ateistler zor günlerinde kime sığınıyor sorunsalı

vicdanımızın gösterdiği yoldan gittiğimiz için kimseye sığınma ihtiyacı hissetmiyoruz.

ateistlerde tanrı dahil hiçbir güce kulluk aidiyeti olmadığı için sadece kendisine sığınır.

çaya sığınıyorum

kadın olanları benim güvenli limanıma sığınabilir. erkekler mümkünse karanlığın içine doğru yol alsınlar.

tabiata olabilir.

sorunların çözümünü gerçekleştirecek kolay yollara olabilir.

zor günlerde dua edince düzeleceğini sanıyorsanız okuduğu masallara inanan 5 yaşındaki bir çocuğun zekasına sahipsiniz demektir. ilahi bir gücün olmadığını bilmek sizi umutsuzluğa sürüklüyorsa zaten kişiliğiniz ve özgüveniniz yetersiz demektir. gerçeklerle baş edemiyorsanız gökten indiğini sandığınız güçlere sığınmaya devam edin ama bu zihni konfor alanı sizi kurtarmayacak.

ateist değilim fakat uzun yıllar boyunca ateist yaşadım. çocukluğumdan 2021 senesinin sonuna kadar; "bir tanrı var o ben olmalıyım" diye diye geçirdim günlerimi ve inanılmaz mutlu, inanılmaz rahat, inanılmaz huzurlu bir hayatım oldu. bir defa büyük bir yıkım tecrübe ettim ve sonrası şükürler olsun ki büyük bir ilerlemeden ibaretti. düşüp kalkıldı, aşıldı, öğrenildi. tabii olarak bu gibi zor anlarla, güncel sıkıntılarda, herkesin zaten bu gibi şeyleri yaşıyor oldukları bilgisi çok yardımcıdır ama onlarla yine de mücadele için zamanla kişisel savunmalar geliştiriyorsunuz.

"sığınma" eylemini tümden ortadan kaldırmaya yönelik hamleler geliştiriyorlar ateistler genelde. ateistlerin biçoğu inanılmaz zeki tipler bu arada; herhangi bi teistin katiyen düşünmediği ve ona hazır olarak verilen biçok şeyi ateistler aşmak zorundalar. o yüzden bir teistle mukayese edildiğinde ateist daha bilgilidir. teisti destekleyen çok fazla şey varken ateist yüksek bir savunmayla yeniden bir şeyleri inşa etmek zorunda kalır. dinden kurtulsa gelenekten kurtulamaz. dildeki tanrıyı terk etse şekildeki tanrıyı terk edemez.

mutlak bireysellik mümkün değildir fakat bir ateistin örtük ideali neredeyse mutlak bireyselliği sağlamak. kimseye bağımlı olmadan yaşamak. herhangi bir ilahın otoritesini kabul etmediğinden hayatının birinci kişisi olarak tüm sorumluluğu üstleniyor; kader inancındaki ufacık bir azalma devrim niteliği taşır. "yapıyorum çünkü yapabiliyorum" son derece ateist bir cümledir örneğin. allahın iradesi değil de kendi bilinci, doğruları, seçimleriyle hareket ederek son derece yüksek bir ahlaki kabuk yaratır kendine ateist. kurallara daha bağlı, daha öze yönelik, daha büyük ahlaki gerekçelerle hareket etmeyi önceler. çalmaz çırpmaz, daha insancıldır, daha iletişim odaklıdır, daha sevecendir. bence, bir teist olarak ateistler hakikaten bir allah için değil büyük insan ailesi için eylemler ürettiklerinden son derece temiz, çok gerçekçi, çok iyi insanlar.

ama bireyselliği sağlamak için inanılmaz bir güç isteğine sahipler haliyle. iktisaden, sosyal olarak ve hiyerarşik bütün gereksinimleri halletme becerileri çok yüksektir biçoğunun.

özetle şu; "sığınmaya ihtiyaç duymuyorlar." evet. yardım almak, dua etmek, yalvarmak ve isteyecekse yüksek bir merciden istemek ateistlerin güncel pratiklerinde yok.

