bir ömer hayyam rubaisi bırak

"bir yanda gül renkli şarap şirin sevgili
öte yanda iki yüzlü dincilerin zilleti
çoğu cehennemlikmiş dünyada aşıkların
desene kimsenin göreceği yok cenneti

bilmem kimim neyim benden ne kalır yarına
cennet mi düşer yoksa cehennem mi payıma
sevgili şarap müzik yeter bana
gerisi senin olsun al cenneti çal başına."

9 yaşındayken ilk 10 sayfasını sırasıyla ezberlediğim rubailer kitabı.
en sevdiklerim :

ey güzel senki bana derdi derman edensin
şimdi çekil önümden diye ferman edersin
senin yüzün canımın kıblesi olmuş bir kez
ne yapsın kıblemi değiştirsin bu can dersin


sevgile seninle ben pergel gibiyiz
iki başımız var bir tek benenimiz
ne kadar dönersem döneyim çevrende
er geç başbabaşa verecek değilmiyiz ?
(lisede geometri kitabımın üstüne yazmıştım)

benim yasam artık şarap, çalgı, eğlenti
dinim dinsizlik, bıraktım her ibadeti
nişanlım dünyaya ne çeyiz istersindedim
benim çeyizim senin gamsız yüreğindir dedi.

bir yanarım tanrı özlemiyle musa gibi
bir ölürüm murada ermeden yahya gibi
yarı gökte kalırım hep bir iğne yüzünden 
hep bir başka derdin terzisiyim isa gibi


ey yanağı ağustos gülünü bastıran
ey yüzü çin güzellerini kıskandıran
bakışı babilşahını büyüde yenip 
elinde at, fil, ruh, ferz, bayrak bırakmayan

camiye gittim ama allah bilir niye
ne namaz kılmaya ne dua etmeye
eskiden bir kilim aşirmıştım camiden
o eskidi gittim yenisi yürütmeye

sevgili bir başka güzelsin bugün
ay gibisin, pırıl pırıl gülüşün
güzeller bayram günleri süslenir
seninse bayramları süsler yüzün

ferman sende ama güzel yaşamak bizde
senden ayığız bu sarhoş halimizde.
sen insan kanı içersin biz üzüm kanı
insaf be sultanım kötülük hangimizde ?

"var mı dünyada günah işlemeyen, söyle;
yaşanır mı hiç günah işlemeden, söyle;
bana kötü deyip kötülük edeceksen,
yüce tanrı, ne farkın kalır benden, söyle."

''sevgili, bir başka güzelsin bugün;
ay gibisin, pırıl pırıl gülüşün.
güzeller bayram günleri süslenir:
seninse bayramları süsler yüzün.''

ortaokulda hoşlandığım bir kız vardı, rubailer okuyup içinde aşk geçen dörtlükleri bir kağıda yazıp yazıp ezberlerdim ömer hayyam'ın kim olduğunu bilmeksizin.

şu olan biten var ya, boş ver ona
taş yağsın isterse, çok sürmez
dakka şaşma dakka, yaşamaya bak
ne geçmişi düşün, ne gelecekten kork.

dünyada akla değer veren yok madem,
aklı az olanın parası çok madem,
getir şu şarabı, alsın aklımızı:
belki böyle beğenir bizi el âlem!
s. 15

bir sır daha var, tüm çözdüklerimizden başka! bir ışık daha var, tüm ışıklardan başka. hiç bir yaptığınla yetinme, geç öteye: bir yapılmamış daha var, bütün yapılanlardan başka.

dal goncayı bir sabah açılmış buldu...
gül melteme bir masal değip savruldu...
dünyada vefasızlığa bak
on günde bir gül yetişip açıp solup kayboldu.
sen acırken bana hiçbir günahımdan korkmam

biz de çocuktuk, bir şeyler öğrendik;
bildiklerimizle övündük, eğlendik.
şu oldu, bu oldu da ne oldu sonra?
bir bulut gibi geldik, yel gibi geçtik.

tanrı bizi çamurdan yarattığında
biliyordu bu dünyada ne işimiz olacak
işlediğim günahlar hep onun emriyledir
o halde cehennemde beni niçin yakacak?

öldük, dünyayı şaşkın bırakıp gittik;
yüzlerce incimiz vardı delinmedik.
sersemliği yüzünden bilgisizlerin
renk renk düşünceler kaldı söylenmedik.

adnan baki'nin de kitabında dediği gibi "ismi çözdüğü kübik denklemlerle değil yazdığı rubailerle birlikte anılır."

bazılarının ömer hayyam'a ait olmadığı söylense de ben genel olarak seviyorum.

geçmiş günü beyhude yere yad etme,
bir gelmemiş an için de feryad etme.
geçmiş gelecek masal bütün bunlar hep
eğlenmene bak ömrünü berbad etme.

mey kasemi kırdın yere vurdun tanrım,
zevkimden edip sanki ne buldun tanrım.
gül rengi şarabım yere döktün tekmil,
zannım bu ki sen de sarhoş oldun tanrım.

kim senin yasanı çiğnemedi ki, söyle,
günahsız geçen bir ömrün tadı ne ki, söyle,
yaptığım kötülüğü kötülükle ödetirsen sen,
sen ile ben arasında ne fark kalır ki, söyle.

"açılmaz kapıları açmamız mı gerek?
dünyada insanca yaşamanız mı gerek?
bırakın öyleyse iki dünyayı birden:
ey ölü canlılar, canlar uyanık gerek!"