pandemi cırtından sonra açılacak mekanmış. oturulup düşünülmüş falan. kalamış'ta hem bir tatlı huzur hem de birer tatlı zencefilli gazoz almak isteyenlere kapılarını açacakmış.
sonunda karma puanlarla ne yapacağımızı bulduk sanırım! servis elemanlarının bir kısmı istanbulda ikamet eden modlar olacakmış bu arada. aman diyim. çayım neden soğuk, vay efendim sütüm köpürtülmemiş derseniz uçabilirsiniz dikkat.*

top sakalsız arkeolog
whisper
hi my i run
quinn
karadereli panda
celebrant
ıvanmılınskı
atamabekleyenastronot
karambol
vampirillo
pluviophile
kuzguncuktaki vişne
son feci mars
kelenderis
sol gözü kör kedi
meja
3--b-k--3
babayani
yitzhar
lilyum
fatsa
agzindakikanisilipistesimdikizandovuscu
tektonizma
vanderwaals
elbarto
psg
kafasızyazar
cahit sitki siyrilan
ölmedim ama hafif sürünüyorum
sırpski film
armullah
ismailkarakuş
belki üstümüzden bir tır geçer
foo
ucemak
dostoyevskininsuçune
kaynamış sütün üzerindeki ince kaymak tabakası
feylesof
patagonyalı
kadıköy beyfendisi
yigityilmaz
daddy
mosyomeryo
lliwsonja

bunlar sözlüğü sözlük yapan insanların başındadır bence , fenomen olmak bu arkadaşlara yakışacak. daha zamanı olabilir , bilemiyorum. ben takip ediyorum ve eğleniyorum , öğreniyorum. kovulmazsam eğer takip edeceğim nice arkadaşım olacak , bakalım zaman ne gösterecek.* insanlara iyi olduklarını söyleyin , korkmayın yemezler.

8. sınıfta sevdiğim kıza açılmaya çalışırken merdivenden yuvarlandım. tüm özgüven eksikliğim bundan kaynaklanıyor

iyi ki varız.. hepinizi seviyorum..

arkadaşlarımın yanında çenem'in düştüğü doğrudur.

bence yanlış anlam içeren bir başlık olmuş.
yani bir yazarı diğerinden ayırmak haksızlık olur. burada bir çok kişiyle mesajlaşıyorum.
ama mesajlaşıyorum sadece.
kimseyi görmedim, duymadım.
dolayısıyla bu derecede iletişim hâlinde olduğum veya olmadığım her yazarı takdir ediyorum. iyi ki varsınız...

danla bilic ve adını bilmediğim arkadaşları. rezalet yahu.

(bkz: saraya girmek için sevmediğin biriyle evlenilir mi sorunsalı)

01.

and meanwhile, a whole lot goes down
somewhere in the darkness, us together for a while
you loved it then, so did ı
a feeling deep inside you wants to love it all again

now don’t leave it there, just give it a chance
ıf only ı’d forget you after one last dance
but you’re everywhere, yes you are
ın every melody.

fenerbahçe'yi getiriyor akıllara..

ben yemin ederim ben. şaka yapmıyorum bu pandemi de iyice tetikledi bildiğin dümdüz ruh hastasıyım şu an.

psikiyatr ve radyo programcısı. "kötümser düşünceleri, salakça iyimserliklere yeğliyorum" sözünün sahibidir ayrıca, fakat benim favori sözü ise şudur: “bir insan iyi bir donanımla hindistan’a diye çıkıp amerika’ya varabilir. bu pozitif bir yanılsamadır. bence kötü olan hindistan’a diye yola çıkıp gerçekten hindistan’a gitmektir. bu, övünülecek bir yaşam tarzı değildir.”

deniz olması. başka güzel yanı yok.


edit: ha bir de içinde benim olmam*

kibariye.

erkeğim.

motivasyonu kaybetmemek. hem ders çalışırken hem iş hayatında hatta en genel haliyle yaşama sevinci diyebileceğimiz hayata mutlu devam etmek için gerekli olan motivasyonu kaybetmemek. hayatınızda, yaşadığımız ülkede, çalışma şartlarında ya da eğitim alanında pozitif kalabilmek sürekli devam edecek gücü bulabilmek gerçekten çok zor. herkes bi şekilde hayatına devam ediyor ama gerçekten istediği şeyi yapıp sürekli motive ve mutlu kalabilen insan sayısı çok çok az bence.

bebeklerde benlik duygusunun gelişimini incelemek psikologlar ve araştırmacılar için zordur. bebeklerin kendini tanımasını test etmek için kullanılan stratejilerden biri, ayna tekniğini kullanmaktır.

bu teknikte anne veya baba, bebeğin burnunu göze çarpan renkteki bir boya ile boyar. gözlemci, bebeğin burnuna ne sıklıkla dokunduğunu görmek için onu izler. bu izleme, bebeğin önüne ayna koymadan önce gerçekleşir. daha sonra bebek aynanın karşısına yerleştirilir, burnuna değme sayısının artıp artmadığını görmek için çocuk gözlemlenir. burun temasının artması, bebeğin aynadaki benliğinin farkında olduğunu, ancak bir şeylerin doğru olmadığını (burnundaki boya) anladığını gösterir.

araştırmacılar, bebeklerin 1 yaşından önce kendilerini aynada tanımadıkları sonucuna ulaşmıştır. kendini tanıma işaretleri 15 ila 18 ay arasında görülmeye başlanır (bazı kaynaklarda 12-18 ay olarak verilmiş). benliğimizle ilk nasıl tanışmıştık acaba? yabancı onlarca yüzün arasında kendi yüzümüzü ilk gördüğümüzdeki tepkimiz ne olmuştu? şaşkınlık, korku, sebepsiz mutluluk.. bunlardan hangisiydi, ve şu an kendimizi aynada gördüğümüzde neler hissediyoruz? pek mühim sorular doğrusu. ilk soruyu hatırlamıyoruz, diğerini ise cevaplayacak cesaretimiz var mı acaba?