zaman tüneli

ben birini sevince maalesef hayvan gibi sevdiğimi belli ediyorum
karşı taraf da beni cepte görüyor
üzülen ben oluyom

türk şair, yazar, öğretmen ve avukat olan gülten akın imzalı eser; kitabımız 1998 yılında yayınlanmıştır.

kitap hakkında konuşmadan önce
gülten akın şiirinin bendeki yansıması hakkında içimi dökmek niyetindeyim.

artık kimse ağlamıyor özlerken dizesini dahi unutabilmiş değilim.

gülten akın'ın büyüklüğü tartışılamaz, onu okumuş olan herkes onun ne kadar korkusuz bir yürek taşıdığını bilir.
gülten akın benim gözümde kadın olan ince memed'dir; tanrısal ve yenilmez.

kestim kara saçlarımı (kitap) okuduğumda; " artık benim yazı yazmama gerek yok, ben yazmasam da olur " demiştim.

onun benim için önemini kelimelerle aktarabilmem olanaksız, gerçi ben ruhumu sarsan hiçbir şeyi kelimelere yeterince keskin dökemiyorum hâlâ, çünkü hissedileni kelimelere dönüştürmek kolay değildir.

şimdi ise kitabımıza geçelim;

kitabımız sadece 45 sayfa, hap halinde ve diğer kitaplarındaki yoğunluk epey damıtılmış, şiirleri yine cezbedici.

şiirleri oldukça iyi buldum,
şairin kendine has şiirsel sorgulamaları kitaba zenginlik katmış, onun diğer kitabında da sorular vardı, belki istediği cevabı hiçbir zaman bulamamış olmaktan dolayı soruları bitmemiş, ve ölümüyle her şeyinde olduğu gibi soruları, cevapları da yarım kalmıştır.

ölümü, ayrılığı, değişiyor olmayı ve kimsenin aynı kalamayacağını derinden hissettiren şiirlerdi benim için.

seçtiğim dizeleri bırakarak burada bitiriyorum.

her erkeğin karısından beklediği zorlu aktivite.

(bkz: ghosting)

#3518195

ahh ahhh sevgili sultanım, kontesim

sen bu satırları okurken ben içerde çay demliyor olacağım yani öyle çok uzaklarda değilim arasan şıp diye gelirim hoop diye istenilen konumda olurum böyle de mobilite bir yerdeyim.

hazır olmadan yelken açmam ben meslek alışkanlığı diyelim ayrıca atamın emriyle her daim hedefim akdeniz.

öyleee deniz kumuu değil haaaa ruhunuzun engin sularında, kalbinizin tam orta yerinde fırtınalara karşı göğüs germeye, bir şişe rom eşliğinde bakışlarınız ile ısınmaya talibim.

sonra işte değersizleştirme başlıyor. hatta bunun yanında sürekli eleştiri, küçümseme, istediği şekle sokma çabası. neden aww?

hocaya demişler ki "hocam baklava götürüyorlar" demiş ki "bana ne?", demişler ki "senin eve götürüyorlar" demiş ki "sana ne be *****".

zulümdür cidden. çünkü bebeğe bakmak annenin yükümlülüğündedir. doğada da böyledir.

çocuk kendinin olsa sorunu toplu taşımadakilerde bulurdu kesin.

10 üzerinden 7 benim için. ebeveyni hiç umursamıyorsa 10 üzerinden 12'ye falan çıkıyor ama onun bebekle ilgili yok. umursamaz ebeveyniyle ilgili. en nihayetinde, bebek olduğu için bir şey diyemiyorum. çünkü, bebek ağlar. canı sıkılır ağlar, derdi olur ağlar acıkır ağlar. ağlar yani.

bu yüzden, yanımda hep kulaklığımla geziyorum. o anda bir şey dinlemiyorsam bile, kulaklığımı çıkartıyorum. müzik açıyorum, sesi yükseltiyorum. konu kapanıyor. tertemiz.

2016 sonları 2017 başlarında ünlü olan donarak pozlar verdiğimiz sonrasında birinin bizi videoya aldığı akımdı.

çok anksiyete dolu bir gün geçirdim.
hiçbir şey yapamadım odaklanıp, o zaman da daha da anksiyeteye kapılıyorum.
bi yandan da herkes bok gibi birileriymiş gibi geliyor.
annem falan öksürüyor ona kuruluyorum.

allah rızası için kolektif olarak aklımızı başımıza alalım ya, dünyaya sesleniyorum burdan. her yer kapris. yıldım kapristen.

kezo nefretimi tekrar gündeme getirmeyi düşünmüyorum, bir cümle ile kısaca değindim sadece.

ekşi sözlük'te noryth aquanum kökenli meşhur bkz. orjinalinde "nickim" yerine başka bir organ vardır.
saçma sapan konuşan insanlara söylenir, gideri boldur. süperdir. on numaradır.

örnek: eskiden bi kar yağardı yeğenim yollar na böyle belime kadar kapanırdı donar ölürdük > bu da benim nickim hüsnü
örnek2: sözlük yazarları neden kavga ediyor başlığında neden diyene neden demek > bu da benim nickim hüsnü.

valla modların hakkına giremem şimdi taraflı mı tarafsız mı diyemem çünkü modlarla bir işim olmadı.

böyle şeyler olmasa böyle şeyler okumayız herhalde.

sonra gelsin taktikler, yok kaçan kovalanırlar, yok mesaja kırk saat sonra dönmeler falan.

sen sevme zaten, belli bokunu çıkarıyorsun.

belli etmeyen de kaybeder. sevgi serefsizdir.

bugün o yerdeyim. seninle geldiğimiz ve tüm gün esen rüzgara rağmen oturup saatlerce denize baktığımız o yer..
hep ben konuşmuştum da gözlerine bakıp sen dinlemiştin.bazen düşünrek bazen gülerek bazen de anlamadığın için boş gözlerle bana bakıp kaldığın o yerdeyim. kahkahalarla güldüğümüz anlara martıların şahitlik ettiği o yer....
sahi...
“birleştiren neydi ellerimizi?”

delinin kuyuya attığı bir taş.

her seferinde yeni bir şey öğreniyorum aww.

buna inanan, bunu kendine düstur edinen benden öteye. allaam sen beni koru gerçekten az kaldı yani sabrım.

dayım sözlüğümüzde alaylı dilinden bir türlü kurtulamadığım bir yazar var. insan 15 paragraf nobel'lik laf sokar mı? sokuyor. mod hesabına gir de şunu birkaç gün uçuralım. dayım benim. bozkırın tazenesi, gonyalım.