çin'de bulunan ve yaklaşık 4,5 milyar yaşında olduğu tahmin edilen gök taşı. büyük ihtimalle güneş sistemi oluşurken bir şekilde o da oluşmuş. içerisinde olivin kristalleri var. palazit - siderolit sınıfından ve nikel - demir içerikli.

bulunduğunda yaklaşık 1 ton ağırlığındaydı. ancak küçük parçalara ayrılarak açık artırmada satıldı.

harika bir görüntüsü var:

aşırı normal şey. ama bizim insanımızın bir çoğu işi gücü bırakıp kadın ve erkeğin arkadaş olamayacağı absürtlüğüne inanıyor. kültürsüzlük zor bir durum.

benim çocuğuma biri elini dahi sürerse ellerini kırarım. aşağılık mahluklar. içimizde yaşıyor bunlar ve tekrar dışarı çıktıklarında* herkesin çoluğu çocuğu tehlikede olacak.

sülalemde böyle biri olsa çevreme dahi yanaştırmam herkesten de aynı hassasiyeti beklerim.
tanım: tanım yapasım gelmeyen başlık.

en büyük okyanusun kıyısında bir kum tanesine dönüşecekti ve en kötüsü, o kumsaldaki diğer kum tanelerinden farkı kalmayacaktı. sonsuza dek kendi benzersiz benliğini her yerde görmeye mahkûm olacaktı. ne yazgı seçmişti kendine! benzersizliğinin evren tarafından yutulması!

henry miller - oğlak dönencesi

(bkz: aşık olunacak kisi)dir. böyle naif şeylerde gönlümü bıraktığım için tekrar tekrar aşık olmama sebep olurdu herhalde.

çorbaya tuz yerine karbonat koymuştum. bu çorba neden böyle köpürdü diye düşünürken karbonat şişesini görmemle bir aydınlanma yaşamıştım.

bence en güzel şarkısı (bkz: zalim) olandır.

tanımlarıyla dikkatimi çeken ve daha fazla entry girmesini temenni ettiğim bilgili bir yazar.

ekseriyetle gavur diye nitelendirilen ülkelerin islam ülkelerinden daha fazla islama yakın ve müreffeh olması gibi bir tezatlık vardır. kul hakkı, adalet, eğitim, sosyal devler vs.

tur. ve otel işletmeciliği + ilahiyat

çok alakalı degil mi?

nefsine yenik düşen bir varlık olması. nefsine yenik düşmesinin sonucunda ise kapitalizme hizmet eden bir birey haline gelmesi. kapitalizme hizmet eden bir birey haline gelmesinden sonra ise materyalistleşmeye başlaması. materyalistleşmeye başladıktan sonra ise duygusallık anlayışının saçma sapan bir hale gelmesi. duygusal olması gerektiği zaman duygusal olamaması, duygusal olmaması gerektiği zaman duygusallaşması. modern insanın problemi budur.

geleceğin belirsiz olması değil de geleceğimizin umutsuz olması korkutuyor beni...
artık günümüz türkiye'sinde üniversite okumak, meslek edinmiş olmak, birkaç farklı dil biliyor olmak bile geleceğini garantiye almaya yetmiyor.
çevremde çalışıp didinip üniversiteyi kazanan, türlü zorluklarla üniversiteyi bitiren, bitirdikten sonra ise işsiz kalan o kadar çok genç gördüm ki...
okulumu bitirdikten sonra ya ben de öyle olursam, ya kendi işimi değil de ekmek parası kazanma kaygısıyla sevmediğim bir işi yapmaya mecbur bırakılırsam diye endişe ediyorum. ben ne için gece gündüz çalışıyorum, tüm bunların karşılığını alabilecek miyim? diye sorgulamaktan kendimi alamıyorum...
size bir sır vereyim; bu hepimiz sorgulaması gereken bir durum. ve asıl korkunç olan şey geleceğin belirsiz olması değil, henüz 20'li yaşlarında bir bireyin geleceğe bu kadar kaygıyla bakıyor olması...

az yakması elzemdir.

insanın başına gelebilecek en kötü şeylerdendir.

hele ki tanık yok ise,
hele ki adınız dokuza çıkmış ise,
hele ki kara koyun aranıyor ise,
hele ki kimse sizi duymuyor ise,

acıtır iftiraya uğramak.

bu konuda geniş bir yelpazeye sahibim herhalde*.o zaman sıralayalım:
-bakkalda "yoğurt bulunur" yazısını okuyup yoğurdun kaybolduğunu zannetmek. milletin bakkala gidip beraber yoğurdu aradıklarını sanmak.
-pişmaniyeyi koyun yünü sanmak.
-yeşil jel deterjanı renginden ve görüntüsünden dolayı pis zannedip annemin detarjanla yıkadıkları malzemelerden yemek yememeye gayret göstermek.
-televizyonda siyah beyaz filmlere denk gelince eskiden bütün hayatın siyah beyaz olduğunu sanmak.
-meyvenin çekirdeğini yiyince mideden ağza doğru bir ağaç çıkacağını sanmak.
-gece arabada giderken yıldızların ve ayın beni takip ettiğini sanmak.

marshmallow.

işte büyük resmi görmek diye buna denir. valla helal olsundur. başlığı açan yazarı, verdiği bilgi nedeniyle tebrik ediyorum. bir daha kendi fotomu pp yapmam.

beni görmek, yüzümü görmek değildir.

hesap silme, hesap dondurma, hesap üzeri kaymak koyup, ceviz serpme gibi özelliklerin yazarların insiyatifinde olması gerektiğini düşünüyorum. yazarların kendi hesapları üzerinde söz hakkı olmalı sayın yönetim.

ya ümitsizsiniz ya da ümit sizsiniz. ya çaresizsiniz ya da çare sizsiniz.

(bkz: behçet necatigil)