baba olmak istemeyen erkek

benim bu erkek. fikir babası da olamam öyle. ancak yine de çocuk sahibi olmak istememem gibi bir durum söz konusu.
umarım öyle olur ve baba filan olmam ileride.

böyle bir dünyaya bu şartlarda çocuk getirmem bencil bir karar olur. ona iyi şartlar ve ortam sağladığım zaman olursa o zaman düşünürüm. hem daha erken yav, hele bor 40 olalım önce.

bu durumun kendi içinde de basamakları var. mesela evlilik = çocuk sahibi olmaktır diye düşünen ve çocuk sahibi olmak istemediği için evlenmeyen insanlar var.

evli olup çocuk istemesine rağmen bir çocuğun getireceği ekonomik sorumluluğu alacak durumu olmadığı için çocuk sahibi olmak istemeyen erkek var.

benden baba olmaz ben babamdan babalık mı gördüm ki oğluma babalık yapabileyim diyen var.

bunların hepsi bir yere kadar kendi içinde tartışılabilir. bence tartışılmayacak başka bir tür var. adam kendisi korunmayı reddettiği gibi çocuğun dünyaya gelmesinin engellenmesi gibi bir görev olduğunu bu görevin de kadına ait olduğunu düşünen model. bu modelde bebeğe bakmak onun ihtiyaçlarını gidermek tamamen anneye ait bir durum olarak algıladığı için dünyaya gelmesinden doğrudan sorumlu olduğu halde bu sorumluluğu almayan ve mahkeme kararı ile ispatlansa bile çocuğun velayetini üstüne almayanlar var.

bir kadından çocuğunuz olduğu için o kadınla aynı çatı altında yaşamak veya evlenmek zorunda değilsiniz ama sizden doğan bir çocuğun maddi ve manevi ihtiyaçlarını karşılamak zorundasınız.

çocuk oyuncağı değil bu işler.

ılıktır.

raconsal.

(bkz: evlenilecek erkek)

çocuğunun ucuz iş gücü, zenginlerin kölesi olmasını istemeyen zeki, mantığıyla karar verebilen erkektir. bu dünyaya çocuk getirmeyi reddederek çocuğunu çok büyük bir kötülükten, acıdan kurtarmış olur.

türlü türlü sebepleri vardır. biri alemcidir, eğlencesine bakar. biri maddi olarak külfetini almak istemiyordur. diğeri kendinde baba olacak ruh halini görmüyordur. bu ve benzeri sebeplerin birkaçını bünyesinde barındıran adamlar da vardır.

benim sebebim kendi hayatımı yaşamak istiyor olmak. iyi bir baba olacağıma inanıyorum. çünkü, ailemden iyi bir ebeveynlik gördüm hayatım boyunca. çocuk sevgisinin bambaşka olduğunu da, çocuk sahibi olan arkadaşlarımdan çok duyuyorum.

fakat, şöyle bir durum var. çocuğun olduğu zaman artık tek başına değilsin. ömrün boyunca bir insan evladını daha düşünmek zorundasın. bu da haliyle zaman içerisinde bazı şeyleri istediğin gibi yapamamana, çocuk öncesinde olduğu gibi umarsızca yaşayamamana sebep olacak. sonuç olarak, farklı bir hayat yaşayacaksın. ben onu istemiyorum. en azından şimdilik.*