ailenin en küçük çocuğu

birader 1,5 sene evvel evlendi. yenge mardinli. neyse fm kına gecesine gittik mardin'e. yenge hanımın ailesinin evine misafir olduk. içeri bir girdim, içerisi şampiyonlar ligi gibi. o kadar çok kardeşi, kuzeni vardı ki; kimin en küçük, kimin en büyük olduğunu anlaman neredeyse imkansız. yenge hanım 9 kardeş, 25-30 kadar kuzen, biz de 3 kardeş.* insandan geçilmiyor ev. bir gördüğünü bir daha görmüyorsun. öyle bir ortam işte. ama hepsi çok saygılı ve çok cana yakın insanlardı.

bir tek abim olduğundan otomatikman ailenin en küçük çocuğuyum. ama beni hep büyük sanırlardı zira abimden epey uzunum. çocukken suçiçeği geçirene kadar da yapılı biriydim. en kötü "hanginiz büyük?" derlerdi. genelde de beni büyük sanırlardı.

valla bir sıkıntısını görmedim. abimin "eskilerini" bana iteleyemiyorlardı zaten zira onunla aramızda tam 2 yaş bile yok ve ben daha uzun ve yapılıydım. haha.

abimle çocukken çok güzel oynardık. sonra ayrı dünyaların insanları olduk. gene de aramız iyidir. bambaşka karakterlerimiz ve ilgi alanlarımız var diyebilirim sadece.

ailenin en şanslı kişidir. özellikle ikiden fazla çocuk varsa. ilki acemilik, ikinci ve ortadaki hepsi gereksiz gibi kendi halinde, sonuncu çocuk ise özenle büyütülür. ben ortadaki gereksiz olarak bu bilgiyi içeriden veriyorum.

dünyanın en güzel şeyidir. sadece anne babanızın değil kardeşlerinizin de çocuğu oluyorsunuz, özellikle yaş farkı varsa.