babayla olan ortak noktalar

hemcinsiz.

hak edene tumturaklı bir küfür sallamak

hayatı çok ciddiye almamak, iyi hikaye anlatıcılığı, zevzeklik, birden sinirlenip aynı hızda sakinleşmek, üstüne başına özenmek, sevdiğine sonsuz sevgi verebilmek... çocuklar kollarını açıp arkada birleştirerek "bu kadar seviyorum" derler ya, işte o kadar sevebilmek!

parayı umursamama huyu

parmaklarımın biçimi ondan,
hızla kızıp, çabuk soğumam ondan,
titizliğim ondan,
şefkat/merhamet duygum ondan,
çalışkanlığım ondan,
zekam ondan,
estet merakım ondan,

en önemlisi;
huysuzluğum ve dik kafalılığım ondan...

sabah kahvaltisinda bayat ekmekleri eskiden babam yerdi şimdi ben yiyorum. ortak noktamız mıdır? bence evet.

bilgi birikimi ve araştırma merakı.

sesim hemen hemen aynı, ustalığı bana geçmiş, saçlarımız aynı, genetik hastalığı da bana geçmiş.
bu kadar yani.

ikimiz de birilerine iyilik yapmayı severiz.
üç gündür evde bir muhabbet var.

babam bana dedi ki, şu şu şu bir adam var, onun da oğlu cezaevindeymiş, oğlu da bir saat istemiş, senin saatlerinden bir tane verelim olur mu?

yani neden olsun veya neden olmasın?

-bu çocuk kaç yaşında, neden cezaevine girmiş?
-bilmiyorum, ya işte bizim bir x ağabey var, o dedi, herhalde bizi böyle şey gördü...

bizi, seni ne gördü babacığım? sen emekli bir insansın... eskide kaldı ağalığın?

babam odamdan saatler bulup, bunu kullanıyor musun? diye getiriyor.

-bu çocuk neden içeride? diyorum, bilmiyorum diyor.
elin katiline de saat yollamayalım, saatsizliklerde kalsın. içeride saati günü bilmesin.

alacaktım bir tane saat casio, işte 1-2 bin liralık, evdeki bir saate göz dikmiş bizimki, tamam dedim al ver.

verdim. yarın götürecek babasına verecek, babası da görüş günü oğluna verecek.

ben de casio bakarken, fosforlu mu, ışığı var mı, geceleyin uyansa ışığı lazım, filan, triplere girdim, bari adam gibi saat yollayalım diye...

babam, amcam ve ben bu konuda aynıyız.

-baba asker casio'su ona yetmez mi? dedim, ışığı var, takvimi var filan...
-daha klasik bir şey olsa? dedi.


en son ben bir saat verdim benden.
neyse... babam da bir değişik.

çok farklı düşünürdük. ancak çok okumayı, olabildiğince objektif olmayı, dürüstlüğün, yürekliliğin insan olmanın gereği olduğunu ondan öğrendim. keşke yaşıyor olsaydı ve halâ tartışıyor olabilseydik. onun kadar çalışkan, disiplinli ve soğukkanlı olamadım. (olabileni de görmedim.) onun gibi bir baba da olamadım.
nazım, "ben babamdan ileri, doğacak çocuğumdan geriyim." der. ben başarabildiğimi sanmıyorum. umarım oğlum başarır..

öfke kontrol problemi.

iletişim sorunu.
kendini doğru ifade edememe ve o yüzden genelde yanlış anlaşılma.
dünyanın en aptal ve can sıkıcı sorunu/hastalığı.

aniden sinirlenir, ortadan kayboluruz.
gergin ortamı direkt terk ederiz.
sıkıldığımızda suratımızı asar ve kaçarız. genel olarak kaçıyoruz..
mücadele etmeyi sevmeyiz olmadıysa hemen pes ederiz.
sohbete dahil değilsek televizyonun veya videonun sesini açarız.
ay benim kafam şişti deyip kulaklık takıp sonuna kadar müziği açarız.. (lafı sözü kaldıramama)
çoğu kez boş boş söyleniriz.. birisi bir şey sorarsa da yok bir şey deriz..

yazım yanlışları ve anlatım bozuklukları başta olmak üzere dil kurallarına takıntılı olmak.

(özür dilerim baba, büyük harf kullanamıyoruz sözlükte)