istifçiyimdir. boş kavanozları, peynir - dondurma kutularını atamam. ayrıca eve yiyecek stoğu yaparım, markete gidince her şeyden bol bol alırım.

yerdeyken normal yürümek yerine hoplaya zıplaya ilerleyen şen mahluk.

inceden kıl olduğum güvercinlerin aksine son derece sevdiğim, şehir hayatının en güzel yanlarından biri olan mini minnacık hayvanat. inanılmaz adaptasyon yetenekleri sayesinde (antartika gibi buzdan yerler haricinde) dünyanın her yerinde yaşarlar.

ne zaman görsem izlerim, hareketlerini incelerim. elimde yemek varsa koparır atarım. onlar da şehre alışmışlardır. tanırlar yemeği görünce, gelirler uzaktan yan yan bakarlar, vermenizi beklerler. verince de o bir serçe 20 serçe olur. mercimek kadar koparır koparır yerler.

çok sevimlidir piçler. fit fit diye zıplaya zıplaya gezerler. o ufacık gövdelerine son derece uyumlu bir şekilde şimşek hızıyla uçar, keskin manevralar ile şaşırtırlar.

insanı gülümsetirler sonunda.

ülkemizde 8 türü yaşar. görülen tüm cinsleri aşağıdaki gibidir;

(bkz: ev serçesi) (bkz: passer domesticus)
(bkz: ağaç serçesi) (bkz: passer montanus)
(bkz: söğüt serçesi) (bkz: passer hispaniolensis)
(bkz: kaya serçesi) (bkz: petronia petronia)
(bkz: kar serçesi) (bkz: montifringilla) (bundan hiç görmedim mesela)
(bkz: sarı boğazlı serçe) (bkz: gymnoris xanthocollis)
(bkz: boz serçe) (bkz: carpospiza brachydactyla)
(bkz: küçük serçe) (bkz: passer moabiticus moabiticus) (sezen aksu değil. kuş olanından bahsedilmiştir.)

bu konuda dertlenmek ve üzüntü başı çeker. yemek istemezsin, mecburiyet olduğunu bilip zorla yersin, bu sefer de lokmalar boğazda düğümlenir. dertler, ruhu çektiği gibi o lokmaları da içine çekip bir güzel öğütür ve kilo verme sürecine katkıyı sağlar. o istenilen kilo verme eylemini en kötü ve istenmeyen şekilde yaşarsın. normal şekilde kurtulmuş olunan kilo zindeliğinden ziyade pörsümüş ruh gibi pörsümüş bir beden bakiyen olur. dilerim kimse yaşamaz.

tabii ki buz gibi soğuğu. az önce terminalde oturduk biraz, donduk vallahi.
bir çay alayım,* içim ısınır dedim. almaz olaydım. çok değişikti tadı. neyse.
kaç derece ile başlamıştık hâlbuki güne..

90'lar pop içinde aynı şeyi söylesin bakalım.belki de pop müzikte en iyileri yapıldı ve yeterince tüketildi.halen'de onları dinliyoruz. rap'te bir köşede sırasını bekliyor bence. şimdi sıra onda ve o da yerini zaman gelicek başka bir şey'e bırakacak.

bir grup insanın yapmaktan hoşlandığı şeyler.

benimkiler hemen hemen şöyle:

- kitap okumak (tarih, siyaseti bilim)
- kuantum fiziği konularında araştırma yapmak
- yazılımla ilgilenmek
- yapay zekâ hakkında bilgi edinmek
- kara kalem resim yapmak
- bilgisayar oyunları oynamak
- deprem ve yanardağları araştırmak
- bilardo* oynamak
- elektrik ve elektronikle ilgili konuları araştırmak
- ahşap boyamak ve benzeri el işleri yapmak
- yapboz yapmak
- henüz başlamadım ama keman çalmak eklenecek yakında kısmetse
- inşaat işleri, tesisat konularında evin ufak tefek arızalarını gidermek, boya badana yapmak

aklıma gelenler bu kadar.

insanın yalnız olması için illaki bir başına olması gerkmez. sizi manevi anlamda doyurabilen bir sosyal çevreniz yoksa da yalnız hissedersiniz. üstelik kalabalığın içindeki bu yalnızlık hissi, hiç de öyle insana kendini kuş gibi özgür ve özgüvenli hissettiren bir his değildir. bilakis acı verir, çaresiz, kimsesiz hissettirir çoğu zaman.

fakat siz bu acı şurubun tadını artık bildiğinizden, kirpi ikilemi gibi ne insanlarla, ne de insanlarsız yapamazsınız.

alışır, adapte, olur ve güçlenirsiniz bir süre sonra. aileyle kısıtlı zaman geçirir, yeni insanları sosyal arkadaşlıklar seviyesinden daha ötesine taşımaz bütün soğuğuna rağmen kendinize ayırdığınız o kutsal zamandan feragat etmemeyi öğrenirsiniz.

yüksek ihtimalle hatırlanmasada çocukken bir özelliğinizle dalga geçildi- hareketiniz, kişiliğiniz vs.- ve siz fark etmesenizde bunu bugününüze yansıtıyor olabilirsiniz.

