yazarları en çok ağlatan film sahneleri

çingeneler zamanı filminde cok ağlamıştım. hatta filmin başrolu de bu filmden cok etkilenip intihar etmiş diye okumustum bir yerlerde. azranin gelinlik duvaginin uçtuğu bi sahne vardir ki bilmiyorum neden, orda cok ağlamıştım sanirim insani sahiden de yasanabilecekken yaşayamadığı mutluluklar üzüyor. ya da bir mutluluk ihtimaliyle kandırılmak..

ayla filminin her dakikası...

babam ve oğlum filminde usta çetin tekindor'un "gızmam, gızar mıyım heç?" repliğinin olduğu sahne. sahne resmen insanın içine oturuyor.

bu arada bu sahneyi örnek verdim de filmin gözlerimi dolduran bir sürü sahnesi var.

beni şimdiye kadar ağlatan film sahnesi olmadı ama yeşil yol filmi bayağı bir duygusaldı.

ben ağlarım çekinmem doğrusu. kadın bu ya da amma duygusalsın diyebilirsiniz cevabım sanane arkadaşım sana mı doğdum sal beni olacaktır. insani duygularımdan oldukça da memnunumdur.
ps i love you'da da ağladım ben evet. titanikte net ağladım zaten.
a star is born'da adamın öldüğünü öğrendiği sahnede de çok ağladım. sevdiğiniz birini yitirmeyi yaşamadıysanız meh. haklısınız.
ghost, çizgili pijamalı çocuk, ayla ve nice köpeklerin öldüğü filmler. mutlaka daha vardır da hep akla önce klasik bunlar geliyor ya.

bununla ilgili bir entry değil bir kitap yazarım dediğim başlıktır.

hemen hemen her filmde ağlayacak bir şeyler bulabiliyorum. ayrılık, ölüm, özlem, hastalık vs.

izleme dediğinizi duyar gibiyim ama benimki de hem ağlarım hem giderim gibi bir durum işte.

bu sahnedir. duygusal yükten ziyade anlamının ağırlığı mahvetmiştir beni.

ağlamışlığım vardır ama konjektüreldir. zaten doluyumdur o an bünyeme dokunur. yine izlesem aynı etkiyi yaratmaz. ama gebeliklerimde yoğun hormonal etkilerle müge anlı izlesem bile hönküre hönküre ağlama performansımdan dolayı eşim tarafından tv izlememe yasak getırıldıgı bir donem de yaşamadım değil.

gözyaşı kanallarım kurumuş olmasaydı eğer 7. koğuşta ki mucize filminde hüngür hüngür ağlardım.

cep herkülü naim süleymanoğlu filmi. ama en çok eren bülbül detayı

umut filmi
oğluna uygun ilik naklini gerçekleştirmek için beyin ölümü gerçekleşmiş kişiye kalbini verip ilik ile takas yapması istenilen baba vardır. en çok ağlatan sahnesi ameliyata girmeden önce baba ve çocuğun sarılmalarıdır.

yedinci koğuştaki mucizenin türk versiyonunun neredeyse tüm sahnelerinde ve bittikten sonra o kadar çok ağladım ki günün sonunda ne konuşabiliyor ne de gözlerimin şişliğinden önümü görebiliyordum.

william wallece: freedoooooooooooom!

şu duygu dolu varlıkları her gördüğümde atm'den para çekememiş rahatsız gibi saatlerce ağlıyorum.

bunların bahtı ne kadar karaymış ya, kıyamıyorum hiçbirine, içim gidiyor.

öyle bir geçer zaman ki
aydının ölüm sahnesi

izlediğim şeylerden etkilendiğim hatta etkisinde kaldığım çokça olmuştur. ama ağladığımı, gözlerimin dolduğunu falan hatırlamıyorum. bir istisna hariç!

braveheart (film)'i ilk izlediğimde, final sahnesinde gerçekten de gözlerim dolmuştu. hatta william wallace'ın elinden mendili düştüğünde ingilizlere sövmüşlüğüm bile var.

niye bu kadar zorluyorsun ya? he?.. neden bu kadar zorluyorsun yani… neden sürekli ne yapmam gerektiğini söylüyorsun bana? nasıl davranmam gerektiğini söylüyorsun… biraz akışına bıraksana. beni olduğum gibi kabul et! ne olur yani… sürekli yapmam gereken şeyleri söylüyorsun farkında mısın? bırak. bazen öyle şeyler oluyor ki, bana söylediğin, yapmamı istediğin şeyleri sadece sen söylüyorsun diye direnç oluşturuyorum ve yapmıyorum… bunu fark etmiyor musun ya? elif?.. heh? sürekli yanlış yapıyormuşum gibi hissediyorum. ulan şu an acaba neyi yanlış yapıyorum demekten, o kadar yoruldum ki… bunun nasıl kötü bir şey olduğunu sana anlatamam elif…
*
benden özür dileyeceksin elif.
- neden senden özür dileyecekmişim?
benden özür dileyeceksin. gözlerinin içinde görüyorum bunu. benden özür dileyeceksin. bana yaptığın her şey için özür dileyeceksin. beni dönüştürdüğün bu hal için özür dileyeceksin. hayatımın orta yerine koydum seni; orada duramadığın için benden özür dileyeceksin. biz bu ilişkiyi bambaşka bir yere taşıyabilirdik… buna izin vermediğin için benden özür dileyeceksin. beni sevebilecekken nefret ettiğin bir adama dönüştürdüğün için benden özür dileyeceksin. ve o yüzüğü anında parmağından çıkardığın için benden özür dileyeceksin elif… ben ne yapacağım biliyor musun? bütün özürlerini kabul edeceğim. çünkü ben böyleyim. sana bir şey söylemiştim, hatırlıyor musun? bizim ilişkimizi benim hoşgörüm kurtaracak elif.
•nuh tepesi.

valla bana herkes yüzüklerin efendisi diyor ama frodo yüzüğü yanardağa attığında (yani gollum'la olan sahneden sonra yüzük yok olduğunda) ağlamıştım ben lan. valla iyileri tutuyordum lotr'de.

tanım: beni en çok ağlatan filmlerden biri lotr serisidir. defalarca ağlatmıştır.

işte lotr'de iyileri tuttuğumun kanıtları (motu'da iskeletorcuyum ama):