zaman tüneli

dünyanın en anlamsız dizisi olabilir. tek bir bölümünü dahi izlemedim ve izlemiyorum. türk toplum yapısında nedense hep sorunlu- katil olma potansiyeli yüksek- egosu sebebiyle kendisinin çok farkında olmayan erkek figürleri delice tutuyor.

insanların suç eğilimi fazlasıyla ağır ( dürtüsel veya planlı suç işleyen)- gereksiz seviyede ataerkillik rejimine tutkun erkeklere zaafı var ve bu tarz tiplerin yansıtıldığı diziler gördüklerinde hem diziye hem karakterin kendisine müptela oluyorlar. bu o kadar derin bir iki yüzlülük ki.. bu insan tiplerini gizlice( diziler üstünden ilgi göstererek) besleyip, toplumda var olan kadın cinayetleri/ istismarları baz alan haberlere tepki gösteriyorsunuz. pardon ama haftanın her günü, böyle bir bir ruh hastasının portrelendiği diziyi reytinglere boğuyorsunuz? çağatay'ın hayat verdiği karakteri ilahlaştırıp, ideal aşık yapıyorsunuz? sokakta buna benzer bir deli ortaya çıkıp, dehşet saçtığında bu bahsettiğimiz güruh yine sosyal medyada " toplumsal sorunlara duyarlılık sergileyen hassas insanlar" kesiliyor. böyle uç tutarsızlıkları sevmiyorum.


benim için türk dizilerinin hepsi şu an çöp!

bizi gülümsetecek, iyi hissettirecek bir tane adam akıllı dizi yok.her kanalda ayrı bir deliyi konu eden, şiddet içerikli bir dizi var. diziler üstünden düzenli sağlanan bu aşinalık, psikopatların normalleştirilmesine sebep oldu.

nerede avrupa yakası, yalan dünya, tatlı hayat, dadı ve benzeri diziler? gerçekten böyle kurgusuyla insanı ters köşe yapan, diyalogları eğlenceli aile komedilerini özledim. toplumun kültürünü bozdular. artık gülemiyoruz hatta komedi dizileri neredeyse izlenmiyor bile! ama koyun televizyona doğu trajedisi, töre, kadın istismarı, mafyatik ilişkileri anlatan diziler nasıl izleniyor görürsünüz!
yazdıkça deliriyorum.
bu ülkeden bir halt olmaz.

kadir karakteri olmasa, diziyi izlemezdim. inanılmaz eğlenceli bir karakter.

tornistan yapamamış kaptan

çukur'vari dizi diye başladık, arasıra efsane bir sahne görürüz dedik, gün geçtikçe ağır ergen ask dizisine döndü. ben başladığı filmi, diziyi kolay kolay yarıda bırakabilen biri değilim o yüzden keşke dizi bitse de kurtulsam.
dizide doğru düzgün oyunculuk yok, senaryo zaten yok. başrol kız nasıl ünlü olmuş anlamadım. çiğdem'in her işten sıyrılıp yanına kâr kalması aşırı bayıyor. herhalde koca şehirdeki tek polis bu, tek karakol bunun karakolu. eşref'in günaydın diyecekken bile racon keser gibi takılması falan çok itici. sürekli birşeyler sorup herşeye karışıyor, sen ona bişey soramıyorsun falan. nereye gidiyoruz sorusuna bile cevap alamıyorsun. yemişim sürprizini imk belki o esnada oraya gidesi yok karşındakinin, sorduysa söyleyeceksin. kadınlar bu tipleri mi seviyor gerçekten.

diziyi ara ara çukur'a benzetmeye çalışmışlar. eşref - kadir ikilisi bazı sahne ve diyalogları yamaç - vartolu gibi. keza çukur'da bir beyfendi vardı, burda ihtiyar. ileride yamaç vartolu beyfendi'yw karşı gibi kadir eşref ihtiyara karşı birleşmesi olabilir. eşref'in imalathane havaya uçurması da tam yamaç'lık iş. polise sıkmayan mafya ama iyi adamlar vs vs.

diziyi ayakta tutan tek şey bana göre kadir baba sahneleri. telefonla oynarken sadece onun sahnelerinde ekrana bakıyorum. gerçekten en çok onun oyunculuğu göze çarpıyor. gerisi hikaye. necip memilli'yi beğenirim genellikle ama giderek çok tiyatrallaşmaya başladı. tarikatçı karakteri zaten sevemedim. her tele oynamak için yazılmış karakter herhalde. seküler de olsun dindar da hesabı.

son olarak dizideki en sağlam hatun ırmak. gerisi hikaye. başrole bin basar kadınlığı, çekiciliği falan ama işte yeni kuşakta başrol gibi tipler tutuyor herhalde. ne kadar 40 kilo zeynep bastık gibi kız varsa tahta gibi dümdüz, onlara güzel deniyor.

