zaman tüneli

alkol içmez.
zina yapmaz.
uyuşturucu kullanmaz.
masum birini öldürmenin, bütün insanlığı öldürmek gibi olduğuna inanır.
yalan, iftira ve dedikodudan uzak durur.
emeğiyle kazanmak ister.
günde 5 defa rabbine dayanır.
günde en az 20 defa elhamdülillah der ve haline şükreder.
vesaire vesaire

dindarlık bir yoldur ve daha dünyada bile yüzde 90 ihtimalle daha karlıdır. elbette ki amaç bu kârlar değil allah'ın rızası olmalıdır ama hangi yolun doğru olduğuna karar vermek için bu kâr bir işaret olabilir.
(risale-i nur'dan üçüncü söz'ü okurken aklımda kalanlar...)

süblimleşme

içimdeki yanan bu ateş
önüne geçen her canlıyı kül ediyor
her ağacı, her hayvanı, her insanı...
planım bu değildi. yemin ederim...


sever miydin beni yine böyle ahmak olsam?
önemser miydin beni yine böyle bencil olsam?
değer verir miydin beni yine böyle kıskanç olsam?
yaklaşır mıydın yanan bu cehennem ateşine?


verdiğin bu paha biçilemez şeyi taşıyamıyorum
elime geçen her mücevheri parçalıyorum
omzuma yaklaşan her eli, değdiğine pişman ediyorum.
ben yalnızlık bilmez bir düzenbazım.


yanan bu ateş diniyor, şimdi yaklaşıyorum balkona
sakin soğuk, benim gibi bir şeytanı dindiriyor
seriliyorum yere, sakin rüzgar bedenimi kaplıyor
etrafta karanlık dağları saran bir atmosfer var
uzaklara bakmaya başlıyorum, beynim soluyor
koyu mavi yorgan bedenimi kapladıkça
vücudumdan göç ediyorum.

su sifata dusen varsa gercekten cok sasiririm:

oturmuşum kendime yemek yiyorum..

en çok gideceğim diyenler aslında gidemeyenlerdir. gitmek için izaha gerek yoktur aşağıya iki tık yaparsın çıkışa bastığın an artık özgürsün böyle pasif agresif hareketler ahmaklık belirtileridir.

ne içindeyim zamanın

ne içindeyim zamanın,
ne de büsbütün dışında;
yekpâre, geniş bir ânın
parçalanmaz akışında.

bir garip rüyâ rengiyle
uyuşmuş gibi her şekil,
rüzgârda uçan tüy bile
benim kadar hafif değil.

ahmet hamdi tanpınar
büyük türk şiiri antolojisi, s. 201

akşam yürüyüşü arkadaşlar. ya bu göbek gidecek ya da gidecek.

atlar, kurtlar ve kediler önceliklidir.
bir de taklacı mardin güvercini.

ayyy bir kendimi sorguladım. nodkfldlşds
ben olabilirim bu

kimde olduğu belli olmayan.

suudi arabistan'ın kurucu kralı abdülaziz el suud ( ibn suud) 1947'de 20 th century fox şirketini ziyaret ettiğinde, öğle yemeğini stüdyonun kafeteryasında oyuncularla yiyor. o esnada isimsiz bir oyuncu olan marilyn monroe ile aynı masayı paylaşıyorlar.

x.com/historyinmemes/status...

bismillahirrahmanirrahim

iman ve emin olmak aynı kökten gelir. kur'an'da mü'minler kendilerine gayb olan şeylere iman etmeleriyle övülürler. ve iman edenler için hep saadet müjdesi vardır.

bu şekilde bir iman dünyada bile cennettir. çünkü küfür her şeyi başıboş gösterir. anlamsız bir dünya, amaçsız bir hayat, biçare canlılar... güçlünün güçsüzü ezdiği, zalimin yanına yaptıklarının kâr kaldığı bir dünya... oysa iman hayata anlam ve amaç katar. doğum olayını silahaltına alınma gibi ölümü de vazifeden terhis gibi gösterir. her türlü acının panzehirini taşır.

iyice düşünelim. bu şiirsel kâinatı yaratan güç taç beyiti olan dünyayı bir zulüm alanına çevirir mi? bir hücreyi bile amaçsız bırakmayan bir hikmet insan hayatını amaçsız bırakır mı?
(risale-i nur'dan ikinci söz'ü okurken aklımda kalanlar)

baklava dilimi sembolüyle işaretlenen şeritler, sadece belirli araçların kullanımına açık. bu şeritlerden toplu taşıma araçları, taksiler, elektrikli otomobiller ve en az iki kişi taşıyan araçlar yararlanabiliyor. uygulamanın amacı, aynı anda birden fazla kişiyi taşıyan araçları teşvik ederek hem trafiği azaltmak hem de yakıt tüketimini düşürmek.
ilk olarak abd'de uygulanan bu sistem sonrasında fransa'da bazı yollarda uygulanmış. verimli olunca diğer avrupa ülkelerinde de yayılmaya başlamış.

kaynak: sözcü - haberler - dünya

hep merak ediyordum? oradasın ama bilmiyorum.

tabiii ki de uğurcan çakır
bu nasıl soru *

normalde donnarumma'nın alınması, uğurcan'ın da lig maçları ve yedek kaleci olarak alınması* lazımdı.

çıtır çerezlik bir nefeste okuyacağınız sıcacık bir öykü. irlanda kırsalında bırakılan küçük çocuğun iç dünyasını anlatan mini minnacık bir kitap.
aile sırf maddi sıkıntıları var diye çocuklarını akrabalarına veriyorlar bakması için... aile demek bu muydu gerçekten?
hiç sormadılar bile istiyor mu? istemiyor mu?
ne hissediyor? ne düşünüyor?
sıkıntı şu ki bu maddi yetersizliğe rağmen çocuk yapıyor oluşları.
hayır çocuk yapmayın bari.
evinde hiç aile sıcaklığını görmemiş ki aile nedir bilmiyor.
kan bağı gerçekten gerekiyor mu aile olabilmek için?
kitapta şöyle bir paragraf var bu anlattığım olayı tam anlamıyla açıklıyor zaten
işlemeli yatak örtüsü ve iki tarafında lambalarıyla kocaman, çift kişilik bir yatak var bu odada. anlıyorum ki burası yatak odası ve birlikte uyuyor olmaları beni sevindiriyor."
çocuğun annesi ve babası aile olamamış ki?
yakınlığın içinde uzaklığı yaşamışlar.
soru şu doğuran mıdır aile yoksa bakan mı?
doğduğun ev midir evin yoksa mutlu olduğun yer mi?

şöyle kitaptan birkaç alıntı bırakayım ve gideyim
.
*
.

canımdır o benim.
ister yensin ister yenilsin, aşkı kalbimizin en özel 3. bölgesinde yer etmiştir bir kere.
o gelir bu gider, armanın asaleti yeter.
gerisi boş.

köpeği kaya’ya taktığı şok tasması ile tekrar gündem olan yayıncı. (bkz: pos).