şuna ateistler çok inanıyorlar örtük bi şekilde çok eminler bundan; "hayat ne olursa olsun çok özde böyledir, bundan ibarettir."
iyileştirebileceği her şey için çalışıyor ama düzeltemeyeceği hiçbir şeye girişmiyor ateist pratikte. daha rahatlar daha özgürler daha netler.

nihilizm batağına düşmemişlerse daha mutlular. daha keyifle yaşıyorlar.

ben ateistken de hırsızlık yapmaz, cinayet işlemez, tecavüz etmezdim ve bu eylemleri allahtan korktuğum için gerçekleştirmiyor değildim. değişen tek şey şu oldu benim hayatımda; insanlığın iyiliği için çalışmaktansa yukarıdaki büyük patrona hizmet etmek ve onu ilk merci olarak kabullenip yine aynı eylemleri sürdürmek. ateistken de kuşları beslerken aynı şefkati duyuyordum, bir dostuma aynı titizlikle yaklaşıyordum, en basiti yere çöp atmıyordum atılmışları topluyordum, şimdi de öyle. allahın varlığı ya da yokluğu karakterinizde dev değişiklikler yaratıyorsa siz pis birisinizdir. insan olmayı tecrübe ediyoruz ve bu evet zor. bu zorluğu aşacak şeylerden biri yukarıdaki büyük patronun karşısına çıktığınızda; "elimden gelen bu kadardı" diyebileceğiniz işler üretmek. çalışmak vs.

başka bi şey gerçekten yok. işin şovuna girdiğinizde yazık edersiniz kendinize. sarıklar sakallar büyük büyük laflar hep sahtedir. içi boştur o hallerin. gerçek bir insanın yara izleri olur. görünür ya da görünmez. ama o izler vardır. bazen sızlar, bazen geçer, bazen hala kanar ama hepsi senin yüksek varlığının bir ödülü olmayı bekler. yeter ki kabullen.

müziğe.

bazen o zor günlerden sonra ateist oluyorsun.*

düşerken tek başınasın, kalkarken de öyle oluyorsun. en azından sanki az sorunum varmış gibi bir de ‘sınav bu sınav’ diyerek ne için sınav edildiğimi düşünmekle uğraşmıyorum. yoksa gerçekten kafayı yerim.

insanı yanlış okuyan bir yazar beyanıdır. kendimi hiçbir zaman "ateist" olarak tanımlamadım zira benim için deneyle varlığı kanıtlanmayan bir şey yok sayılmaz. fakat zor zamanlarımda bir şeye sığınmak istediğimde, başvurduğum şey illa benden güçlü veya yaratıcı olmak zorunda değil. ağaç olur, kedi olur, arkadaş olur fark etmez. o an bulunduğum durumda olmasın yeter. zira ihtiyacımız olan bizden üstün olan değil, bizden başka olan.

tabi ki de eyüp sabri tuncer. ohh misss.

zor günler için işkembe çorbası daha zor günler için kelle paça.

ateistlerin kime neye sığındığının ne önemi var bu kimseyi ilgilendirmez. herkesin, hayatı sizin gibi algıladığı yanılgısından bi kurtulun artık.
hayat hepimize aynı değil, hepimizin duygu düşünce dünyası aynı değil bunu öğrenin artık. aptal olmakta ısrar etmeyin bu kadar.

müslümanların her denk geldikleri ateisti alt edip, imana getirmeye zorlamasından, ateistlerin her inanana yaratıcının olmadığını ispatlamaya çalışma hastalığından bıktım artık.

kimin neye inanıp inanmadığının hiç kimseyi ilgilendirmediği ve önemi olmadığını ne zaman anlayacaksınız. karşınızdakinin erdemli ahlaklı bir insan olup olmadığı önemli gerisi anlamsız.

açılımı ateistten ateiste değişebilecek sorunsal.
genel olarak, hümanizmin örgütlenme getirisine sığınırlar ateistler. insanlar üzerinden, yine üzerinde yaşadıkları gezegenin nimeti olan yaşama tutunmaya çalışırlar.

yüce rabbime.

kendine tabiki.
ateistler, zor günlerinde ne allah'a ne puta ne de bir başkasına sığınır.

ben flash tv stüdyolarına sığınıyorum.

dünya yansa haly devam ediyor. daha güvenli yer yo.

15 temmuzda ülke yanıyırdu flash tv de halay çekiyordu millet.

kimseye sığınmam. o tür zayıflıklarım yoktur. hiç olmadı.