bence eskisi daha güzeldi ama olsun. ayrıca iko lütfen kendini baskıda hissetme, yoldaş sana hiçbir şey yapamaz. sürekli yeni bir şeyler eklemek zorunda değilsin.

adamın birisi kitap okurken ölmüş, niye?
çünkü satır başına gelmiş.

emre aydın'ın kağıt evler albümünün dördüncü şarkısıdır.

bu şarkıyı her dinlerken "ne kadar doğru tespitler yapıyor bu adam." diyorum kendi kendime. bu şarkıyı üç sene sonra tekrar dinleyeceğim, ayrılığın dördüncü yılında dinleyip kendimce bir analiz yapacağım. ne değişti hayatımda o günden bugüne kadar. küçük bir geriye bakış niteliğinde. "tam dört yıl olmuş dün." dedikten sonra yüzümde ılık bir gülümseme olacak. güzel zamanlardı diyerek dinleyip geçeceğim bu şarkıyı.

"imkansız olmuşuz
hayattayken üstelik."

ve

"ne kadar istemiştim
nelerden vazgeçmiştim
bir şey olmak için
hayatında senin"

kısımları beni alır, anılar denizinde küçük bir yolculuğa çıkarır. fotoğraflar çok acımasız. onun gözünde artık hiçbir şey olduğum insanla yan yana gülüyorum, sarılıyorum, eğleniyorum. ama gerçeğe döndüğünde farkı anlıyorsun. anılar denizi fırtınalı, rüzgar sert estiğinde kıyıya varmazsan gözyaşlarına tutuluyorsun. uykusuz geceleri geri getiriyor yorgun gözlerin. bu yüzden anıyı bırakıp anı yaşamak daha mühim. "tam dört yıl olmuş dün." diyerek ardından ılık bir gülümseme ile son fotoğrafa da bakıp o albümünü kapatabilmek gerek.

hiçbir b*k yapmadıkları hayatlarını ve kendilerini övmek. bir de kendi aptal zihniyetlerini çoğaltmak adına durmadan üremek.

ceza yer miyim yemem mi bilmiyorum ama bir seferlikten bir şey olmaz diye düşünüyorum. kampanyayı başlattım ve kendi açımdan çok güzel yürüttüğümü düşünüyorum. her gün farklı lokasyonlara gidip daha çok gariban kalan kedileri besliyorum. bugünkü durağımdan size bir kaç fotoğraf paylaşmak isterim.
(karnı doyan paşamız kurulmuş köşesine)

(buda şebeklikler yapan bir minnoş)

okumaya çalışırken kekeme olmama neden olan sözcük. teşekkürler.

entelliğe meylediyormuşsunuz.. etmeyin.

bir gece evinizin kapısı kırılarak little devil lucifer içeri girer. tavsiye etmiyorum.

enteller dolaylı yollardan kızlara yazılıyor burada "merhaba tanışalım mı" demek isteyen bir entel, konuya rönesans'da sanattan girer, iran sinemasının dünyada kazandığı kimlikten çıkar.

kimse onu sallamayınca, herkese asılan abazan yazarlar diye trollere saldırıya geçer.

entellik ruh kanseridir. entellik ucuz migros viskisidir. özenmeyelim kardeşlerim.

yayalım bunu.

ilk başlarda her ne kadar mahlasını okurken hatalar yapsamda artık tek solukta başarabiliyorum.* kaliteli tanımlarının yanısıra enerji aşılayan radyo programınıda yeni keşfettiğim* ve hatta son programına bir kayıtla konuk olduğum espirili ve sohbeti güzel yazar arkadaş. hep yazsın hep okuyalım. programınıda hep yapsın, müdavimi olalım. başarılar bengaripsengüzeldünyaumutlu*

ben terazi burcuyum kararsız kaldığım için iki fotoğraf yükledim kusura bakmayınız..

"yaşadığım o günleri unutmak zor
geceler boyu beklemek nedir
onu birde bana sor
çok özlemek ve sevmediğini bilmek
sonu gelmez acılarımla beraber"

geçmiş zaman izi.

mor beyaz renklere sahip bir yer, mantıcı sanırım. anılar bulanık.
yeri tam aklımda değil, kadıköy çarşı içi ya da yeldeğirmeni tarafı olabilir.

