yaşar kemal

ince memed'in dört cildini de iki kez okudum. çok sevdiğim bir yazardır.

aziz nesin moskova’ya gitmiş. çevirmen olarak türkoloji’yi yeni bitirmiş vera adlı genç bir kızı vermişler yanına.

”ne kadar şanslıyım,” demiş vera. “mezun olur olmaz sizin gibi ünlü bir yazara çevirmenlik yapıyorum. üstelik iki gün sonra yaşar kemal geliyor, onun çevirmeni olarak da beni görevlendirdiler. türkçemi ilerleteceğim.”

"boşuna sevinme," demiş aziz nesin. "yaşar türkçe bilmez."

"türkçe bilmez mi?"

”bilmez.”

iki gün sonra yaşar kemal’i karşılamış vera.

yaşar kemal, "merhaba, bacım," demiş. sarılmış vera’nın boynuna. yanaklarından öpmüş. şakır şakır konuşmaya başlamış.

vera şaşırmış:

"ne kadar güzel türkçe konuşuyorsunuz."

şaşırma sırası yaşar kemal’e gelmiş:

”anlamadım…”

”sizin türkçe bilmediğinizi söylemişlerdi de…”

yaşar kemal gülmüş:

"haa… demek aziz moskova’da.



her aklıma geldiğinde çok gülerim.

"bir ada hikayesi" dörtlemesini öneririm. okuyun. okuduğunuzda "mübadele, göç" denen şeyin nelere mâl olduğunu, insanlara neyin dayatıldığını ve toprağından, evinden koparılmanın ne olduğunu anlıyorsunuz. ki üstadın bir evin balkonunu dahi öyle bir anlatması var ki o balkonda durup elimi korkuluklara dayayıp o serin ada rüzgarını hissettim yüzümde. yaşar kemal güzelliktir, duyarlılıktır okuyun...

yalnızlık

kuş uçmaz, kervan geçmez bir yerdesin.
su olsan kimse içmez,
yol olsan kimse geçmez,
elin adamı ne anlar senden?
çıkarsın bir dağ başına,
bir ağaç bulursun tellersin
pullarsın gelin eylersin.
bir de bulutları görürsün,
bir de bulutları görürsün,
bir de bulutları görürsün.
köpürmüş gelen bulutları.
başka ne gelir elden?
çın çın ötüyor yüreğimin kökünde
şu dünyanın ıssızlığı.
tanrı kimsenin başına vermesin
böyle bir yalnızlığı!

dizelerinin sahibi çok sevdiğim yazardır.

türk edebiyatinda önemli bir yazar
ne guzel bir anlatimla yaziyor kitaplari, en sevilen yazar benim tarafimdan, buram buram cukurova kokuyor ince memedi

bugün yaşasaydı muhtemelen yine hapiste olurdu. çok büyük sanatçı, çok.

yazım tarzımı herkesin kendisine benzettiği ama benim şimdiye kadar hiç kitabını okumadığım bir yazardır. ince memed serisini bir ele geçirirsem affetmeyeceğim.

türkiyenin en büyük yazarıdır. dostoyevski, tolstoy, gorki, ayarında kitapları vardır. ülkemizde gereken değeri görmemiştir.

yüreği alıp sattı insanoğlu, yürek, yüreklikten çıktı. aşkı, sevgiyi, dostluğu, kardeşliği, barışı, arkadaşlığı, kandaki sıcaklığı, güzelliği alıp sattı insanoğlu, insanoğlu insanlıktan çıktı...

filler sultanı ile kırmızı sakallı topal karınca, yaşar kemal

abdi ağa’lara korku salacak ince memet’lere ilham olmaya devam edecektir.

dünya edebiyat tarihinin en yetenekli ve okunması en keyifli beş on yazarından biri. en az üç nobel gücünde. nobel alan pek çok yazar kemal'in katipliğini yapar ancak.

bu topraklardan çıkmış değerli bir yazardır. gelmişken şu anısını bırakalım.

yaşar kemal’e milletvekilliği önerilmiş
-gelin sizi önce milletvekili, sonra da kültür bakanı yapalım
+iyi ama bu halk beni seçmez, oy vermez
-neden?
+ben bu halka hiçbir kötülük yapmadım ki
onları ne sömürdüm, ne hakaret ettim, ne ekmekleriyle oynadım
bana niye oy versinler ki?

