17 ağustos 1999 gölcük depremi

çeyrek asırlık bir acı. aradan geçen 25 yılda mantalitenin gram değişmemiş olması ise daha beter bir durum.
bu ülke gerçekten insanı yoruyor.

hayatını kaybedenlerin ruhu şad olsun. kayıplar ve acılarla bugünlere gelenlere aynısını bir daha yaşamamayı temenni ederim.

o geceden beri geceleri uyuyamadım. hayatımdaki en büyük travmalardan biridir. çok kötüydü çok.

büyüklüğü, şiddeti ve süresi göz önüne alındığında yaşanabilecek en ağır tecrübelerdendir. evin içindeki o gürültü, sarsıntı, ne zaman bitecek sorgulamaları unutulacak gibi değil. uzun dönem süren artçıları ve 12 kasım 1999 düzce depremi ile birlikte sarsıntılar hayatımızın bir parçası olmuştu uzunca bir süre.

11 ağustos 1999 güneş tutulması sonrasında gerçekleşmesi hasebiyle bir dönem kafalarda soru işareti bırakan depremdir aynı zamanda.

yitip giden canlara rahmet, hala kayıplarının acısını çekenlere de sabırlar diliyorum.

(bkz: sesimi duyan var mı)

çocukluğumuzun travması. o kadar çok şey var ki konuşulacak… allah rahmet eylesin vefat edenlere.

bugün, 17 ağustos 1999 gölcük depremi'nin 26. yıldönümü. yine her zaman olduğu gibi malzemeden çalan sahtekar müteahitler yüzünden bir sürü masum insanımız öldü. o kara günde bir sürü elektirik hattı kesildi, telefon operatörleri çalışmadı fakat en azından halk ve hükümet arasında dayanışma vardı. dönemin başbakan yardımcısı mesut yılmaz, dürüstçe hükümet olarak yardım edemedik. bundan özür diliyorum. demiştir. dönemin başbakanı bülent ecevit ise ilgili deprem bölgesine 9 saatte gitmiştir. 17 ağustos depremi'nde feryat çığlığı, sesimi duyan var mıydı. deprem değil; sahtekar müteahhitler öldürür çnkü deprem, bir doğa olayıdır.
deprem manzarası korkunçtu, denize sürüklenmiş apartmanlarla, kopmuş kol ve bacaklarla ortam; bildiğin savaş alanıydı.
6 şubat 2023 depreminde ise bizzat ak parti hükümeti tarafından vatandaşlara ayrımcılık yapıldı hatta depremde ölen bir avukatın diploması, soyguncular tarafından çalındı.
aradan geçen 26 yılda ise 17 ağustos 1999 depremi'nden hiçbir ders çıkarılmadı. işte, en üzücü durum da bu. :(
ölenlere allah rahmet eylesin.. başın sağ olsun türkiye'm.

şu dışarıdan gelen yardımlarla yıkılan yerleri tekrar yapacağımız; lakin sistemin koffikliğinin yüzünden fayiz borcuna yatırdığımız deprem.

ölenlerimizi allah rahmet etsin. 23 sene sonra malatya, adıyaman, kahramanmaraş, antakta gibi şehirlerimizi dümdüz etti.

bak yine adam olmadık, hatta daha da şeytanlaştık. ben görüyorum c 30'lara ve c 35'lere işçiliği kolay olsun diye mikserden su katılıyor. demirler hala bağlanmıyor, vibrasyon uygulaması ve sulama doğru dürüst yapılmıyor.

26 yıl geçti.
tek bir çivi cakılmadı demeyeceğim ama mantıklı şekikde bir çivi çakılmadı fakat ekonomi bu inatla bu alana hapsedildi, gelenler, gidenler gibi deprem yatırımı sözü verdi ama onlar da bir bok yemedi adeta buyuk istanbul depremi olsun ve ülke yıkılsın imarı yapıldı ve sonuc sadece 20 milyon istanbul'da yaşayan insan.
olabilecek istanbul depreminde cevre illerle beraber net bu nufusun yarısı depremde, dörtte biri saglık, yiyecek gibi etkenlerle olecek ki buda ülke nüfusunun bir gecede yuvarlama 15 milyon kişi eksilmesi demek.
ne hükümet, ne devlet ne siyasi bir parti biz artık başbaşa depremden öleceğimiz günü bekliyoruz

askerden yeni terhis olmuştum. biraz kafamı dinleyeyim de öyle işe güce sarılayım dediydim. mersin'in sıcağında öğlen vakti evde boş boş otururken telefon çaldı. cep telefonu daha yeni çıkmış o zamanlar. çalan ev telefonuydu. karşımdaki sesi tanımıyorum. kendini tanıttı, tanıdım seni dedim. asker arkadaşım ilhan. sarışın, mavi gözlü uzun boylu yakışıklı bir adamdı. askerde kalbi kadar temiz o sayfaya telefon numaramı yazmışım. oradan tek tek asker arkadaşlarını arıyormuş. maddi yardım talebinde bulunuyormuş. çalışmadığımi, hazırda paramın olmadığını, yardım edemeyecegimi söyledim. o mahcubiyetle ona ulasabilecegim telefon numarasını da almadan helallesip kapattık telefonu.
içimde hep bir uhdedir ilhan'a yardım edemeyesim. cahil zamanlarım. belki de inanmadım belki de başka bir haleti ruhiyedeydim. ne bileyim ya. böyle boktan bir durum işte.