ana dilde ibadet

kuranı kerim arapçadır. inen ibadet ayetleri de arapçadır. herkesin kendi dilinde kılması okuması gibi bir ayet yoktur. ibadeti kabul ediyorsanız kurallarını da uygulicaksınız. ama namazla kuranla işiniz yoksa boşuna fikir sunmayın. türkün ülkesinde arapça ibadet olmazmış. ya hu ne gerizekalı ne salak bir zihniyet. amerikada siyahilik ırkçılığının zihniyeti ne ise bu türk* algısı ile sürekli alfabe ve dille kafayı bozanların zihniyeti de aynı. dinle alakanız yok, akaidiniz berbat, gelmiş ibadet ana dilde olmalı diyorsunuz. kimsin abi sen? dine dair sözde bilgilerden başka ne halt biliyorsun da kuru bilgiyle saçma sapan kafa tutuyorsun. ben bunu anlamıyorum işte, daha dünyevi şeylerde boyunduruk altına girmeyi kabullenen adam, yaratıcıya ya da şeriata ya da dinin getirilerine kafa tutuyor. bi sus bi haddini bil. dünya üzerinde islam düşmanlığı olduğı kadar başka bir düşmanlık yoktur. allah topunu yok etsin ne diyim. (çünkü onlarda bizim yok olmamızı istiyor, sözde bayramlarla* kandırarak birde)

ritüelin kendi dili vardır. farklı dilde yapılanın adı artık ritüel olmaz ya da kastedilen temsil artık kastedilemez..

kendi dilini her türlü yeren, sevmeyen, yetersiz bulan adam her türlü yabancı dili gerekli bulurken buna karşı gelir. niye mi? sorun dil değil ki sorun kafalardaki islama düşmanlık!

çok merak ediyorum. acaba bu tartışma bir pakistan'da mevcut mu? yani urduca dilinde ibadet tartışması orada var mı? aynı şekilde malezya'da da müslümanların malay dilinde ibadet etmek gibi bir gündemleri olmuş mu?

genellikle ibadet ile pek işi olmayan tiplerin zaman zaman çekirdek gibi çıtladığı konudur.

mümkündür. ilk örnekleri peygamber zamanında arapça öğrenemeyen fars müslümanları ve dua ezberleyemeyen yaşlılarda görülmüştür.
sadece fatiha'yla dahi namaz kılınabilir.
bunları yaşar nuri öztürk'ün konuyla ilgili bir kitabından okumuştum.
tavsiye ederim.

bu açılım süreci tanrı tarafından yapılacak sanırım.

gönülden ibadet,dua için lisana, kelimeye, harfe, noktaya... gerek mi var

namaz kılacak abdest almaya kıçını kaldıramıyo, kitap okuyacak dilini bilmiyo, sıçacak tuvalete gitmiyo lazımlık arıyo.. sonra neymiş tanrı türkçe bilmiyo muymuş..

yaratıcının sadece arapça bildiğini düşünenler var sanırım . arapça dışında ibadet etmenin günah olduğuna inanlar var güzel ülkem de. allah size kuranı nameli nameli mevlütler de okuyun diye göndermedi biraz mantılı bakın lütfen.

türkiye'de merkez sağın cemaat ve tarikat kaynaklarından beslenerek iktidara kolayca gelmenin formülünü bulması aynı zamanda bu tarikatlara diyet ödemesini de gerektiriyordu.

tarikatların güçlenmesinin ise yolu çok basit bir denklemden geçiyordu.

şeyh kutsiyetli bir makam + müritleşecek cahil kitle + ekonomik güç + kanuni dokunulmazlık

osmanlı'nın son yüzyılda ortaçağ karanlığına mahkûm ettiği anadolu'daki cahil kitle popülasyonu, cumhuriyet'in eğitim devrimleri ile nispeten azalmasına rağmen 1950 sonrası menderes hükümetinin uygulamaları ile yeniden kendine can suyu buldu.

bahse konu cahil kitlenin mürit olacak kadar özgür iradesini yitirmesinin yolu ise sorgulamadan uzak irrasyonel dini referanslar ile beyninin yıkanmasından geçiyordu.

işte tam olarak islamın siyasal islama evrildiği, arapçaya ulvi bir alfabe ve lisan payesinin verildiği nokta tam olarak burasıdır.

ana dilde ibadet tartışmaları sadece atatürk dönemine özgü değildir.

