bir ömer hayyam rubaisi bırak

ben olmayınca bu güller, bu serviler yok.
kızıl dudaklar, mis kokulu şaraplar yok.
sabahlar, akşamlar, sevinçler, tasalar yok.
ben düşündükçe var dünya, ben yok o da yok!

yolumun üstünde bir tuzak kurdun,
birde diyorsun ki : yürü iznim var!
cihanda kudretin her şeye hâkim,
beni yürüten sen, adım günahkâr

cennette huriler varmış, kara gözlü;
içkinin de ordaymış en güzeli.
desene biz çoktan cennetlik olmuşuz:
bak, bir yanda şarap, bir yanda sevgili.

yerin üstüne baktım, uykuya dalmışlar;
altına baktım, çürüyüp toprak olmuşlar.
yokluk ovasında başka ne var ki zaten:
daha gelmemişler var, gelip gitmişler var.
bilge, yüce varlığın seyrine dalar;
gafil ise onda dostluk düşmanlık arar.
deniz, deniz olduğu için dalgalanır,
çöpe sor, hep onun içindir dalgalar.

dünya dediğin bir bakışımızdır bizim;
ceyhun nehri kanlı göz yaşımızdır bizim;
cehennem, boşuna dert çektiğimiz günler,
cennetse gün ettiğimiz günlerdir bizim.

içelim bade
olalım zade

adam hep şarap üzerine yazmış
tanışsaydık iyi dost olabilirdik
herhalde.