acı çekmeyi sevme nedeni

"bu dünyadaki acı ve ıstıraplar övülürken, buna kanıt olarak yanlış bir sembollendirme yoluna gidilir. bu dünyadaki acı ve sıkıntılar, yiyeceklerdeki acı, ekşi gibi tatlarla sembolleştirilir ve buna karşılık yaşamdaki güzellikler de yiyeceklerdeki "tatlı" tadıyla özdeşleştirilir. ve ondan sonra çıkıp da "sırf tatlı yenir mi biraz da acı ve ekşi tatları tadacaksın ki hayatını yaşayasın" derler.

ama buradaki temel hata bu eşleştirmede yatmaktadır. çünkü acı ve ekşi de tıpkı tatlı gibi bir tattır, yani bir nimettir. bunlar eşit derecede güzelliklerdir. tatlı bir elma da, acı bir biber de allah'ın bize sunduğu eşit derecede mükemmellikte güzelliklerdendir. birinin diğerine bir üstünlüğü yoktur. ama kimisi kişisel tercihinden dolayı tatlıyı, kimisi de tuzlu veya acıyı tercih edebilir. yani acı tat hayattaki olumsuzluğa veya ızdıraba karşılık değildir. tıpkı tatlı gibi ayrı bir nimet, ayrı bir hazdır.

hayattaki olumsuzluklar ise bir nimet çeşidi değil bir bela, üzücü bir durumdur. aynı sembolleştirmeyi renklerde de yaparız. örneğin siyah rengi kötülüğe, beyaz rengi ise iyiye, güzelliğe denk gelecek şekilde sembolleştiririz. ama hâlbuki siyah ve beyaz eşit derecede güzellikteki 2 renktir. ne siyah kötülüğü temsil eder, ne de beyaz iyiliği...

sembolleştirmeyi daha doğru bir şekilde yapmalıyız

beyaz ve siyah aynı değerde birer renktirler. eşittirler. aynı şekilde yiyeceklerdeki tatlar da renkler gibi eşittirler. bu yüzden bunlardan biri iyiliğe güzelliğe, bir diğeri ise kötülüğe, ızdıraba denk gelemez. bunlar bizim hatalı ve /veya eksik sembolleştirmelerimizden kaynaklanmaktadır.

eğer illaki sembolleştirme istiyorsak bunu daha doğru ve dikkatli bir şekilde yapmalıyız. örneğin bunu tatlarda yapacaksak hayattaki ızdıraba karşılık olarak herhangi bir tadı kullanmamalıyız. çünkü dediğim gibi bütün renkler gibi tatlar da eşit derecede güzellikler(nimetler)dir. bunlardan herhangibi birini çirkinliğe sembolleştiremeyiz, hepsi ayrı güzelliklerdir. hiçbiri çirkin veya sıkıntı verici değildir. hepsi de mutluluk ve haz vericidirler.

ama hayattaki üzücü olaylar, olumsuzluklar ise nimedin, güzelliğin tam tersi olan "bela”dırlar. bu yüzden sembolleştirmemizi de bunu göz önüne alarak yaparsak daha sağlıklı sonuç elde ederiz. mesela sıkıntının sembolü olarak bozulmuş, çürümüş veya zehirleme aşamasına gelmiş yiyecekleri kullanabiliriz. yani "tatlı-acı" gibi güzel tatlar veya "siyah-beyaz" gibi güzel renkler değil de olsa olsa "bozulmuş, çürümüş, tatsızlaşmış, zehirleyici ve iğrelti hale gelmiş" şeyler kötülüğü, sıkıntıyı sembolize edebilirler.

bu açıdan bakıldığında da hayattaki ızdıraplar, üzüntüler, kötülükler hayatın tadı tuzu falan değildirler. ya da hayatın renkleri değildirler. olsa olsa hayatın bozulmuş, tatsızlaşmış, zehirleyici, istenmeyen deneyimleridir."