şeyh, şıh ve mürit taassubundan bıkan başta ali suavi olmak üzere 19. yüzyıl osmanlı aydınları türkçe ibadet istemiş ve 2. abdülhamit dahi beyazıt ve ayasofya camii kürsülerinden türkçe hutbelere izin vermiştir.

bir takım softanın tepkilerine ise imamı azam ebu hanife'nin her milletin kurân'ı kendi diline tercüme ederek ibadet edebileceği fetvasını delil olarak göstermişlerdir.

hemen akabinde 2.meşrutiyet sonrası başta ziya gökalp olmak üzere türkçülük akımının önde gelen teorisyenleri ibadet dilinin tamamen türkçeleşmesini savunmuşlardır.

ziya gökalp bu idealini şiirlerinde açıkça belirtmekten de çekinmemiştir.

“bir ülke ki, camiinde türkçe ezan okunur.
köylü anlar manasını namazdaki duanın
bir ülke ki, mektebinde türkçe kuran okunur
küçük büyük herkes bilir buyruğunu hüda’nın
ey türk oğlu, işte senin orasıdır vatanın.”

bugün mehmet akif ersoy gibi bir vatan şairini dahi atatürk düşmanı olarak tanımlamaya çalışan ve sahiplenmeye çalışan siyasal islamcılar bile akif'in türkçe ibadet yanlısı olduğunu bilmemektedirler.

akif bu hislerini meşhur safahat'ında dizelere dökmüştür.

çünkü biz bilmiyoruz dini.
evet, bilseydik, çare yok, gösteremezdik bu kadar sersemlik.
“böyle gördük dedemizden!” diye izmihlali
boylayan bir sürü milletlerin olsun hali,
ibret olmaz bize, her gün okuruz ezber de!
yoksa, bir maksat aranmaz mı bu ayetlerde?
lafzı muhkem yalnız, anlaşılan, kuran’ın:
çünkü kaydında değil hiçbirimiz mananın
ya açar nazm-ı celil’in, bakarız yaprağına;
yahut üfler geçeriz bir ölünün toprağına.
inmemiştir hele kur’an, bunu hakkıyla bilin,
ne mezarlıkta okunmak, ne de fal bakmak için.
( mehmet akif ersoy safahat,s. 153)

son olarak atatürk döneminde ise dinde türkçeleştirme çabalarına hız verilmiş, bizzat atatürk'ün emriyle elmalılı hamdi yazır'a kurân'ın türkçe tefsiri yaptırılmış fakat entrynin başında belirttiğim gibi merkez sağ-tarikat-iktidar sarmalında yeniden başa dönülmüştür.

ana dilde türkçe ibadeti bugün bile dinsizlik olarak lanse edenleri diyanetin resmi web sitesindeki açıklamaları ile başbaşa bırakalım.

isteyenin her türlü yapabileceği inanç unsurudur.
inançta mantık aramaya çalışanlar böyle şeyler için daha çok uğraşır dururlar, din toplumsal bir öğe olabilir ama günümüz koşullarında gayet olağan bir bireyselleşme var. isteyen artık istediği gibi inanır ya da inanmaz, kimse de karışamaz.

türk müslümanlar için; ana dilde edilen duaların kabul olmayacağını kimse söyleyemez ve dua da bir ibadet çeşididir.

herkes kendi dilinde ibadet ediyor zaten.

türkiye'de ana dilde ibadete karşı olanlar arabistan aşığı oluyor nedense.

dilini anlamadığın şarkıyı sevebilirsin eyvallah ama dilini bilmediğin bir kitabı sadece arapçasını okuyarak bir yere varamazsın.

hayatının ortasına koyduğun bir olgunun dilini bilmek zorundasın. bil bir zahmet.

ana dili türkçe olan türk müslümanların kur'an-ı kerim'in arapça olmasını isteyip türkçe olmasını istememesi durumu.
yolda gördüğü sigara kağıdındaki arapça yazıyı bile dua zannetmek ise işin en komik tarafı.