arkadaşlık

ayrıntılar için hemen arar. dersim olduğundan açamamışımdır.

arkadaşlık günümüzde ekseriyetle yalnızlığa bulunmuş geçici bir çözümdür. insanlar, içlerindeki boşluğu bastırmak ya da bir süreliğine gülüp eğlenmek için yanlarına birilerini alırlar ve bu geçici ortaklığa "arkadaşlık" derler. gerçekte ise çoğu ilişki, samimiyetten değil ihtiyaçtan beslenir; çıkarlar örtüştüğü sürece sürer. paylaşılan anılar değil, geçirilen zamanın sunduğu konfor bağlar insanları. ve bu bağ, çıkarlar bittiğinde sessizce çözülür.

bu kontekstte arkadaşlık da tanrı mefhumu gibidir. inananları ve inanmayanları vardır. şahsen bana kimse tanrıyı, arkadaşlığı ve yaz mevsimini övsün istemem. herhangi birine inanıp inanmadığım için değil, bunların tartışmaya açık mevzular olduğuna inanmadığım için. bunlar bir kişi için neyse odur. gerisi lafügüzaf.

oğluma birkaç gün önce zaturre teşhisi kondu ve hastaneye yatırıldı. ağrılı, acılı, gözyaşılı bir süreç. hem kimin hastane süreci neşeli ve kolay geçer ki? anlayacağınız hayli zor zamanlar ama tüm bu yazdıklarımla bu başlık aslında hayli dengeli bir korelasyon var.

zihnim kalabalık, bedenim yorgun, tüm bu karmaşıklığın içinde öyle arkadaşlarım var ki alanımı genişleten, karanlıkta parlayan, duru bir su gibi akan, omuz veren, yalnız kalmamıza asla izin vermeyen...
bu girdi bana not, onlara da çok sonra okuyacakları bir teşekkür olsun.

bana, yavruma ve hayatıma ilham oldunuz. iyiliğe mutlak biçimde inandırdınız.
iyi ki varsınız.
sevgi ve şükürle...

normalpsikoloji.com

kafamı bu kadar karıştıran başka şeyler de vardır muhakkak ama bu da baya bi allak bullak ediyor. yaş ilerledikçe değişen sen ve değişen insanlar ile aynı şeyi sürdürmenin imkanı yok fakat bu değişen şey de bir başka güzel olabilir mi?
bilmiyorum.
kim bilir?
benim bilemediğim kesin.