(bkz: denendi onaylandı)

ilk defa katıldığım yayındır.

umarım diğer güzzel yazarların arasında çok da sönük kalmaam. keyifli dinlemelerrr.

reserved by baycerrah®

diğer yılı beklemek zorundasınız. buradan tüm sözlük kızlarına sevgiler...

bu güzel yılın ilk entrysini başka güzelliklere adıyorum.

tanım : yeni yılın ilk entrysi.

müziği hayatımda öyle bir noktaya konumlandırdım ki- beni gerçek müzik bağımlıları anlar- uzun zamandır kulaklığım olmadan dışarı çıkmıyordum. tesadüfen unuttum ve öyle çıkmış bulundum. gerçek dünyanın sesleri bana çok uzak geldi,. kuşlar böyle mi cıvıldıyor, ya şu iş makinesi böyle mi ses çıkarıyordu? derken buldum kendimi. gerçek dünyadan gitgide uzaklaşıyor olmak beni çok korkuttu sözlük. siz siz olun, arada bir doğanın ve insanlığın sesinden kendinizi mahrum bırakmayın, sonra sudan çıkmış balığa dönüyorsunuz.

bugün yüzünü gülümseten herkese bir teşekkür borcu olan yazar.

bazen hayat bizi zorlar, taşıyamayacağımızdan fazla olduğunu düşündüğümüz yükler bindirir omzumuza. işte bu yüzden, bugünkü dilek hakkımı "herkesin tüm dileklerinin gerçek olması ve omzundaki yüklerinden kurtulmasını" dilemek şeklinde kullanıyorum. *

maalesef bende olmayan listedir.

yks sınavı var çünkü.

bu geceki kedim benim gibi hayattan soğumuş ve bunalıma girmiş. ondan kafasını gömüp güzel günleri beklemeye başlamış. aynı benim gibi.

şebnem dönmez'in harikulade performans gösterdiği bir emre aydın şarkısı klibi.

eğitim için taksim’de olduğum bir zaman, adana’dan gelen masum bir arkadaş ile zaman geçirmeye başlamıştık.
eğitim bitiminde, ilk duraktan binelim diye zincirlikuyu’na geçtik; amacımız naçizane sadece metrobüse binebilmekti.

neyse arkadaş tabi başka şehirden gelmiş; istanbul’un toplu taşıma kuralsızlığından bihaber. ben tecrübeliyim tabi. sırada en öndeyiz. kapı açılsa ilk biz bineceğiz. tabi ben ittireceklerini bildiğim için ayaklarımı yere sağlam basıyorum.

kapının açılmasıyla arkadaş itim kuvvetiyle metrobüsün içine kapaklanmıştı. gelen giden de basıyor, umurlarında sadece yer kapmak var. neyse kaldırdık; sinirlerimiz bozuldu tabi. bir o gülüyor, bir ben.

neyse sonrasında evlenip istanbul’a yerleşti. artık öğrenmiştir tüm kuralsızlıkları diye düşünüyorum.

hayvanlarda üzülme, utanma, pişman olma gibi duygular var. ancak onları insan toplumlarındaki ahlak anlayışıyla ele alırsak bize yokmuş gibi gelir.
bir dişi aslan için sürü lideri değiştiğinde yavruları öldürülür. bazı dişi aslanlar sürüden ayrılıp yavrularını korumak için tek başına avlanır.
bir fil sürüsünde bebek fil öldüğünde başında günlerce yas tutarlar. hortumlarıyla ölü bebek file dokunurlar.

hayvanlar hapsedildiklerinde ağır travmalar yaşıyorlar. psikolojisi bozulan hayvanların en çok gösterdiği davranış volta atmak'tır. kafes içerisinde bir sağa bir sola yürürler. bu davranışı eğitimsiz gözler fark edemez. çizgi filmlerde bile kafes içindeki kaplanlar bir sağa bir sola yürürler ve sanki bölgesini savunuyormuş gibi sert, güçlü bir sesle seslendirilirler. oysa gerçek böyle böyle değildir.

hapsedilen hayvanlarda yine en çok gözlenen travmatik davranış kafa sallamaktır.

(bkz: yazmak) kendimce bir şeyler karalıyorum. sanat eseri olacak kadar iyi değil ama kafamı boşaltacak kadar yeterli..