balkon

evin adeta dışarıya açılan ve hava almak , serinlemek , huzur bulmak , rahatlamak için olan en güzel bölümü.

4-5 kişilik sevdiğin efsane anlaştığın arkadaş ortamı. balkonda önünde tavla okey kağıt çaylar kahveler sigaralar müzik bir taraftan kahkahalar espriler. sabaha kadar şamata en son sen ve sıkıntını paylaşacağın bir arkadaş biraz dertlenmeler kederler yakılan son sigarayla beraber yatış.

yaz kış farketmeksizin kırmızı çizgimdir. evimin, en sevdiğim bölümü. içinde az biraz da çiçek varsa tadından yenmez.

tek basina oturdugunda hüzünlendiren arkadas ortami ile birlikte olunca eglenceli hale gelen mekan. tipki mutfak masasi gibi bi etkisi var.

“balkon
ölümün cesur körfezidir evlerde”

sezai karakoç

olmazsa olmazım ya geniş bir teras ya balkon.

benim için bir evin olmazsa olmaz bölümü. özellikle gecenin sessizliğinde saatlerce gökyüzünü seyretmek inanılmaz huzur verici. görev yaptığım ilde havalar genel itibari ile çok soğuk olmasına rağmen evimi tutarken önceliğim balkonun kullanışlı olup olmadığıydı.

balkon gerçekten de çok garip bir yer. tek başına oturunca çok efkarlı oluyorsun ama kalabalıkla oturunca çok eğlenceli oluyor.

eve ait olsa da sanki değilmiş gibi davranan bölümdür.

herkes sevmez balkonu nedense. balkon bazılarının işgalci ruhlarıyla mutfağa kattıkları bir savaş mahkumu, zavallı bir esirdir. mutfağa katılan balkon, yemek kokularına bulanmış bir zavallıdır artık.

bazıları ise balkonun namahrem olduğunu düşünür ki bu insanlar balkonu kapatma derdine girer hemen. onlara göre açık bir balkon seyirliktir ama seyretmek için değil seyredilmek için. kapalı bir balkon, balkon değildir. odadır o. kime sorsak evinde bir oda eksiktir ya şaire göre, işte bu müdahaleci balkon kapatıcılar o eksiği tamamlayan sahte dahilerdir.

bir de balkona sinirli sezai karakoç vardır, der ki:

bana sormayın böyle nereye
koşa koşa gidiyorum
alnından öpmeye gidiyorum
evleri balkonsuz yapan mimarların

sevmez şair balkonları çünkü çocuklar balkondan düşünce ölürler. iyi kalplidir şair ama yanlış yerde aramaktadır suçu.

ama balkon güzeldir bence. balkon evin devrimci ruhudur. isyankardır. dik başlıdır balkon. sigara içilecek yerdir. sokağı izlemek için idealdir.

keşke zihnimizin de balkonu olsa.

her akşam 2 saati film, 1 saati kitap, 2 saati müzik, 1 saati de hayatı sorgulayarak geçirdiğim yer.

* akşamlar ayrı tabi.

herkesin uyuduğu saatlerde sessizlik içinde oturmalık mekan, arada bir geçen arabaların sesini de ezberlersiniz

hasan yılmaz'ın güzel şarkılarından biri.yeni bir komşu taşınacağında hemen aklıma gelirdi bu şarkı kafada hayaller kurulmaya başlardı.
buradan

balkon güzeldir, biraz çiçek, sandalye, sehpa. sehpanın üstünde bir kahve, sigara, tatlı. daha ne olsun.

güzel bir charles baudelaıre şiiridir.

kadın göğüslerinin argodaki adı.

evdeki en güzel detaydir.

mutfağa veya salona katılması gündemden düşmeyen, eve ait bir çıkıntı.

her şeyden uzaklaşmak isteyip çıkılan yerdir. evimin favori bölümü ve çiçek bahçemdir. çayın ve kitabın verdiği huzuru tamamlayan yegane mekandır.

the balcony, le balcon.

édouard manet, üç kişilik bir gurubu balkonda caddeyi izlerken, birbirlerine fiziksel olarak yakın oldukları halde ve fakat birbirleriyle bir o kadar da ilgisiz ve hatta yüzlerinde yalnızlıkları okunur halde resmetmişti. yeşil pancurlu bir balkonda, şık kıyafetler içinde beyaz giysiler giymiş iki kadın ve kerli ferli adam manet'nin arkadaşları idi; sol baştaki kadın figürü berthe morisot, sağdaki kemancı fanny claus, ayaktaki ise ressam antoine guillemet idi.

the balcony, 1869, orsay müzesi, paris.


manet'nin bu resmi, francisco goya'nın "balkondaki mayalar" (majas at the balcony ) resmine bir naziredir.

francisco goya, majas on a balcony, 1800-1810, metropolitan müzesi, new york


belçika'lı sürrealist ressam ve ressamların filozofu diye de anılan rene magritte'in de bir naziresi var. "the balcony"/"balkon" adlı resminde gerçekliğin oldukça sert bir tokadı var yüzümüze çarptığı.
zaten onu sürrealistik yapan da budur; neslerin alışık olmadık yerlerde alışık olmadık hallerdeki temsili.



the balcony'de biri sandalyeye kurulmuş, diğerleri dikine duran üç tabut var. sanatçı imgelemine hele bu sanatçı sürrealist biriyse akıl sır erdirmek her zaman kolay değil, çoğu zaman da imkansızdır. balkonda yan yana duran bu üç tabutun yorumunu fiziksel olarak bir arada bulunan figürlerin ruhsal olarak bir arada olmamalarını ölümü betimlemek için kullandığını iddia edebiliriz ama bundan emin olamayız.

"everything we see hides another thing, we always want to see what is hidden by what we see."/"gördüğümüz her şey başka bir şeyi gizler, gördüklerimizin gizlediğini hep görmek isteriz."

magritte, kendinden önceki ustaların resimlerinden yola çıkarak ve 1949 yılından başlayarak ünlü tabloların kahramanlarının yerine tabut yerleştirerek bir dizi hazırlamıştı; "perspectives"/"perspektifler". the balcony bunlardan biridir.

jacques-louis david, madame récamier, 1800


rené magritte, perspective: madame récamier, 1951


françois gerard, madame recamier, 1802


rené magritte, perspective: madame récamier,



kaynak
kaynak
kaynak