yazarların yalnızlık seviyesi

mutlak ve süresiz ve kesintisiz ve ruhen.

güven duygusu eksikliğinin, ya bir tokat yersem tedirginliğinin payı çok da korkunun ecele faydası yok.

tahminen 150 kişiyle birlikte yaşıyorum. bir ben ve 149 diğer benler.

yaklaşık 20 yıldır ailesinden uzak ve bu dilimin büyükçe bir kısmını da tamamen tek başına yaşamış ve yaşayan birisi olarak yaşadığım bir örnekle cevap vermek istediğim seviyedir.

nasıl edindiğimi bilmiyorum ama şöyle bir alışkanlığım var. tek başıma yaşadığım evime girerken daima allah'ın selamını verir, sonra içeride kimse bulunmadığı için o selamı alırım. bu dursun bir köşede.

ailem senede bir kaç kez ziyaretime gelir. bir kaç gün kalıp dönerler geri.

yine böyle geldikleri bir vakit akşam ofisten eve dönüyorum. valideyi arayıp evde eksik bir şey olup olmadığını sordum ki yemek hazırlıyormuş tam da o sıra. neyse ben evime geldim anahtarla kapıyı açıp içeri girdim ki ayakkabılarımı düzeltmek için sırtım eve doğru dönük. ayakkabıları düzeltip içeriye girince rutinim olarak selamımı verdim ve bir ses selamımı alınca feci şekilde irkildim. valide de durumu anlayıp gülmeye başladı.

varın siz hesaplayın artık yalnızlık seviyemi.

bu şiiri duyduğumda hayatım boyunca hissettiğim yalnızlığın birisi tarafından anlatılmış olduğunu fark etmiştim. seviyesi bu şiirdir yani.

tek kişilik halay grubumla halaydan halaya koşuyoruz. oyalamayin beni daha çok halayım var.

yüzde olarak söylemek gerekirse %80-85 bandında geziyorum. eğer kuş uçmaz kervan geçmez bir yere taşınırsam %100 olacak inşallah.

kapı çalsa korkacak kadar.

her gece sadece bir kadeh dolduruyorum.

flört aşamasındayız. kendisi bir yandan çok çekici gelmekle beraber iç sesim, 'kesin bir yamuk var bunda' diyor.

t: bir nevi ilişki

arabanın yan koltuğu hemen hemen hiç aşınmamış gibi.

çölde açan çiçek misali

marketlerde dilimle satilan karpuz alıyorum. al sana seviye.

artık konuşmayı unutacağımdan korkacak kadar.

teomanın da dediği gibi; tıklım tıklım yalnızdım.

sürekli hoparlörle müzik dinliyorum.

eve köpek aldım...

bugün dünya trip günümüş ve trip atacağım kimsem bile yok*

hicbirinizi sevmiyorum, yalnız da canım sıkılmıyor seviyesi:)

eskiden olsa "kimse mi beni anlamıyor?" diye aglayarak gunlugume yazardım.
son yıllarda beni anlamanızı beklemiyorum.
hicbiriniz sikimde degilsiniz.
oyle takılıyorum.
makara, goygoy, samata.
hareketlerimde bi mesaj kaygım yok.
siz de benden mesaj filan almayın.
ben oyle genel olarak takılıyorum iste:)

kendimle konuşup can sıkmaktansa başkasına mesaj atıp onun canını sıkarak iyileşme aşamasındayım diyelim. zhdhs