babayla olan ortak noktalar

son ana bırakmak, insanları en saçma zamanlarda sinir etmek, yerine göre fazla disiplinli yerine göre de fazla disiplinsiz olmak... daha çok var da üşendim.

çok şey hangi birini sayayım ki?

fiziksel olarak tek tük ama kişilik özellikleri olarak sınırsız. ikimiz de gözlük kullanırız. *

inkar etme özelliğimize bayılıyorum fjdjfjf. bir şey sorulur "hı, ne, efendim? hani nerede, göremiyorum." bu şekilde her şeyi inkar ediyoruz. başına bir şey mi geldi? yoo. nereden çıktı? sen kafanda kurmuşsun.

hırsımız (akademik-kariyer), her şeyi youtube’dan izleyerek öğrenebilmemiz, becerikliliğimiz, google haritalarda gittiğimiz yerler için fotoğraf eklememiz, duygularımızın yüzümüze direkt yansıması, kendimizi boşuna ümitlendirmekten korktuğumuz için karamsar davranmamız, değişik alanlara “özel ilgi” duyma şeklimiz, müzik kulağımız.

uzun yolda şarkı dinlemeyi ve söylemeyi sevmemiz. ben açmasam bile bir süre sonra kendisi der hadi bir şeyler açalım diye.

yalnız türkü ve arabesk olmaz. modumuz düşüyor. bize babutsa lazım.

ikimiz de sorunları çözmek yerine içtik, insanlara güvendik ve yara aldık, öfkelenince saçmaladık, kendimize bakmadık.
ama en çok içtik.

milleti sinir etmeyi iyi biliorum.karsimdakinin sinirden agzi köpürüyor bazen ama renk vermiyorum gene de . tipim andiriyor biraz. ayağim falan da benziyor .öyle yani. hicbir tarafim benzemese cok iyi olacak da benziyor napaim agac kovuğundan cikmadik sonucta :/

çok düşünmemiz, iş bitiriciliğimiz, kimseye ihtiyacımızın olmadığını düşünmemiz, klasik müzik sevdamız, fazlaca özgüvenimiz. ve daha bir çok şey.

onda sevmediğim bir özellik olup bana da aktarılmış, aslında bulaştırılmış demek daha doğru olacak, olan; her şeyi ve her şeyin en iyisini kendisinin bildiği sanısı, ne yazık ki, hayatımı mahvetmesinden çok günbegün babama dönüştüğümü gösterdiğinden, nefret duyduğum bir illet.

sevgisizliğimiz, alınganlığımız ve sinirli oluşumuz. tabi o benim 10 katım maalesef :/

"oluur hepsi olur"

bir sürü var da en b.ktanı bu bakış açısıyla yaşıyor oluşumuzdur herhalde.

yargılamak. hiç sevmiyorum ama babamdan öğrendiğimi düşünüyorum. çocukluk işte.

sevmediğimiz insanlara davranışımız.*

ben onun gölgesini seviyorum. o da kendi gölgesini seviyor.*

alkole olan düşkünlük

lüks yerler sevmek, lükse dair şeylerin hoşuna gitmesi, kendine para harcamayı sevmek, bunun için sevdiklerinden kısabilmek, yemek yemek içmekten hoşlanmak.
keyfin yerindeyken sevgini açıkça güzelce göstermek ama istediğin olmazsa hemen surat asmak, tartışma çıkarmak.
laf sokmak.. bol bol laf söylemek, eleştirmek.
katı ve kuralcı olmak. çoğu zaman başkalarını dinlemeyip kendi kafanın dikine gitmek.
planları tutmayınca depresyona girmek ve hemen birilerinden sevgi görmek istemek.
ne kadar otoriter kontrolcü olsa da içten içe eşinin seni kontrol etmesini istemek ve izin vermek.
ezik, pasif ve vasıfsız insanlardan hiç hoşlanmamak.
her ne olursa olsun dışarıda iyi ve şık görünmek

birbirimizi sevmiyor oluşumuz..

aksiyon severiz. hıza özellikle bayılırız.

bize hareket olsun yeter. kanımız kaynıyor. tabii o yaş aldıkça biraz yavaşladı ama olsun. bazı etkinliklerden asla geri kalmıyor. ben de o hep yanımda olsun isterim zaten.

sülalem rahat mottosu. hiçbir şeyi umursamaz. o yüzden bu konuda ‘babası kılıklı’yım.

erkin korayı çok severiz ,müziğe yatkınız ,ikimiz de aynı mesleği yapıyoruz , gülmeyi çok seviyoruz.

bir şeye sinir olduğu zaman uzun uzun bakar ve göz temasıyla anlaşılmak ister. o kadar garip ve anlamsız bir harekettir ki bu karşı tarafı sinir etmekten başka bir şeye yaramaz. babası da yani dedem de öyle yaparmış.
bilin bakalım üçüncü kuşak olarak kim bunu devam ettiriyor.
farkında olmadan bunu yapıyorum ve hiç hoşuma gitmiyor aslında. ama etkisini inkar edemeyeceğim zamanları da olmuyor değil. karşı tarafta psikolojik bir baskı oluşturduğu çok açık.
onun dışında konuşma tarzım, jest ve mimiklerim de benziyor. bunları daha bu sene yeni yeni farkına varıyorum.
bazen kendimi kişiliksiz hissettiğim olabiliyor.