çok uzattım biliyorum..sevdiğim insanların varlığı yaşamamın tek amacı hoş yaşamınızın amacı değil yaşamanın demişler ama yine cevabım aynıı insanların sevdikleri bence yaşamalarının amacı*

yaşamındaki olaylara göre değişir. yaşamından gidenlere göre de değişir.

bir iki çiçek koklayıp, bir iki kitap okuyup, bir iki ülke gezip, bir iki yemek yiyip, bir iki şarap içip, bir iki çocuk yapıp ölmektir...

bazı yaşamların amacı.

iyi bir insan olup cennete gidebilmektir.

bir başkasını bilmiyorum ama benimki çocuklarımın iyi bir geleceğe sahip olmasından başka bir şey değil.
kendimizi buna adadık, ne çekiyorsak onlar için.
yoksa günümü kurtarır, yatardım.

allah utandırmasın.

cesur cahillerin sesini kesmek olabilir.

ara ara sorguladığım amaç.

acaba mutlu olmak için mi yaşıyoruz?
yoksa başkalarının bizi mutlu görmesini istediğimiz için mi yaşıyoruz?

bizlerin uydurduğu, belirlediği bir takım amaçlardır

insanın tutunabileceği ve uğrunda her türlü cefaya göğüs gerebileceği bir amacının olması kötü değildir.
ama bu herkes için geçerli değildir. geçerli olanlar için bile hiç kolay değildir.

niceleri yaşama sevinci ve isteği olmadan yaşadı. amacım ne ki benim?
yok. amacım yok işte.

uyku

insanı bildiğimiz kadarıyla diğer canlılardan ayıran en büyük özellik öleceğini biliyor olması ( filler ölen akrabalarının kemikleri ile seremoni yapıyorlar, balinaların da benzer yetilerinin olduğuna inanıyorum ama ispat edemem). dolayısıyla bunu bilmek müthiş bir yük oluşturuyor insan için. yok olup bir toz zerresine dönüşeceğini düşünmek kesinlikle insanı yıpratacak bir husus. öyleyse bir dine inanmak, ölümden sonra hayatın var olduğunu kabullenmek ve bu hayatı en iyi şekilde hak edecek bir yaşamı bu dünyada sürdürmek, karşılaşılan haksızlıklara ses çıkarmadan sabretmek (!) temelde bu düşüncenin ürünü olabilir.

diğer taraftan kendi hayatına değer biçmek en az ahiret inancı kadar önemli. belki de ateistleri diğerleriyle ortak bir noktada buluşturan kavram değer duygusunda yatıyor olabilir.

kendi düşünce yapıma göre yaşam amacı diğer bir deyişle varolma sebebi insanın bu evrende var olmasını açıklamak için kendisine sorabileceği en değerli soru. varolma nedenim nedir? cevabı bir canavarı belirli bir ahlaki değerler çerçevesinde yaşamasına ve insan sıfatını kazanmasına önayak olabilir.

yoksa baktığımızda o küçük mavi küre üzerinde oluşan ekosistemi tıpkı bir meyveyi çürüten patojenler gibi sarıp sarmalamış bir organizmadan farklı değiliz. varlığımızdan ziyade yokluğumuz bu ekosistem için gerekli. eğer iyi varlıklar olsaydık rn azından kainatta bilinen yaşam formlarına ev sahipliği yapan bu yer küreyi yok etmez hatta bu ekosistemi korumak için kendi sonumuzu hazırlardık.

bu hayatta hepimizin etiketi belli, kimimizin seks, kimimizin para, kimimizin iktidar. bunu verdiğiniz veya aldığı bir yer ne kadar kötüyse bile sürdürmeye çalıştığını görüyorsunuz o insanın. yanlış anlaşılmasın, bunlar yanlış hedefler değil. maslow'un ihtiyaçlar hiyerarşisi bir gerçek. sorun bunu edindikten sonra üstüne bir şey yapmamakta. memelerine hayran olduğunuz kadınla seviştikten veya evlendikten sonra onu odun gibi görmekte. daireler içinde dönüyorlar kendi kuyruğunu kovalayan bir köpek gibi. ve utanmadan, hiçbir şeyi değiştirmeden ve değişime düşmanken, değişimin anlamı olan yaşamayı kullanıyorlar: hayattayım diyorlar, yaşıyorum diyorlar. yaşam buysa ben almayayım ve öldüğümde gömmek yerine küllerimi saçın havaya her ne kadar bir krematoryumumuz olmasa da...

kafamızdaki efsaneleri yıkmak lazım. en başında da kendimizle ilgili efsaneyi yoketmemiz gerekiyor. kendini dürüst bir biçimde, nesnel olarak algılamak çok şeyi çözebilecek bir şey. bir insan tekerlekli sandalyeye mahkumsa, astronot olma hedefini çizmesi ne kadar mantıklı olabilir?

hayatımızı iyileştirmek tamamen kendi elimizde, bunu bir insandan, bir işten veya bir devletten beklemek aptallık. gerçi tabii bunu anlamak kan ve dehşet demek. insanın küçük bir tanrıdan ziyade sadece bir insan olduğunu kabullenmesi cidden bir imtihan. ama akabinde bu delüzyondan kaynaklanan sorunları ve üzüntüleri gidereceği için gerekli bir imtihan.

kişiler kendileri karar verir amaçlarını.
herkese belli bir süre verilir
kimisine 100 yıl
kimisine 50
kişi bu süreyi nasıl geçireceğine karar verir
karar veremeyenler adına başkaları karar verir.

moğol general : eyooo, yine kazandık! bu güzel ama hayatta en iyisi nedir?

moğol bi ibiş : açık bir step, hafif bir at, kolunda bir şahin ve saçlarındaki rüzgar.

moğol general : yanlış! conan! hayatta en iyisi nedir?

conan : düşmanlarını ezmek, önünden kaçtıklarını görmek, kadınlarının ağıtlarını duymak.

mongol general : bak bu iyi işte! bu iyi.

filmdeki conan'ın eğitimi bu yönde arkadaşlar. eğitimin önemi büyük.
çizgi romandaki ve öykülerdeki conan ile alakası yoktur bu arada.

kimsenin canını bencilce hevesler için yakmadan yaşamak, mutlu olmak. benim amacım bu, herkesin amacı farklı olmalı diye düşünüyorum, hepimiz aynı değiliz ki aynı amaca sahip olalım.

boşluğun içinde yüzmek.

üç ana amacı vardır
1. genlerini bir sonraki nesile aktararak bir bakıma sonsuzluğu yakalamak.
2. kendini gerçekleştirmek.
3. ve en önemlisi hayatta kalmak, son ana kadar yaşamaktır.
bu üç başlık kendi içlerinde yüzlerce kollara ayrılıp ayrı ayrı tartışılabilir. ayrıca bu konu hakkında çok güzel bir kitap önerebilirim okumak isteyenler için;

william walker atkinson/ kybalion - güçlü ve amacı olan bir hayat yaşamak için ezoterik erdem üzerine

kız ne amacı, ilahi.

yaşamak. kendisi bir amaç zaten daha ne olsun.

yaşamın bir amacı yoktur. her insan kendi amacını kendi yaratır.

gelecekte bana ihtiyacı olacak insanları düşündüğüm için.