yazarların bugün canını sıkan şeyler

ptt’den kargo bekleyecek olmamla yüzleşmek. eğer otobüs fiyatları uçmuş olmasaydı, 20 saatlik yolu git gel yapmak çok daha mantıklıydı.
ucu bucağı olmayan belirsiz bir bekleyişe sürüklendim…

aliexpresste artık vergi ödeme esnasında alınmaya başlamış. 2 yıl önce böyle değildi ürünü ucuz gösterip düşük vergi verebiliyorduk ama yok artık. bu ülkede nefes alamıyorum.

burayı ağlama duvarına çevirmeme adına park yeri bulamamak diyerek kısa keseceğim.

uyuyamıyor oluşum.

kırmızı ışıkta beklerken durağan trafikte arkadan vurulması, akabinde plakanın soyulması, yamulması ve plakalığın zortlayıp kırılması.

hafta sonu olmasına rağmen bu saate uyanmam. yeteri kadar canım sıkıldı. neyse günaydın.

iş bitirmeyen bir grup insanla çalışıyor olmak.
tabi ki daha bugün başlamadım bunlarla çalışmaya da... artık katlanılabilir olmaktan çıktı.

bir iş var. sistem üzerinde birilerinin bir şey yapması gerekiyor. 3 gündür bekliyor iş. ben de lan yapılıp bitmiştir diye bekliyorum. sistem üzerinde bazı hareketler yapmaları gerekiyor bazı kullanıcıların bla bla bla...

neyse, bugün soruyorum ne oldu diye. hala iş emri bekliyorum diyor üretim. e cinsel uzvuna koyduğumun e-postasında demedik mi böyle böyle yapılması gerekiyor diye? isim yazmadık ya, kimse üstüne alınmamış... hayır bazı yetkiler zaten sadece belli kişilerde, kim neyi yapabileceğini, yapması gerektiğini biliyor da... s*klemiyor... şimdi bilale anlatır gibi tek tek, sen şunu yapar mısın sen bunu yapar mısın diye yazdım. vallahi sinirden çevirip kendime sokacağım o derece sinirliyim!

bunlar bir de pozisyonlarına göre piyasadaki muadil pozisyonlarından en az 1,25 kat falan fazla kazanıyor. düşün bak... hoş, bunların çoğu dışarıda da iş bulamaz ya neyse... ama ikyı da tebrik ediyorum, bir sürü işe yaramaz insanı bir araya toplamak da büyük başarı gerektiriyor.

bu entry kendi kendini imha edebilir, etmeyebilir de. bilmiyorum. ofiste sövmekten sıkıldım artık, biraz da yazayım dedim.

işaret parmağımdaki kesik. fareye her tıkladığımda canım yanıyor.

otogarlar ayrılıklar canımı sıkıyor

iki'nin üç
üç'ün iki harfli oluşu canımı sıkıyor.

bugün canımı sıkan birkaç şey oldu. biraz ümitsizliğe kapıldım. insanların aslında ne kadar alçak varlıklar olduğunu bir kez daha hatırladım, hatırladık. ben her insanın özünde iyi biri olduğunu düşünürdüm. fakat o iş öyle değilmiş. bazılarının karakteri o kadar zayıf ve hafif ki özü bile yok. zavallı insancıklar.

haddini bilmeyenler, kimsenin haddini bildiremezler

çok sevdiğim bir insana bir olay ile ilgili yükselmiştim, akşamına öğrendim ki çok içerlemiş bir şey de demedim aslında demiş. oturdum dertlendim duyunca saatlerce.

gidecek bir tiyatro bulamamak. koskoca ankarasın sen, kendine gel! düzgün oyun yok resmen.

bulaşıkları yıkıyorken benim kedi yaver miyavladi acıyla noluyor lan diye baktım göz kapanmış yerde yuvarlanıyor. bir endişe, bir olum ne oldu sana halleri. açtım baktım gözde bir şey yok ama akıyor göz. canı pektir dumenden de o miyavlamaz biliyorum, ne halt etti de enfeksiyon kaptırdı bilememkle birlikte ısıttım çayı göze pansuman. soyu ingiliz olsa da metodlar türk işi.. veterinere gitsek selamünaleyküm bin liradan açılacak çaydan devam. şükür göz açıldı akıntı durdu ama hala kısıyor.

otobüs yolculukları. yemin ederim ölüp gidicem vallahi çok kötüyüm sakinleştirici de yok yanımda gerçekten bıktım artık. trafiğin de tüm sülalesine tüküreyim.

düğün adı altında saçmalıklar kisvesi.. yetmiyormuş gibi bir de sürekli masaya gelip hadi kalk kalk oyna diye türeyen tipler..

15km yolu 50 dakikada gidebilmek.

haberlerdeki insan kırımı var bir de, bu her gunku iç burkan detay.

ölüm gibi bir şeydi. ve ben öldüm.

aşksızlık arkadaşlar…