yazarların aldıkları en unutulmaz mesaj

mesajını beklediğim o değerli kişiden gelen her mesaj da unutulmazdır özünde ama uzun zaman sonra özlemini içeren bir mesaj almak bir başka.

(bkz: abi sen kız mısın)

salçalık domates
biber
maydanoz
ketçap, mayonez
5 litrelik su
margarin
gelirken fırından da kızarmış varsa 2 çift pide, kızarmış yoksa alma


o gün kendi kendime "telefona bakmadan alışveriş yapacağım" diyerek çıktım alışverişe telefonu da evde bıraktım. hayatım çok monotondu o sıralar biraz farklılık lazım. unuttuklarım vardır elbet. annem bağ evimize giderken bunları almamı istemişti.

buckethead'li avatarıma hakaret etmek ya da laf söylemek için olsa gerek "sen sus balık yemi kovası kafalı" gibi bir yorum almıştım. unutamadım çok iyi. balık yemi kovası kafalı olmaktan gurur duyuyorum, kullanıcı adım bile yapmıştım bir dönem.

teferruatı bende kalmak şartıyla pek ağır bir mesajdı.

zaten uçlarda yaşıyordum o ara hayatı. zor şartlarda tutunuyordum hayata adeta beni uçuruma yuvarlamıştı.

çok ağır gelmişti. günlerce boğazıma yumru olmuştu. zor yaşadığım o hayatı iyice zorlaştırmış muhakeme yeteneğimin altına bomba yerleştirmişti adeta.

hep bir son damla vardır ya işte o mesaj o son damlaydı. bugüne bakınca belki de iyi ki damlamıştı. bazı şeylerin sonu bazı şeylerin başı oldu.

ah nasıl güzel şeyler? bitiriyor bitti bitecek derken adeta yeni bir hayat bahşedilmişti bana.

alelade ağzınızdan çıkan o sözler kimlerde nasıl makes bulur bilemezsiniz dostlar. aman ha kırmadan, incitmeden, yormadan...

herkes benim kadar şanslı değil. bir bakmışsınız birinin sonu olmuş o son mesaj.

berbat bir gün geçirmiştim, gece yakın arkadaşımla mesajlaşıyordum. bana bütün gece ne kadar iyi bir arkadaş olduğumu, yaşamayı çok hak ettiğimi ve beni sevdiğini anlatıp durmuştu. o senenin yazında ben üniversiteyi kazandım, o ise hayatına son verdi. ne bana son mesajıydı ne de ilk ama en çok bu yer etti zihnimde. galiba bu kadar çok sevip de kaybettiğim ilk ve tek gerçek arkadaşımdı, ruhu huzur bulsun.

dün instagramda istanbul manzarası paylaşmıştım. bir de teoman'ın şarkısı var. rapsodi istanbul. şarkıda şöyle bir kısım var: " hangi kentte bu kadar acı var, başka nerde istanbul kadar?" bu kısmı da müzik olarak ekledim.
ardından dm den bir mesaj geldi. mesaj aynen şöyle : "sadece istanbul'da mı acı var sanıyorsun, bir papatyanın acısı mesela?" böyle uzun bir mesaj. tamamını okumadan sildim. papatyanın acısı, bir solucanın acısı falan gibi devam ediyordu galiba. ne tuhaf insanlar var yahu? bak geç yani. şarkıya derin manalar yükleyip, sohbet açma çabaları gerçekten komik görünüyor. keşke farkında olsalar.

sen valla kızsın. erkek olamazsın.*

geçen gün şöyle bi şey geldi.

merhaba. sözlüğe uzun bir süre ara vermeyi düşünüyorum. son entry'imi girdiğim başlık da bu başlık. 166 benim için özel bir anlama sahip. entry'nizi silip aynısı yeniden girerseniz bir sıra düşüp 166 olacağım. rica etsem bir bakabilir misiniz?

manyak herhalde deyip dikkate almadım.

abimin ölümünün ardından uzaktaki akrabalar tarafından aldığım mesajdır. ‘yanınıza gelemedik,başınız sağolsun’

kanka* soner ölmüş.
arada açıp bakıyorum mesaja. facebook hesabımı kapatmama nedenlerimin bir bu mesaj.

hayatı ikimiz için de zorlaştırmamak adına bundan sonra görüşmeyelim. çünkü bizden olmaz bir başkasının yardımı olmadan ne sen hayatını devam ettirebilirsin ne de ben. kendine iyi bak.

mesaj değil ama gece saat 03.30 da babamın yoğun bakımında yattığı hastaneden gelen bir aramaydı.
o saatte hastaneden başka şey için aranmaz zaten açmadan biliyordum ne olduğunu.

hiç yok.
galiba gereksiz olan her şeyi unutmuşum.
tebrikler ben.

"fırsatı kaçırma! tanıtım için 50 bin kişiye 3 aylık cinsel set... 6 kapsül, bayan damla, sprey... 219 değil, 29 lira. kargo bedava..."

ben benim icin cok onemli olsalarda zamaninda mesaj aldigim o kisiler ya da cok kirildigim sevindigim bi mesajsa bile unutabiliyorum sonrasinda. sadece o zaman ne hissettigim aklimdan cikmiyo.

"herkes sevdiklerine sarılırken ben yapayalnızdım, hayatın boyunca beni bu ölümle yalnız bırakmanın ağırlıyla yaşa"

aileden biri öldüğünde demişti bunu bana, işin ironik kısmı bana hiçbir şey anlatmaması, bu ölümü bilmemem ve bu ölüm olduğunda sevgili olmamamız, konuşmamızdır. telepati yöntemi ile insanların sorunları anlama gibi bir özelliğin benden beklenmesini anlamıyorum. yine de zamanında bu konuşmanın sonunda kendimi kötü hissetmiştim ama şimdi umrumda bile değil sanırım. kurduğu cümlede yaşadımlarımızla orantılı milyon tane zıtlık var. sadece aptal olduğunu söylemek istiyorum.

görüştüğüm kız mutahitsen ara, yazmıştı. aramadım. mutahit değilim sonuçta.