eğer ölümden sonra biryer varsa eminim her neredeyse hala bizi izliyor.

yaz mevsimi geldiğinde arkadaş grubumuzla falezlerden denize atlamak gibi ilginç bir hobimiz var. şuanda içinizden "siz manyak mısınız kardeşim?" diye sorular sorular geldiğinizi tahmin edebiliyorum. ama evet, söz konusu adrenalin olduğunda akıl ve mantık hep dışlanan arkadaş gibi kalıyor.

neyse işte, ben de genelde balıklama atlıyorum suya ve aslında bu şekilde herhangi bir sıkıntı yaşamadım hiç. ama bir gün sevdiğim kişiye artistlik olsun diye (şuan birlikteyiz) takla atarak atlamayı deneyeyim dedim. çok akıllıca bir fikir değildi tabii ki ve ilk deneyişimde 15 metreden göbek üstü şaaappp sesiyle suya çakıldım. çevremdeki herkes gülmekten kudurmaya başladı tabii. ama ben orada acıdan geberiyorum, suratım ve vücudumun ön tarafı yanıyor ve sesimi de çıkaramıyorum. neyse ki onlar da tahmin ediyordu canımın çok yandığını ve hemen sudan çıkardılar beni. bir yandan korkuyorlardı bir şey oldu mu diye, diğer bir yandan da haykıra haykıra gülüyorlardı ama olayın aniliğiyle. neyse ki bana bir şey olmadı ve bir yarım saat sonra kafam yerine geldi. salakça bir anı olarak aklımda kaldı ve kulağıma ufak bir küpe oldu.

müdür yardımcısının odasıdır.
oraya bir şekilde hep çağırıldım.
okul hayatım boyunca müdür yardımcıları beni ya çok sevdi ya da çeşitli nedenlerden dolayı gıcık oldu. ortası yok arkadaş 'bir salın beni ya' diyemedim tabi.

burada sözü edilenler arasında karasinek, hamamböceği, karafatma, kalorifer böceği gibi türlerdir. romantik anlamlar yüklediğimiz uğur böceği, bal arısı, kelebek, peygamber devesi vb. bu genellemeye girmez.

bizler, şehir yaşantımızda böcek adına sinek, karasinek ve hamamböcekleri ile hemhal olduğumuzdan böceklerden adeta tiksiniyoruz. ama, madalyonun arka kısmında da böcekler, yeryüzündeki yaşamın sürekliliği açısından birer mucize ve tabiat harikaları.

tarım ürünlerinin döllenmesinde, gübrenin ve çürümüş bitkilerin geri dönüşümünde, toprağın kontrol edilebilmesi için de, ekosistemde böcek familyasına gereksinim vardır. çiçekler, bir bakıma böcekler sayesinde dölleniyor. mesela, bu hususta katkısı büyük olan böcek türü de arılar. polen taşıyarak döllenmeye olan katkıları değer biçilemez. hayvan ve insanların gereksinimi olan besinlerin meydana gelmesini arılar sağlıyor.
arılar ortadan kaybolursa besin kaynakları kaybolabilir. senede 3 milyon ton civarında pestisit ve suni gübre doğaya karıştığı için varlıkları zaten tehdit altındaydı.

bundan dolayı da, biyologların öngörüsüne göre, önüne geçilemeyecek bir küresel ısınma olayında, bir böcek kıyameti yaşanabilir. ortalığı istila etmelerinden çok, yok olup gitmeleri esas büyük felaket.

insansı kitle? tanımlanamayan yaratık demek daha doğru olur.

düzenli gittiğimiz unutulmaz balık avı günlerini hatırlatan lezzet.

özet:

eğer var olduğunu iddia eden arkadaşlar varsa bu tanımın üstünde gösterebilirler demek istediğim başlıktır.

kapımın önündeki güzellikler

su kanalları olarak da adlandırılan akuaporinler veya aquaporinler, biyolojik hücrelerin zarında gözenekler oluşturan, esas olarak hücreler arasında suyun taşınmasını kolaylaştıran kanal proteinleridir.
5 tip akuaporin vardır.
akuaporin 1: böbrek proksimal tübüllerde su emiliminde görevlidir.
akuaporin 2: toplayıcı kanallarda suyun emiliminde görevlidir.
akuaporin 3: toplayıcı kanallarda üre ve gliserol taşınmasını kolaylaştırır.
akuaporin 4: beyinde bulunur.
akuaporin 5: tükürük bezi, gözyaşı bezi ve solunum sisteminde bulunur.

sadeyim. o yüzden.. sek.

demiştir küçük prens. bizler de zaman zaman hayatımıza dokunan renkli şeylere anlamlar yüklemeye başlarız. sarıp sarmalar aklımızın içinde camdan bir korunağa bırakırız. zaman geçtikçe nasıl olduğunu anlamadan onlar için perdeler gerer özenle bakarız. önemli olan renkli olmaları değildir, güzel olmaları da. önemli olan ona harcadığımız zaman ve zamanlara kattığımız değerli anlamlardır. işte bunlar bizim gülümüz yapar.



