babayla olan ortak noktalar

bir şeye sinir olduğu zaman uzun uzun bakar ve göz temasıyla anlaşılmak ister. o kadar garip ve anlamsız bir harekettir ki bu karşı tarafı sinir etmekten başka bir şeye yaramaz. babası da yani dedem de öyle yaparmış.
bilin bakalım üçüncü kuşak olarak kim bunu devam ettiriyor.
farkında olmadan bunu yapıyorum ve hiç hoşuma gitmiyor aslında. ama etkisini inkar edemeyeceğim zamanları da olmuyor değil. karşı tarafta psikolojik bir baskı oluşturduğu çok açık.
onun dışında konuşma tarzım, jest ve mimiklerim de benziyor. bunları daha bu sene yeni yeni farkına varıyorum.
bazen kendimi kişiliksiz hissettiğim olabiliyor.

müziği seviyoruz. uzun zamandır tanıyorum kendisini ve de tanımıyorum ama müzik kesin.

tek ortak noktam, ikimizin de fenerli olması.

işimizi iyi yaparız.

ikimiz de ömrümüz boyunca aynı kadına yük olduk.

o kadar aynıyım ki annem bir tane daha babamdan dünyaya getirmiş. bir tek cinsiyetimiz farklı.
dün aynı espriyi aynı anda yaptık mesela. tip de benziyor. onun kız versiyonuyum hahahahsdj

valla annem yürüyüşümü bile benzetiyor. geçen ayaklarıma bakıp şok geçirdi, bir insan babasına bu kadar mı benzer dedi hatta dnsjsj
bir de babama ne kadar benziyorsam tip olarak anneme de bir o kadar benzemiyorum. ben anne olsam kötü hissederdim ya ben doğurdum sonuçta djdj

çift iplikli dna sarmalındaki bir tarafın nükleotitleri.

benzeriz ya. her şekilde benzeriz. ben yakışıklı filan değilim, babam gençliğinde kağıt gibi adammış. annem, "çok güzel adamdı" der. beni şimdiki karılar erkek görmemiş de beğeniyor. ben salon erkeki değilim, babam öyleymiş.

babamla çok kavgamız oldu da, sonraları rahmani şeylerde birleştik. duygusallığım birkaç kat fazla olsa da babama benzer. dün fark ettim, artık bembeyaz olmuş saçları, üzüldüm.

babam da çok merhametli insandır. artık camiden çıkmıyor, bırak onu, camide yatar evine gelmez. manyak yav. bu kadar da dönülmez allah'a...

şişenin yanında yatardı, arabasında seccade var artık. benim en birinci dini arşivim. çok okudu çok dinledi. benim en birinci "bu doğru mu?" dediğim insandır. doğrusu söyler.

canım babam. onu da çok severler, beni de çok severler. en ortak noktamız bu. sevilmek.

ateş düştüğü yeri yakar ama son olaylar beni çok sarstı. ailesinden birini kaybeden her insan için ayrı acıdı yüreğim. ben çok küçükken bu gerçekle yaşadım. şimdi onların bu gerçekle yaşamak durumunda kalmaları benim de kalbimi yakıyor. kimse eksilmemeli. keşke. bazen hastayken veya yaşlıyken yatağında huzurla ölmelisin diye de düşünüyorum. çok uzattım neyse.
bence biz ikimiz de öldük babamla. tek fark o gömüldü. ben zombi modda mücadeleye devam.

(bkz: ses)

rahmetli baritondu, ben bi' üst modeli olarak basbariton oldum.

son ana kadar sabır
her şeyden haberi olup hiçbir şeyi bilmiyormuş gibi davranmak

mutsuzluk.

genetik kod; çoğunlukla kader denilen olguyu belirleyen gerçek.

hep kötü olanlardır. misal öfke, sürekli düşünmek, sabırsız olmak gibi

hırs !

sene 1973 felan.
televizyon yeni icat.
babam, ajax-bayern maçını izlerken ; bağdaş kurmuş olduğu bacakları, zangır zangır titrerdi.
babamda öyle bir hırs vardı.

benim de içimde fırtınalar koptuğu, hırslandığım zamanlarım pek çoktur.

çok şey var.*

ölümcül bakışlar atabiliyoruz. tek ortak noktamız bu maalesef.

alkolizm.