kendi sesinden bir şiiri

orhan kemal ile tanışma hikayeleri tam da yazarlara yakışır cinsten olan türk edebiyatının en değerli yazarlarındandır.
yaşar kemal 1943'te ramazanoğlu kütüphanesinde çalışmaktadır. bir gün kütüphaneye şükrü enisle beraber orhan kemal gelir. goriot baba kitabını isterler. ancak o zamanlar kütüphaneler kitap ödünç vermezlerdi. kitabı orda okuyup orda bırakıp gidilirdi. yaşar kemal müdürden izin alarak kitabı orhan kemal'e verir. böylece dostlukları da başlamış olur.

kaynak: yaşar kemal/meral saklıyan

yaşar kemalle ince memed dörtlemesi sayesinde tanıştım. satırları okurken çukurovanın bereketli, kızgın topraklarına basıp o muhteşem sıcaklıkta, toprak kokusunu buram buram içine çekersin. fransa'da bir köylünün kütüphanesine girebilen bu yazarın hak ettiği değeri görmediğini düşünüyorum. türk edebiyatına bir çok eser bırakmış olan usta yazar yaşar kemal'i bu yazımda saygı ve rahmetle anıyorum.

belki bir yerlerde,bir köşelerde
kuş alıp salıverecek kadar
yüreği yufka birkaç insan kalmıştır.
kim bilir, belki.*

memleketimizin ziyan ettiği,asla kıymeti anlaşılamamış, korkusuz ama korku salan, incinmiş ama inciltmemiş, gözüyle kartal avlayan diye tabir edilen fakat bir karıncayı bile inciltemez bir hassasiyette yaşamış gerçek türk aydını. türkiye'de çok bilinmese de röportaj geleneğini oluşturmuş adam gibi bir adam, yürek insanı.

"eğer insan soyunun bu en zaliminin simgesini,benzerini hayvanlar arasında arayacak olsaydım, belki timsahları bulurdum, boa yılanlarını bulurdum. yok yok, sanmıyorum ki yeryüzünde bu zalimleri simgeleyecek korkunçlukta bir hayvan türü bulabilelim..."

doğru demiş üstat.

sait faik kendisi için türklerin en kürdü, kürtlerin en türkü der. zor bir hayatı vardı yaşar kemal’in babası gözünün önünde camide öldürüldü tüm gece babası başında ciğerim yanıyor diye ağladığını anlattırdı ki o gecenin sabahı kekeme olmuştur. istanbul’a ilk geldiği zaman parasızlıktan gülhane parkında bir bank üstünde bir hafta yatar ve yastığı o zaman yeni başladığı ince memed romanıdır. romanlarını asla daktilo ile yazmaz mutlaka kurşun kalemle yazardı. o kadar ki çekmecesinde yüzlerce kurşun kalemi olduğu bilinir. kendisinin zülfü livaneli ile ilginç bir ahbaplığı mevcuttu. o zaman ankara’da yatılı olarak lise okuyan zülfü livaneli ince memed türküsünün hiç söylenmeyen bir şeklini keşfeder. kalkar bunu yaşar kemal’e okumak için istanbul’a gider fakat yaşar kemal’i nerede bulacağını kestiremez. sonunda kitaplarının yayınevinde gider yaşar kemal’i sorar ve sonunda tanışırlar. yaşar kemal’e durumu anlatır yaşar kemal kendisini evine davet eder. evine gittiğinde yaşar kemal kendisini karşılar hatta zülfü livaneli için köfte yapar. yaşar kemal’in eşi thilda bu genç delikanlıya fazla yüz vermez fakat türküyü okumaya başlayınca bir anda dikkat kesilir ve o dostluk böyle başlar. buradan türküyü dinleyebilirsiniz.

iyi adamdı yaşar kemal bir nobel’i eksikti ama hiç öyle bir kaygısı olmadı. zor hayatın güzel izler bırakan adamı. ruhu şad olsun. evet.

yalnızlık şiiri geliyor aklıma ilk...