yazarların emeklilik hayalleri

kendi emekliliğim değil de babamınki için güzel hayallerim var. önce kuşla başlayacağız. sonra kedi ve köpekle devam edecek. ben severim babam bakar. yuvarlanır gideriz.

bugünkü şartlarda bağlanacak olan 2500₺ maaşla hayal dahi kuramıyorum.

hayalimiz mahşere kaldı.

4 inek 1 tosun 50 koyun alıp 10 dekar tarlaya pancar ekip keyfimce yaşamak.

ivanka, i am melting ve ivanmilinski'ye yürümek.

bu yazarda bu kadar gam keder varken erken ölür o zamanları göremez canım benim

hayaller; deniz kasabasında bahçeli bir evde yaşamak. ama günümüz şartlarına bakacak olursak emekli olmak mezara kalır hadi diyelim emekli olduk, 2500 tl maaşla kira bile ödenmezken ölene kadar çalışmaya devam..

eğer hala evlenmemişsem taksim'de, kadıköy'e hatta param yeterse amsterdam'da barlarda sürtmek.

saat faik gibi zevkine yaşamak, güzel hatırlanacak şekilde hayatımı idame ettirmek.

başlığı görene kadar hiç bu kadar uzun vadeli bir hayal kurmamıştım. hep yakın gelecek. hadi ben saksıyı çalıştırmaya gidiyorum

olurda yaşarsak ki gidişat yaşasakta biz emekli oluncaya kadar emeklilik yaşının 100 olabileceği yönünde seyrediyor. neyse diyelim ki yaşadım ve 65 imde emekli oldum. gerçekten oldukça zor olucak en azından benim için. yalnız sürdürdüğüm yaşama birilerini dahil edememişsem ve bir neslim yoksa eğer bir huzurevine yerleşirim. her sabah kalkar oradaki akranlarımla pijamalarımı değiştirmeden televizyon seyrederim. belki arada altıma kaçırır, 20-25 inde orada çalışan gençlere mahcup olurum. çokça sigara içerim günde 3 5 paket. sonra belki bir kaç kutu boncuk neyin alır ipe dizerim. arada akrabalarım gelir beni ziyaret eder. tabi bu da zor bir ihtimal. evin en küçüğü benim. ben 65 ime gelince yaşayan yakın akrabam da kalmaz. kalanlarda gelmez. olurda bir aile kurabilirsem zaten erken ölmek isterim öyle emeklilik yaşlılık çekilecek şey değil. eninde sonunda ölüm yok mu zaten. bu hayatta, elde ederek beni tatmine ulaştıracak şeyleri zaten o yaşa kadar elde etmiş olurum.

ah bir emekli olsam,
sahil kasabasına yerleşsem,
sahil kahvesinde denizi seyrederek, insanlarla sohbet etsem ; kağıt veya tavla oynasam...

birde gerçekler var.

10 küsür senedir emekliyim.
hala iş yerinde çalışıyorum.
gezmek amaçlı pikniğe bile gidemiyorum.
herkeslerin işi gücü var ; tek başıma da piknik yapamam yani.
haftada bir markete gitsem ; bir kaç değişik insan yüzü görüyorum.

alın size emekliliğin gerçek yüzü.

ege tarafı denize yakın ahşap taş karışımı ekili dikili bahçesi olan evimde şişeden biramı çekerken bir yerlere bi iki çivi çakmak hoş olur.

o yaşa erersem, sevdiğim insan hala yanımda olursa, sağlıklı ve mutluysak, büyük kayıplarla yüreğimiz yorulmadıysa, bayramda arayıp soran el openimiz varsa... daha ne olsun.

konum olarak tam belirlemedim ancak bir kaç hayalim var.
öncelikle kocaman bir kütüphane düşünüyorum hayal bu ya hemde denizin içinde olucak. sonrasında bir kaç motor ve karavan bol bol kamp gezileri artık evli ya da bekar medeni halim neyse işte. bir kaç köpek ve kedi, müstakil bir ev. güzel bir bahçesi, kocaman bir salıncağı olmalı ayrıca.ve muhtemelen deli gibi dans edebileceğim tuvallerle dolu bir oda. yani sevdiceğimde olsa fena olmaz tabi gönül ister..

şükür emeklilik hayali kuracak kadar hayattan soğumadık

yok, içeride sigara içmeye izin verirlerse darussafaka bakimevi belki

ayda 7bin 500 lirayla yapabileceğiniz hayaller kurun.

ulan yüzde 90 raporla emekli oldum, ömürlük param var ama harcarsam afişe olurum diye bildiğin düz insan hayatı yaşıyorum. var mı böyle saçma bir şey ya?

market market gezip indirim kovalamak. daha fazlasını hayal dahi edemiyorum şahsen.