şimdiye kadar hep küçük prensin güle bakışından bahsettik. onun kalbinden ve hislerinden, peki ya gül? gül içinde o kadar önemli mi küçük prens bu bir muamma şimdilik. onu yaşama isteğiyle dolduran güle duyduğu sevgi ve ilgi, karşılıksız. onun için bu sorun olmamalı, pek çok zorluk gibi…



şaşırmıştır, küçük prens. şimdiye kadar ki bu masum, nazik, çıkarsız sevgisi gördükleri karşısında anlamsızlaşmıştır. bu durumda onca gül kendisininkine benzerken ne yapacaktır prensimiz? anlamsız mıdır artık sevgisi ya da gülü. şimdi diğer güllere bakıyordur. kafası benim yorumumca gidip gelir, özel hislerinin yüzeyselliği karşısında içi hüzünle dolar. çünkü tek bir gülü sever küçük prens ona özen gösterir ve onun fanusu vardır yalnızca.



bu alıntımız gülden çok tilkiyle bağıntılı olsa da işin özü aynı gibi duruyor. tilki prensimize bağlanmadan önce sorumluluğunu almayı şart koşar ve ilgisini gelip geçici istemez. kendini adayabilmesi için adanmışlık ve bağlılık ister. bu noktadan sonra önceki alıntımıza bağlayabiliriz ki prensimiz gülüne kendini adamıştır. niceliğinin önemi yoktur güllerin, kalpteki niteliktir onu ayıran.



bunca bilgelikten ve öğrenmişlikten sonra tek isteği gülüne dönmektir. mutluluğu minnacık bir bedende saklıdır. başvurduğu yol ne kadar amacını sağlayacaktır kendisi de bilmez ancak o gülüne dönmek uğruna ulaşamayacağını bilse de nefesinden vazgeçer.

sevgi de böylesi bir basitliğe sahiptir.

ilkokuldayken sınıf kütüphanesine aldırdığım kitap. kütüphane kolu başkanıydım ve sınıf kitaplığına alınacak kitapları seçme görevi bana verilmişti. okuduğum zaman küçük gözlerim minik yaşlarla dolmuştu, herkesin okumasını istedim. kitabı aldıktan sonra sınıf öğretmenim de okumuştu ve çok duygulanıp beğendiğini söylemişti.

sizi hiç mi sevmediler ya? bu nasıl iğrenç düşünceler. ayrıca rahatsız oluyorsanız yallah arabistana. halen biraz da olsa laik bir ülke burası.

iki evetle başlar, gelin ve damat evet der ve evlilik başlar.
biterken bir evet yok, hakim de evet demez.
mastor şunu bi anlat hele ne dedin burda?*

bu arada beyanlar eşit önemde, kadının beyanı meselesi ceza hukukunda önem kazanıyor.

beni edebi olarak gerçekten etkileyen akımdır. tam anlamıyla hayal gücü gerektiren, zaman kavramını umursamayan her şeyin mümkün olduğu o masalsı dünyalara bayılıyorum. farklı yazarlardan birçok örneğini okudum. hatta şu an elimde latife tekin'in (bkz: sevgili arsız ölüm) kitabı var.
en beğendiğim üç örneğini tam da şuraya bırakıyorum.
(bkz: vişnenin cinsiyeti)
(bkz: puslu kıtalar atlası)
(bkz: parfümün dansı)

ispanyanın murcia kentinde 1165 yılında doğmuş, hayatı boyunca seyahat etmiş ve yüzlerce kitap yazmış büyük sufi.
varlık birliği öğretisi olan "vahdeti vücudu" sistemli şekilde anlatması ile ünlüdür.ibn arabi'den sonra bu öğreti islam mistik geleneğinin en güçlü akımı haline gelmiştir.anadoluda meşhur olan yunus emre, mevlana, hacı bektaşı veli gibi büyük isimler ibn arabi ile aynı görüşleri paylaşmışlardır.
ibni arabi anadoluya da gelmiş, konya ve malatya'da yaşamıştır.
füsusul hikem ve fütuhatı mekkiye ibn arabinin en meşhur kitaplarıdır.
sufiler ibn arabiye en büyük öğretmen anlamında "şeyhül ekber" derler.selefiler ve sufizm karşıtları ise ibn arabinin kafir olduğunu söyleyerek ona "şeyhül ekfer", yani en kafir şeyh derler.

fiyatın yazmaması. menüyü açıyorsun, o da ne? fiyat yazmıyor.

kalk git valla.

sabahın 6 sında yenen patos acılı cips. esenler otogarının tuvaletinde bunu sabahın 6sında bayıla bayıla yiyen 60 yaşlarında teyzeyi gördükten sonra olaylara bakış açım değişmişti. yalnızca midesine değil kainata saygısı yoktu bence.