belirsizlik

çoğu zaman en kötü sonuçtan daha kötüdür. sürecin ne şekilde sonuçlanacağına dair bekleyişin yarattığı korkunç gerginlik insanın direnme gücünün en büyük düşmanı olur. sağlıklı düşünme yetisi kaybolduğundan karar mekanizması üzerindeki kontrolünü yitirir insan. insana huzur içinde nefes almanın ne kadar önemli olduğunu hatırlatır.

ne olduran, ne öldüren tarzda bir yaşayış biçimi, ümit ve korku savaşından çıkamamak.

birinin hayatındaki belirsizlik değersizliktir

süründürür...

(bkz: durduk yere insanı kanser eden şeyler)

korona sayesinde ne demek olduğunu en iyi öğrendiğimiz, insanın içini çürüten durum.

belirsizlik insanı deli eder. ne evettir ne hayır ne tamdır ne yarım. kısacası zamanla insanı delirten bir şeydir.

zamanın içinde bir başka zaman dilimidir. durma noktası zamanın kendi inisiyatifinde olduğu içinde belirsizliği doğuran asıl etmende odur. kişi bu süreçten çıkmak için çaba harcar ama çabanın sonucu yine belirsizliktir. bu bakımdan yapılacak tek şey zaman içinde şekillenen düzlemde akışına bırakmak olacaktır. yoksa ne kadar uğraşsanız da girdaptan çıkmanıza izin verilmez. bu durum bazıları için maalesef uzun bazıları içinde kısa bir eylemdir ama umarım siz o dilimde kısa kalan olursunuz efendim.

çaylaklığım ne zaman bitecek sorunsalı

hayattaki belirsizlikleri de limit ile çözüme kavuştursak süper olur. hayata da bir l'hospital lazım.

ben onu çok seviyorum fakat bunu sadece ben biliyorum.aslında önemli olan da benim bilmemdi çünkü bu sayede o hep benimle kalacaktı.ben eğer ona bunu soylersem o gidebilirdi..

insanı yoran etkenlerdendir. sonunu kestiremediğimiz durumlar sürekli zihnimizde yer edinir ve orada oyalanır. bir olayın sonun kötü veya olumsuz olduğunu bilmek bile insanı bu kadar yıpratmaz. belirsizlik bir bataklık gibidir, düşündükçe batarsın.

en kötü sonuçtan bile daha çok yoran bir durumdur. (bkz: zeigarnik etkisi) sebebiyle tamamlanmamış işler zihni çok daha fazla meşgul eder. ister istemez sürekli bu belirsizliği düşünür ve strese girersin. ne olacaksa olsun ama belli olsun dersin. çünkü en kötüsü bile bundan kötü olamaz, zihnin hep daha kötüsünü kurabilir. belirsizlik kadar tahammül edemediğim bir şey yok sanırım.

zor dostum zor.

şurdan şuraya yaşamak nasip olmasın ki bu ve daha önceki hayatlarımın hepsinde başıma dert olan coşku törpüsü.

matematikte belirsizliği giderebilirsiniz, ama hayatta zor... çünkü hayatın tanımı belirsizliktir neredeyse, her an her şey olabilir. hayatı güzelleştiren de bu belirsizlik hali değil mi zaten.

bir şeyin net, belli olmama durumu. kişinin yaşadığı belirsizlik kişiyi depresyona sürükleyebilir.

belirsizliğin depresyona sürüklemesi durumu ile ilgili bir deney var:
bir köpek üzerinde deney yapılıyor köpeğe yemek verilmeden önce daire şekli gösteriliyor.
köpeğe her bir canını acıtacak durum yapılmadan önce kare gösteriliyor. (bu durumu bende tasvip etmiyorum.)
köpek belli bir zaman sonra (bkz: pavlov'un köpeği) durumuna geliyor.
daire gösterildiğinde dilini çıkarıp beklerken, kare gösterildiğinde korkmuş bir tavırla köşeye kaçıyor.
olaylar buraya kadar beklenen şekilde ilerlemiş. asıl dikkat çeken nokta şu köpeğe altıgen gösteriyorlar.
bilindiği üzere altıgen ne karedir, ne de daire. bu iki şekle ortak olarak benzeyen en yakın şekil altıgen.
gelelim köpeğin altıgeni görmesi üzerine verdiği tepkiye. köpek şekli gördüğünde duraksamış.
ne korku hâli ne de yemek düşüncesinden doğan sevinç hâli göstermemiş ve şeklin belirsizliğinden doğan
bu şeklin arkasından ne geleceği belirsizliği köpeği şaşkına uğratmış ve köpek insanlarında depresyonda yaptığı gibi içine kapanmış
sfenks pozisyonunda kafasını ayaklarının arasına alıp üzgün bir hâl takınmış.

kısacası hayatta net olmakta, kararsız olmayıp belirsizlik içinde kalmamakta fayda var. insanlar açısından baktığımızda
deneyde ki gibi belli bir olaya tâbi tutulmasak da sürekli ikilem de kaldığımız önemli şeyler üzerine net kararlar veremediğimiz
anlar oluyor hayatta. hayatın karşımıza çıkardığı bizi ikilemde bıraktığı sorunları değiştiremeyiz ama bu sorunların geçici olduğunun ve belirsizliğin depresyona sürüklediği düşüncesini de hatırlarsak bu farkındalık kişiye en azından gard aldırır.

(bkz: insanı tüketen şeyler)

sonun yaklaştığını bildiğin hâlde,
ne zaman geleceğini bilememektir.
ne gibi?
ölüm gibi.