sene 2019,aylardan ağustos, günlerden 19'u.
iyi biliyorum çünkü doğum günüm.
karşımda o oturuyor, kocaman mavi gözleri var, bişiler anlatıyor her zamanki heyecanlı hali ile, gözleri gözlerimden milim sekmiyor, nasıl manyak mavi gözler bunlar tanrım? bir de açık renk göz sevmeyen adamım ben? puh!
"dur öylece" diyorum, fotoğrafını çekiyorum, daha yemekler gelmemiş. "ver bakayım" diyor, telefonu alıyor elimden, fotoğraflara bakarken gözleri daha da kocaman oluyor, "gördün mü?" diyor, "neyi?" diyorum, teli bana çeviriyor, bir fotoğrafa zoom yapmış, gözünün az yanında arkadaki kapı numarası okunuyor, 19.
benim doğum günüm olduğunu öğrenmeden önce en sevdiği rakamın 19 olduğunu, her tarafta karşısına çıktığını söylemişti. "tesadüf" diyorum, "sana milyon kere söyledim, tesadüf diye bir şey yoktur" diyor, yemekler geliyor, muhabbet kapanıyor.




bugün :

bu şarkıyı dinlerken fotoğraflara bakıyorum, bir kedi arıyorum, kedi de onun kedisi, onun hayatımda olduğu zaman içerisinde "bizim kedimiz".
şarkı "ağustos" diyor, fotoğraftaki mavi göz bana bakıyor, şarkı "yakut mavi" diyor, fotoğraflardaki mavi göz bana bakıyor, "ben sana demiştim, tesadüf diye bir şey yok" diyor o mavi göz, seneler sonra inanıyorum..


"bu bulanık anıyı anlatmak isterdim
ama silinmiş, ner'deyse bir şey kalmamış
çok eskiden çok, ta gençlik yıllarımdan
bu bulanık anıyı anlatmak isterdim
çok eskiden çok, ta gençlik yıllarımdan
bu bulanık anıyı anlatmak isterdim
bir giysiydi sanki yaseminler
ağustostaydı, ağustosta bir akşam
gözlerini hatırlıyorum biraz, sanırım maviydiler
ah evet maviydiler, mavi gök yakuttan
gözlerini hatırlıyorum biraz, sanırım maviydiler
ah evet maviydiler, mavi gök yakuttan "

gerçekleşmiş olandır. şimdi diyeceksiniz ki antalya, muğla dururken olur mu? oldu bile.

hem marmara denizi, hem ege denizinde tatil alanları olması ve her 2 denizde de turistik tesislere sahip adaları (cunda, avşa vb...) olması, hem kazdağları, hem şifalı sular içeren güzel kaplıca/termal otelleri barındırması, hem şehir hem de kırsal özelliklerinin birarada olması, manyas kuş cennetine sahip olması, küresel ısınmaya rağmen yazın ortasında bile güneye göre daha ferah/serin bir havaya sahip olması... böyle hem deniz, hem adalar, hem termal oteller, hem dağ, hem orman, hem şehir hem kırsal, hem 2 farklı deniz, dağlarında bile içinde yüzülen göletler, yeni açılmış avmler(körfez tarafında)... tüm bu zenginliğe sahip başka bir il yok. antalya, çanakkale veya muğla'da bu saydıklarımdan en az biri eksik çıkacaktır.

artık bir numaralı tatil ilimiz balıkesir'dir, hayırlı uğurlu olsun.

kılcal damarlarla doku sıvısı arasındaki madde alışverişinin gerçekleşme şeklini açıklayan ilke.

edit: biraz karışmış cümleler. uyarı için @dandun'a teşekkür ediyorum ve yeniden düzenliyorum.

kılcal damarların atar damar kısmında, damardan doku sıvısına doğru madde geçişi olur.

toplardamar ucuna gidilince madde geçişi, doku sıvısından kılcal damarlara doğru olur. bunu nedeni kan basıncı ile ozmotik basınç arasındaki dengenin, iki uçta farklı tarafın lehine oluşudur.

(bkz: rick and morty) - rick.

yeni alınan televizyonun çerçevesindeki yapışkanlar atıncaya kadar çıkarmamak.
misafir giderken kapı önündeki ayakkabıların düzeltilmesi.
pilin bittiginden emin olmak için başka şeylere de takmak yada 2 li pilden birini çıkarıp yerine yeni pil takıp tek tek denemek.

buradan

kendi başına ayakta durmaya çalışan insanlar saygıyı hak eder. umarım kısa zamanda makul bir çözüm bulunabilir.

doğru ilacı versin, doğru tedaviyi uygulasın, isterse "babacık" bile diyebilir diyerek katıldığım başlık..

bbc'yi kim fonluyorsa fonlasın ülkemizde üniversitelerin rezil torpil çiftliklerine dönüştüğü gerçeğini değiştiremez. utandıran videodur.

“insan tuhaf davranabilirdi.”

kayıp tanrılar ülkesi / ahmet ümit