yaşamanın amacı

yaşıyorsun da öleceğin günü bekleyerek yaşıyorsun. bunun neresi yaşamak ben bunu anlayamıyorum. bazılarına çok depresif bir tanım gelebilir. çocukken mal gibi reşit olmayı bekliyorsun. reşit oldun istediğimi yapabilirim oo derken bir iki deneme oturdun kaba etinin üstüne. dünyayı tanıyorsun yavaş yavaş her zaman bir kaos.. çeşit çeşit insan. kendi ilkelerini görüyorsun, başkalarınınkini..
senin doğrun başkasının yalanı. kimseyle tam olarak uyuşamıyorsun.aslında bu evrende olabildiğince yalnızsın. kendi karınca gibi hissediyorsun zaman zaman. küçücük, yalnız.
çocuklar doğum gününü bekliyor mutlu olmak için.
yaşlılar yaşayamadıkları düne bakarken üzülerek, umutsuzca bekliyor ölümü.

yaşamanın amacı yoktur. zorunluluk ilkesi vardır. kimse bir amaç için yaşamıyor. herkes; istisnasız herkes, bu dünyaya gelmeden önce buraya geleceğini, bir planının olduğunu söyleyemez. biz doğduk; okuma yazma öğrendik, ergen olduk, aklımız biraz çalışmaya başladı. sonra bize tanrıyı (allah'ı) anlattılar. bize bu dünyaya gönderildiğimizi söylediler. imtihan vesilesi, sınav gibi dini, felsefi ve teolojik cevaplara maruz kaldık. bu durumda, tek amacımız yaşamak ve sıramız gelince ölmektir. ölünceye kadar; yaşarken iyi insan olmak, ahlaklı olmak, adaletli ve dürüst olmak bizim temel yaşama zorunluluklarımız olmalıdır.

varoluşçu felsefenin konularından birisi. viktor frankl (bkz: insanın anlam arayışı) kitabında ve kurucusu olduğu (bkz: logopterapi) yönteminde anlam üzerinde duruyor. anlamlı yaşamak, erdemli yaşamak, yaşamın hakkını vermek, cennete gitmek gibi bir çok konudan bahsedilebilir.
bir de bu yıl oscar alan animasyon film (bkz: soul) var ki tam da bu konuyu anlatıyor. bir amaç var mı yoksa anlam mı filmi izlediğinizde hem başlığın hem bu soruların cevabını alabilirsniz.

zaten ölmüş doğuyoruz, yaşamanın amacını yaşarken bulmamız gerekir.

üremek. üretmek bile lüks, her türlü duygu gün sonunda soyun devamına çıkıyor. babam büyük bir hayal kırıklığı ile bana dönüp "çocuk ölü yatırımdır" diyen insan. o bile dayanamamış, birde bırakamamış devam etmiş annemle.

yaşamanın amacı yaşamaktır.

var olmak.

yaşamın amacı zaten yaşamaya çalışmaktır.
yaptığımız, hedeflediğimiz her şey yaşadığımızı hissetmek için.
sürekli mutluluğun, huzurun, eğlencenin peşindeyiz.
çünkü hissetmek istiyoruz.
bazen tam tersi dibine kadar acı içine batmaya çalışıyoruz ya da takdir görmek istiyoruz vs.
işte bu hislerin hepsi sadece çaba.
bunlar hep yaşadığımızı hatırlamak için.

yaşayarak öğrenmek.

ölüp, asıl yuvamız ahirete gitmek.

mutlu olmaya çalışmaktır

bence kendini bulmaktır. kendi benliğini o ufacık mum ışığını takip ederek bulursan hayatın sırrına ulaşmış olursun. ancak ruhun hapsolduğu kafesi söküp atabilirsen kendinle tanışırsın.

kendimi tanımak. yaşamdaki her somut ve soyut varlık hakkında kendime özgü tanımlar geliştirebilmek.

şahitlik etmek. önce kendi hayatımıza, sonra başkalarının hayatına ve şansımız varsa tüm dünya hayatına...

bilmektir.



okumaktır.

iyi veya kötü anın tadını çıkarmak. başka türlü yaşamanın manası yok.

yaşamın sana ne yaşatacağını merak etmektir.

bizi yaşatan o amacı aramaktır zaten. o amacı bulursak hayali gerçekleşmiş bir insan gibi boşluğa düşeriz.
yaşamanın amacı o amacı aramaktır.

sabırlı olmalısın genç padawan'ım.

yasama gelip gelmemeye bile karar veremiyoruz nasil bir amac bekliyoruz bilmiyorum. milyon dolarlik soru, cevabi kimsenin bildigini sanmiyorum, sabah 8 aksam 20 çalisan biri için nasil bir ulvi amaç olabilir?! ya da kim seçiyor kimin ne yasayacagini nerede ne zaman dogacagini!.