(bkz: avukatlarımızla geleceğiz)

behzat ç. dizisinden alıntı yapalım...
+hiç polis gibi durmuyorsun sen?
- ben aslında ziraat mühendisiyim ama işten çıkartılınca mecburen polis oldum
+ ben senin yerinde olsam aç kalırdım ama yine de polis olmazdım
- sen hiç aç kaldın mı?

en iyi cemali söyler/söylemiştir/söyleyecektir.

kadın. kaşınıyor. günah gidecek gece saat kaç.

neyse.

belgin gök - yıllarca yazık boş yere hülyalara kandım

populer bir tarayici tabanli oyundur.

köz patlıcan çorbası listede yok mu?
kınadım.

uluslararası gastronomi platformu tasteatlas 2025/26 için dünyanın en iyi 10 çorbası listesini açıkladı. listede 2 türk çorbası yer almakta:

1. vori vori – paraguay

2. beyran çorbası – türkiye

3. ramen – japonya

4. tonkotsu ramen – japonya

5. tom kha gai – tayland

6. mercimek çorbası – türkiye

7. sinigang – filipinler

8. lanzhou lamian – çin

9. salmon soup – finlandiya

10. yokohama-style ramen – japonya

dido - here with me

ekşi'de kadın erkek ilişkileriyle ilgili başlıkları okuyordum da birisi şöyle yazmış :


bende de instagram var ama kimsenin dm'ine bir şey yollamıyorum. yani bir insan, hiç tanımadığı birisinin mesaj kutusuna beğenisini belli eden bir mesaj atsa, mesajı alan şahıs ( diyelim ki bir kadının) arkadaşı olmayan bu kişinin mesajını görme ihtimalini geçtim, görse bile cevap verme şansı ne kadardır ? gerçekten sadakatsizlik instagram üzerinden mi yapılıyor. eğer öyleyse hangi tür kadınlar, ne tür adamların mesajlarına cevap veriyorlar. bu durum bana çok tuhaf geldi.

babaya...

gül, çilek, incir

dinlediğiniz ve katıldığınız için ne kadar teşekkür etsem az.
haftaya belki yine buna benzer bir konseptle bir arada oluruz.
sevgiler saygılar ve iyi uykular dilerim.

favori fenerbahçe'nin 87 - 72 kazandığı karşılaşmadır.

bu ara hayatım manevi anlamda devenin hörgücü misali. aradakı fark ise ben çıkıntıdan aşağıya yuvarlandım. 5 yıl boyunca karşılıklı güvendiğimiz, iyi günde kötü günde yan yana durdugumuz sevgilim ve alışkanlığımdan ayrıldık. onsuz kalmayı kabullenmem lazım, dudaklarının tadını unutmam lazım.

peki nasıl? sorusuna kankam halil atalarının yaptıgını yap deyip ''çiivi çiviyi söker ortaya karışık''dedi. istemiyorum ama adam mantıklı diyor.

kendımı topladım, bir yerden kör date ayarladım. ilk adım hızlı olmalıydı. sohbet edecek kıvamda değildim. tam da istediğim tarzda bir kız buldum. biraz deli gibi konuşuyordu. ayin olacakmışta , çok karanlıklara girecekmişiz de sabah aydınlığın lezzetini alacakmışız da. neyse her ablanın gaza gelmesi farklı. 5 senedir tek kadın olunca başkaları anormal geliyor sanırım.

kızla birşeyler içtik, ben epey çakır oldum. onun evine geçtik. kız taksi parasını falan ödedi, odasına girdik ama tutku yok, öpüşme yok. bir tuhaftı.

bir anda silahını çıkardı, sen benım kölemsın bu gece dedi. türk usulü bana hizmet edeceksın dedi. ne oluyor lan demeden müziği açtı ve oyna dedi.

ben ne umdum ne oldum. köçekten beter tangalı dans ettım.

edit: ilk hikayedeki kızdan ayrıldıktan sonrası olanlardır:)

tanrı öldü. zihnimin karanlığının ortasında kurulan bir ayinde, içimde taşıdığım gölge ağır bir hörgüç gibi omuzlarıma çökmüştü; rahatsız edici ama bana aitti. yere çakılı zayıf bir çivi, bilincimi zemine sabitlenme çabasıydı sanki: kaçmamam, bakmam, yüzleşmem için. ayinin çevresinde dönen köçek ise bastırdığım dürtüler gibiydi; ciddiyeti bozan, düzeni sarsan ama dışlanınca daha da hırçınlaşan. yüzümü çevirmem imkansızdı ondan, dikkatimi her toparladığımda göz seviyeme gelip ritmini yalnız bana tutuyordu. jung’un dediği gibi, anlam aydınlıkta değil, karanlıkla kurulan bu tuhaf dansta doğuyordu; köçekle göz göze gelmediğim sürece ayin eksik, çivi yerinden oynamış, hörgüç ise anlamsız bir yük olarak kalıyordu. o an anladım ki bireyleşme, kutsal bir yükseliş değil; karanlığı davet etmek, saçma olanı kabul etmek ve içimdeki köçeği ritmin dışına itmeden izlemeyi öğrenmekti. etrafına büsbütün dolan karanlık siste fark etmem gereken aydınlıktı bu köçek...