yazarların emeklilik hayalleri

köyümde iki katlı bir ev inşa edip ömrümü orda geçirmek.

didim'e yerleşmek. bahçeye domates biber dikip çizgili pijama giyip sudoku çözmek, romörklü traktörden karpuz almak, kendi yaptığım biralar eşliğinde komşularla dart turnuvası düzenlemek, kaybeden biraları ısmarlar.

emekli olunca en az 60 yaşında olacağım en fazla ailemle zaman geçirmekten başka ne hayal edebilirim ki.

bir tekne, bir gitar ve bir köpek. yazın ege koylarında yaşlı kankilerimle piyasa yaparım, kışın tekneyi korunaklı bir yere çeker keyfime bakarım.
toplumdan ne kadar uzak olursam o kadar iyi.

emekli maaşı ile geçinmek.

evime doldurayım bir sürü hobilerimi evde bol bol sakin sakin vakit geçireyim. benim emeklilik hayalim kafamın sakinliği.

(bkz: ölmeden ulaşmak)

kendime ait kitabevimi kurmak. öyle teknolojik alet zart zurt satılmayacak. sadece kitap satılacak. yine ders kitabı ya da edebi kaygısı olmayan bestseller falan gibi şeylerde olmayacak. gerçek edebi romanlar sadece. ismi kuppapiye olacak*. insanlar kuppapiye (zarf açacağı) kullanarak zarf, mektup açıp bilgiye ulaşıyorsa, mekanımın* kapısını açtıklarında da dostoyevski, dickens gibi yazarlara yani bilgiye ulaşacaklar...**

akdeniz ülkelerinden başlayıp senede üç ülke gezmekti ama emeklileri görünce emekli olamıyorum. malum maaşlar.

bir sürü kedişle deniz manzaralı müstakil evimde belki yalnız belki sevdiceğimle bol bol zaman geçirmek.