yemek yaparken sürekli tadına bakan insan

sanırım hiç yapmadığım harekettir. genelde evdeki insanlara tattırıyorum.

şeftir. ben de yıllarca mutfakta çıkan her ürünün tadına bakardım. çalıştığınız restoranda ürünlerin aynı standartta çıkma zorunluluğu vardır.
dolayısıyla bu bir huy veya davranış değil, işin gerekliliğidir.

bir süre sonra karnı doyacak ve yaptığı yemeği yiyemeyecek olan insandır.

temiz kaşığım ile günde onlarca, yüzlerce kez yaptığım eylem.
yaptığım istisnasız her yemeğin etine, makarnasına ya da tanesine değil, suyuna, sosuna, baharatına bakarım.
bazen gram bile etmeyecek tuz, baharat yemeğin lezzetini değiştirir..
ancak o zaman yemeğimle ilgili net bir bilgiye sahip olur ve prestijimi koruyabilirim.

not: pandemiden önce.

"tadına bakmak" adı altında yemeğin yarısını yiyip, "ne oldu?" sorusuyla karşılaşınca "bilmem" diyen insan tipidir.

ben. ağzıma deyen kaşığı geri tencereye tavaya sokmayayım diye 10 tane kaşık bulaşıyor ben yemek yaparken.

karnını tadına bakma bahanesiyle doyuran insandır.

anı yaşamayı sevmez

kalori hesabı yapan biri değildir.

daha pişirmeden yemeği bitirecek olan insandır.

yemek pişmeden doyacak olan insandır.

tadina baka baka doyan insandır.

sofraya oturmadan karnını doyuran insandır.

arkadaslar hic masterchef de mi izlemediniz? tadına bakmadığını yemeği sunmazsınız kimseye. kendiniz yiyecekseniz de baharatı tuzu bilmem neyş yemek pişerken atılınca güzel olur. illa pişip pişmediğini anlamak için mi tadına bakıyorsunuz? tarife bakmadan kendin bir şey hazırlıyorusundur tadına bakarsın aa buna x de yakışır diyip onu da eklersin en basitinden. tabii sürekli zaten bakılmaz ama hiç bakılmadan yapan da önüne taş koysalar tuzlayıp yer demek ki

düzgün olması için kontrollerini yapıyordur. yemeğin tadılmadan sunulmayacağının farkındadır.

tabii ondan sonra lokantacılar neden şişman olur tabii bak yazmışsın tadına bakmyıorum yiyorum diye yahu bende lokantacıyım.

acemidir.

bir yemeği tamamen öğrenene kadar birden fazla kez yapmak gerekir. tarifi yazan kişinin damak tadına uygun tuz miktarıyla benimki farklı. tarifi yazanın fırını çok iyi pişiriyordur benimki az, daha fazla beklemem gerekir. kullandığı un çok kalitelidir ama benimki kötüdür. yufkası el açmasıdır, benimki hazırdır.

anlatabiliyor muyum, herkesin kişisel zevk ve imkanlarına göre o tarif modifiye edilir. kimi süreyi değiştirir, kimi miktarı değiştirir, kimi komple tariften birşeyler atar ya da ekler.

ama ne zaman ki damak tadınıza/malzemelerinize/ekipmanlarınıza uygun tarifi keşfedersiniz; işte o zaman tadına bakmadan yemeğinizi yaparsınız. çünkü daha önceden defalarca kez yapıp mükemmel hale getirmişsinizdir o tarifi. tıpkı antikorlardaki affinity maturation gibi. *

yemeğin yarısı bitti bile.

yemeğin tadına bakmakla tencerenin üstünden yemeyi karıştırıyordur. ki ikincisi en nefret ettiğim şeydir. şef de olsan her aşamada yemeğin tadına bakmaya gerek yoktur. gerek varsa şef olmaya da daha çok var demektir.
ben yemeğin tadına bakmam. kokusundan anlarım.

benim pek beceremediğim durum. yemek pişerken tadına da baksam tuzu iyi mi değil mi anlayamıyorum.