aile içi şiddet

aile içi şiddet, bir aile üyesinin; diğer üyesi veya eski üyesine karşı fiziksel ya da psikolojik olarak hükmetme ya da zarar vermesidir. bana göre aşağılık ve dahi telafisiz hareketlerdir. katiyen eğitilmez bu insanlar. lanetliyorum.

geçinemiyorsanız birbirimize eziyet etmenin anlamı yok bence.

şiddet iki türlüdür birincisi fiziksel olarak ikincisi psikolojik olarak ikisinde de en çok çocuklar etkilenir yaşamları boyunca insanlara güvenleri azalır ve ailesinde gördüğü şiddeti hayatın parçası gibi insanlara aynısını uygulamaya başlar. onun
için ne yaşarsanız yaşayın çocuklara belli etmeyin...

hayal kırıklığı.

fakirliğin ve rezil ekonominin ürünü.

sonu hüsranlıkla bitebilir.

haber spikeri: babasıyla tartıştı ve çıkan arbede sonucu x isimli baba oğlunu av tüfeği ile öldürdü.

çocukken şahit olduğum durum. iyi faydası sizi hayata 1-0 önde hazırlıyor. kahretsin herşeyin pozitif tarafından bakıyorum.

pandemide tavan yapan durum.

bir aile üyesinin diğer aile üyesine uyguladığı psikolojik ve/veya fiziksel şiddet. kadın veya erkek tarafından uygulanabilirken dünya genelindeki saldırganların çoğu erkektir. bunun sebebi sosyal psikolojiye göre evrimsel teori kökenli hormon farklılıkları olabilir. testosteron hormonunun agresiflikle bağlantılı olduğu bulunmuşken erkeklerde bu hormondan daha fazla olması bir neden olabilir. bunun dışında yaşadığı toplumun özellikleri şiddet yanlısı bireyler yaratmakta bir numaralı etkendir. şeref veya onur kültürlerinde erkeklerin namuslarını korumak adına eşine/kızına/annesine uyguladığı şiddetin temelinde maskülinitesini kanıtlama dürtüsü yatar. ayrıca medyaya da bakmak gerekir. televizyonlarda şiddet sahnelerinin verilmesinin direkt olarak birini şiddete yönelttiği kanıtlanamamışken, özellikle şiddete eğilimli bireyler bu tip ''özendirici'' sahnelerle karşılaşınca onların bu şiddeti gerçek hayata taşımaları kaçınılmazdır.

özellikle türk sinemasındaki karısını/kardeşini döven, elini kolunu sallayarak gezen ve üstüne bir de dizinin/filmin kahramanı yapılan erkek karakterlerin derhal modifiye edilmesi gerekir.

son olarak, kimse ailesinden yara almayı hak etmez. toplum olarak daha barışçıl, farklılıklara saygılı bir türe evrilmemiz lazım

aynı cümlede olmaması gereken iki kavram aile ve şiddet, gerçi şiddet hiçbir cümleye yakışmıyor.

sözlük özelinde,
sözlük içi şiddet olarak adapte edilebilecek durum.

bir arkadaş "sizi hayata 1-0 onde başlatıyor" demiş fakat anlayamadım.
bence bu ailenin çocukları hayata 3-0 geriden başlıyorlar. çünkü mutsuz bir aileden psikolojimize yansıyan bir takım problemlerle çıkmamız muhtemeldir. aile içi şiddet olan evde bir kere o anne baba muhakkak çocugu bir şeyden mahrum bırakacaktır. sevgi/ilgi/bakım vs.
ayrıca bu çocuk bu şiddete şahit olarak bazı tramvalar kaydedebilir zihnine. yetiskinliginde dahi akıldan silinmeyen hatırladıkça iç burkan anılar.
bir çok şeyden mahrum kalan bu çocuğun hayata 1-0 önde başladığı tek şey akranlarina göre çektiği acılardır. belki erken yaşta tanışmış olduğu olgunluktur. bunun da iyi bişey olduğunu düşünmüyorum.

yaşlılar hiç çekilmiyor o doğru. ayrıca aile içi şiddeti televizyon kumandasını isterken bile farkedebilirsin.

fiziksel psikolojik her şekilde gerçekleşen eylemler bütünü maalesef. en zengin ailenin de çocuğu olsanız en fakir ailenin de muhakkak birinden birini yaşamışsınızdır. hayat dediğin ailedir her şey ailedir mutlu bir aileden daha değerli bir hazine olamayacağı gibi mutsuz ve karmaşık bir aileden daha dibi de yoktur.

ebeveynlerin kendilerini her zaman haklı görmeleri sebebi ile şiddete maruz kalan çocukta derin yaralar açar, kendisini sorgulatır. sebep kimi zaman çocuğun yaptığı bir hatadır kimi zaman ise ortada bir sebep bile yoktur. şiddeti görerek veya yaşayarak büyüyen bir çocuğun ileride sağlıklı insan ilişkileri kurması oldukça zordur.

fiziksel ya da psikolojik versiyonları bütün türk ailelerinde mevcut olan şeydir. genelde babalar ve abiler teröristlik yaparlar.

çoğu ailede olan bir durum. bazen fiziksel bazen söz olarak uygulanır bu şiddet. keşke çocuklar hiç görmese bu durumu

çoğu zaman ebeveynleri fiziken, çocukları manen yaralayan çekişmedir.

sadece fiziksel değil psikolojik de olabilir. insanın üstünde içinde her yerinde büyük izler bırakır. kişi hayatına üstesinden gelmek için psikiyatriste gitmesi gereken bir sürü sıkıntıyla devam eder. bu yüzden hep derim; kimsenin kimseyi mutsuz etmeye, toksik bor ortamda maruz bırakmaya hakkı yoktur. olmayacaktır.

bazen bir evin içi, sokaklardan daha tehlikelidir gibi bir sözü vardı mine söğüt'ün.

perdeler kapanınca kimse içerde hangi oyunlar oynanıyor bilemez..