ateistler zor günlerinde kime sığınıyor sorunsalı

soru kendi içinde örtülü bir itiraf mı içeriyor: tanrı ancak ki çaresiz ve zorda kaldığınızda, başkaca çıkar yol kalmadığı için mecburiyet ve çaresizlikten sığınıp yalvarılan biri mi... (peki yine dahi sonuç almadığınızı gördüğünüzde inancınız değişiyor mu: hayır)
ateistleri düşünmeyi bırakında siz, kendiniz hakkındaki bu gerçeği düşünün.. (sığınsanız dahi sonuç almadığınız, almanızın bir garantisi de olmayan yer, sizce sığınılmaya değer "dosta gider" bir ürün mü..)

zor günlerde her zaman ki gibi akıllarını kendilerine rehber edinirler.

ateistler inançlılar gibi aciz mi ki birine veya bir şeye sığınsın. çözüm arıyoruz.

2002'nin efsanesi hasan şaş, uçakları türbülansa girip, panik başladığında dua eden hakan şükür'e * bakarak "hakan ne diyorsa aynısından!" diyerek noktayı koymuştur.

edit:
tost makinesinden yeni çıktı!


edit 2:
diagoras'a üzerinde denizde fırtınaya kapılıp batmış bir gemiden kurtulan ve dua eden insanların tasviri olan tabletler gösterilir. diagoras sorar: “peki dua edip, sonra boğulanların resimleri nerede?”

sığınacak bir varlığa ihtiyaç duymayıp atlatmaya bakıyoruz.