anneanne denince akla gelen şeyler

hiç görmedim ve bir tane dahi resmi yoktur. 40 seneden fazla oluyor kaybedeli:(

tüm aileyi,6 çocuğu ,torunları,damatlarını,gelinini hepsini idare etmeye çalışan, kimseye kötü bir laf etmeyen,mert,dürüst,sözünü esirgemeyen,kardeşlerinin ve ailesinin sır küpü, ufak tefek pamuk gibi bembeyaz saçları olan bir ananem vardı mekanı cennet olsun.

çoğu zaman babannelerden daha iyi yanları bulunur ilginçtir genelde insanlar babanne yerine anneanneleri tercih eder

tvde öpüşmeli sahne çıkınca "sakız değiştiriyorlar." demesi.

cimri, gezmek dışında bir hayatı ve düşüncesi olmayan, malı kıymetli*, yemek ve alışveriş düşkünü, sivri dilli, işine geldiği gibi ilişkiler kuran, beklentisiz hiçbir iyilik yapmayan, ölmüş eşi yatağında morga kaldırılmayı beklerken üzüntü ve şok hali yaşamak yerine mutfakta poğaça yiyebilen bir kadın.
herkese vicdanlı eş dilerim.

anneannem.

dünyanın en fedakâr kadınlarından biri geliyor aklıma.

sütlaç

çok sever, çok güzel yapardı anneannem. hepimize o öğretti ama hiçbirimiz onun gibi yapamıyoruz. çok denedik, olmuyor.

ölecek diye annesinin başında bekletilen annem gelir aklıma. mide kanseriymiş anneannem rahmetli

kanser ve abi kelimelerdir.

tontiş. evet, anneannem bana böyle sesleniyor. asıl tontiş kendisi haberi yok.

sulu öptee..

tontikellam pek bi güzel yapar.
sömestrda ziyarete gittim onu. evde olmadığım gün köfte yapmış, yemedim diye ayırmış ve saklamış yiyen olmasın diye. birileri gömmek üzereyken son anda yetiştim ve yedim öptelerimi. yerken görmediği için "sen yoktun köfte yaptım, yiyemedin. birkaç güne tekrar yapalım" dedi. hemen gittim yanına sevdim göbeciğini ayırdıklarını yedim zahmet etme tontikciğim dedim.
ilk bi naz yaptı menüde köfte varken dışarıda yedim diye ama sonra aldım gönlünü.
öyle bi anı işte..

çok büyük acılar yaşamasına rağmen hayatının büyük bir kısmında tek başına mücadele edip direnmiş, kimseye yük olmadığı gibi başkalarının dertlerini bile yüklenmiş biriydi. ne vakit bir sela okunsa işini gücünü bırakıp dinler, yaralı yüreği dayanamaz gözlerinden yaşlar damlardı. “güzel okunan selalar çok hoşuma gidiyor, beni oğluma götürüyor, acaba ben ölünce de böyle güzel okunacak mı?” derdi. tek oğlunu ve eşini gencecik yaşta aynı günde kaybetmiş biriydi.

tam da söylediğin gibi oldu, senin selan öyle güzel okundu ki, sadece köyde değil sanki tüm şehirde zaman durdu o an. her duyanın söylediği şey aynı olmuş, ömürleri boyunca dinledikleri en içli ve güzel sela oymuş.

ara sıra telefona uzanıp sesini duymak istiyorum. sesimi değiştirip seni işlettiğim zamanlarda bile bir kez olsun kızmıyor, benden daha fazla eğleniyordun. yine arasam diyorum fakat çok geçmeden ölümün tüm ağırlığıyla aklıma düşüyor, tekrar üzülüyorum. mekanın cennet olsun, seni çok özlüyorum.

(bkz: keşkek)

edit: demek ki neymiş, bir başlığa tanım girmeden önce yukarda yazılanları okuyacakmışız. üstümüzdeki yazar kendi anneannesini rahmetle anarken gelip burada anket edasıyla ciddiyetsiz bir şekilde keşkek demekten alıkoyacakmışız kendimizi.

bastonu gelir aklıma hep. bir de annem, çok benzer siması rahmetli anneanneme.

yılan şeklinde kurabiye yapardı rahmetli.
bölüp çaya banarak yerdim.
çocukken o kurabiyeyi yerken aldığım tadı, 24 yaşımdayım, daha hiçbir şeyden alamadım.

ölmeden önce ziyaret edeydim iyisi.

hüzün , yıllar önce kaybettiğim saf kalpli canım anneannem mekanın cennet olsun.

hayal meyal hatırlarım yüzünü, ellerini , gülüşünü. beni hiç kucağına alıp sevdi mi ,saçlarımı okşadı mı bilmem o kadar hatırlamıyorum ben çok küçüktüm. benim bildiğim şeyler ise genç yaşından üstüne kuma gelmiş olması hatta benim dedem olacak varlık o kadar aşağılıkmış ki iksini aynı apartmanda kapıları birbirini görebilecek şekilde oturtmuş. 4 gün anneannemde 3 gün diğerinde kalırmış.diyeceksiniz anneannende amma gurursuzmuş neden terk etmemiş dedeni edememiş etmeye kalksa olucaklar neyse çok sevmiş anneannem.sonrasında anneannem üstüne kuma geldikten bir süre sonra kahrından kansere yakalanıyor. acı dolu yılları böyle başlamış anneannemin. bakması gereken 5 çocuk ve bir başka çocuğu olan da dedem var tabi. hayatının son bulacağı yıllara yaklaştıkça anneannem sonunda birde akli dengesini kaybediyor. nasıl acılar çekerek vefat etti bir o birde 5 yavrusu bilir.
dedeme gelicek olursak hala yaşıyor 2. eşi hala hayatta ve birde ondan olan çocukları var tabiki.
biz de işte ne yapalım böyle bir ailede büyüyen çocukların harap olan psikolojisinde kendimize sevgi kırıntısı arıyoruz. sonra bulamıyoruz ne oluyor biliyor musunuz nur topu gibi bozuk psikoloji. psikologlar psikiyatriler geziyorsunuz. dedenizin bir uzvuna sahip çıkamaması bakın nelere sebep oluyor.

bazlama. küçükken köye gittiğimiz vakit her sabah yapardı. tereyağ ile harika gidiyor, biraz akıyor ama olsun.