aşk acısı çekenlere tavsiyeler

bu hayatta ruhumuzun mutluluğa ihtiyacı olduğu kadar acıya, üzüntüye de ihtiyacı vardır. o yüzden içinde birikmesin yaşadıkların. acını dibine kadar yaşa. ağla, üzül ne yapabiliyorsan yap. çünkü içinde tuttukca o acı büyüyor ve çekilmez bir hal alıyor.

onsuz da devam edebileceğinizin farkına varın. hiç kimse bu dünyadanın merkezine konulmaya değmez. kendinizi düşünün. biten şeylere geri dönmeyin. herkes gidebilir ama siz gidemezsiniz sizden. kendinizi geliştirin, en çok kendinizi sevin.

yaşadığınız acıya şükredin.sizin yerinizde olmak isteyen insanlar var.

başka insanlara yönelerek acınızı dindirmeye çalışmayın. çünkü dinmiyor. yaraya tuz basmak gibi bir şey. acınızı dibine kadar yaşayın. elbet bitiyor.

kimseden yardım beklemeyin kimseden teselli beklemeyin. olacağı varsa tüm şartları zorlayın sevda ucuz değil her türlü çabaya değer.
amma eğer olacağı yoksa ve bunu biliyorsanız başınızı dizimize koyup içiniz dışınıza çıkana kadar ağlayın. kimsenin kollarında teselli aramayın. umursamaz görünmeye de çalışmayın. acınızı dibine kadar yaşayın sonra kendiliğinden geçmesini, iyileşmesini, yada artık daha az acıtmasını bekleyin.

yaşadıklarınız hiç bir zaman eskisi gibi olmaz belki ama yüreğinizdeki yükleri tamamen boşaltabilirseniz etrafınızdaki güzellikleri fark etmeniz belki daha kolaylaşır

zaman her şeyin ilacıdır. üzülme, buda gelir buda geçer

her gün aşk acınızı azar azar çekip kendinizi yıpratmaktansa bir gün oturun sabahtan akşama kadar ağlayın onu unutacağım demeyin o gün unutmaya çalışmayın da, bırakın anılar çıksın dışarı, dolsun o gözler, sızlasın o kalp...
güzel günleri, acı ama tatlı günleri, kavga ettiğiniz küstüğünüz günleri düşünün. yani aslında geçmişle hesaplaşın, kendinizle ve onunla da hesaplaşın. geçmişi, olan her şeyi son kez hatırlayıp yaşayın ve benim naçizane fikrim affedin. onu affedin, yaşananları affedin iyi kötü ne varsa ve en önemlisi kendinizi affedin. çünkü affetmeden olmuyor insan kendine ona ve yaşanılanlara kızgın kaldıkça, öfkesi bol oldukça ilerleyemiyor. bir kere kendini affetmeyince kendini sevemiyor hep kızıyor kendine 'nasıl kandım nasıl inandım' diye ama olan oldu. yani demek istediğim bırakın affetmenin iyileştiriciliği sizi de sarıp sarmalasın sonra da önünüze bakın. hayat bu olur öyle şeyler.

aşk acısı olayı insanlara saçma gelse de bir seviyeye kadar normaldir çünkü bir nevi düzenli muhabbet ettiğiniz, öpüşüp koklaştığınız biri birden hayatınızdan çıkıveriyor. hele bir de uzun süreliyse atlatması daha zor olacaktır. başta hiç geçmeyecekmiş gibi gelir ama kendinizi hobilerinizle meşgul edin ister istemez soğuyup unutacaksınız.

çivi çiviyi sökmüyor, denemeyin.

sakın o duygusal boşluğu doldurmaya çalışma. kendinle vakit geçir ve bol bol ağla. duyguları bastırma. zamanla azalacak. bittiğinin bile farkına varmayacaksın.

biten şeyler için ne olursa olsun ağlamayın.
üç günlük dünyada kendinizi yok yere kandırmayın.

sık sık geneleve gidin, dermişim.
çabuk unutursunuz.

unutmak denilen nane saçmalıktır, kimseyi unutamazsınız. boşuna unutmak için uğraşmayın, eşini nereye fırlattığınızı unuttuğunuz çorap değil bu. olsa olsa insanların sizin üzerinizde uyandırdığı duygular değişir ki bu da gayet her gün, tüm ikili ilişkilerinizde başınıza gelen sıradan bir olay, mühim olan bunu kabullenebilmek.

değer veriyorsanız kolayca vazgeçmeyin ama bunu karşıdakini taciz edecek boyuta da ulaştırmayın. bir kadın/erkek istemiyorum diyorsa istemiyordur. istemiyorum kelimesi başka bir anlama gelmez bunu anlayın. istemiyorum kelimesini başka bir anlamla veya amaçla kullanan insan toksik yapıdadır, kendisinden uzaklaşın. istenilmeyen kişi olabileceğinizi kabullenin, dünyanın sonu değil. kimse sizi sevmek zorunda değil, siz de kimseyi sevmek zorunda değilsiniz. kendinizi başkaları üzerinden tanımlamaktan vazgeçin, sizi siz yapan başkası olamaz. kendinizi kendiniz olduğunuz için sevin ve kendinizi birey olarak, tüm varlığınızla, tüm doğru ve yanlış olduğunu düşündüğünüz davranışlarınızla kabullenin.

başınıza bir şey geldiyse sebebi sizsiniz, başkalarını suçlamaktan vazgeçin, seçimler yaptınız ve seçimlerinizin sonuçlarını yaşıyorsunuz. seçimlerinizden nefret etmeyin. kendinizi kabullenip kendinizle baş başa kaldığınızda kendinizden nefret etmiyor hale geldiğinizde göreceksiniz ki sizi siz yapan seçimleriniz. doğru veya yanlış olduğunu düşündüğünüz tüm seçimler, sizi bugün olduğunuz kişi yaptı ve geri alınamaz durumdalar, kabullenin ve önünüzdeki seçimleri geçmişteki seçimlerinizden çıkarttığınız derslere göre yapın.

sonuç olarak inkardan kaçının ve kabullenin böylece ileri bakmak için kafanızı kumdan çıkarmış olursunuz.

yaşanan hiçbir şeyi olmamış saymayın. kendinizi kandırmayın en başında hayat ikiniz içinde birbiriniz olmadan devam edecek kötüsüyle iyisiyle anılarınızı sevin.

ferda anıl yarkın'dan üzülme dinlemek.

dünyanın "o"ndan ibaret olmadığını anlayın ve kendinizi bilime kişisel gelişime yeni şeyler öğrenmeye adayın. emin olun sadece boş bir zihniyet aşk acısı çeker. bu devirde aşk acısı çekmek zamanı boşa harcamaktan ibaret...

gereksiz tavsiyelerdir.

ne kadar sevdiğinle doğru orantılı olarak acıtır. kabullenip çekeceksin, başka yolu yok.

umut sarıkaya zamanında gerekli cevabı vermişti.
tik

dibine kadar çekin acıyı canınızı ne kadar yakabiliyorsanız yakın ama sakın dönüp yazmayın sizin canınız acıyor onun değil bunu bilerek yapın her şeyi.. acıyı ne kadar çok hissedersen o acının sebebini o kadar çok kabullenirsin..

çekmeyin...