birçok konuda eksik olunduğunu fark etmek

ülkemizde herkes her konuda o kadar bilgilidir ki! sayelerinde herseyi çok daha iyi bir şekilde öğrenme isteği doğuyor bende. hiç bir zaman hiç bir konuda tam bilgi sahibi olduğumu iddia etmem. bu aslında uzmanlık alan dezenformasyonudur. sosyal bilimlerde iyi bir eğitim almışsanız, öğrendiğiniz her konunun tartışılabilir ve çürütülebilir olduğunun bilincinde olmanız gerekiyor. hele bir de gerçeklik ötesi çağda yaşadığımız için birçok konuda eksik olduğumuzu her an fark edebiliriz. bugünlerde ''ben bilmiyorum o konuyu veya konuya tam hakim değilim'' diye bir giriş cümlesi duymamız imkansızdır. sağlıklı ve bilinçli bireyler olarak hayatınıza devam etmek istiyorsanız ''birçok konuda eksiği olduğunu fark eden'' insanlar biriktirin.

normal bir insan olduğunuzu gösterir. eksiklik hissetmeyen insan ya delidir ya psikopat ya da bildiğin mal.

varoluşunu sorguladığın ve hiçbir baltaya sap olamayacağını anladığın andır.

akademidik süreç söyle ilerler, lisansta hersey hakkında konuşursun, yüksek lisansta, biraz daha az konuşursun. doktorada ise, bazen derin bir sessizliğe gomulursun. *

akıllı bir insanın ömrü boyunca her zaman hissedeceği şeydir. çünkü bilgi uçsuz bucaksızdır, sınırı yoktur. ne kadar çok şey öğrenirsen öğren, mutlaka bilmediğin birçok şey kalacaktır. ama iyi yanı şudur ki insan bir kez bu dünyanın içine girdiği zaman, bilmediği kocaman bir dünya olduğunu görüp bunları öğrenme hevesine giriyor. bir şeyler öğrendikçe her seferinde öğrenmediği ne kadar çok şey olduğunu da fark ediyor. bu yüzdendir bilgili insanın kendisine bilgili diyemeyişi. oysa cahil insanlar öyle midir? onlar bu dünyaya adımlarını dahi atmadıklarından tek bildikleri dünyayı kendi yaşadıkları fanus sanırlar, bundandır ben çok iyi biliyorum tavırları. o uçsuz bucaksız dünyanın varlığından haberdar bile değildirler. o dünyaya girip bir şeyler öğrenmek için çabalayım da varsın öğrenemediğimiz daha çok şey olsun, bu sadece bizim öğrenme hevesimizi kamçılar.

kişisel gelişimine özen gösteren bir kişinin; kendini sorgulamasıdır.

gelişecek ne kadar alanın, öğrenecek ne kadar çok şeyin olduğunu fark edilmesiyle beraber insanı bambaşka bir boyuta taşıyabilecek aydınlanma anıdır.

her yeni bilgiler öğrendiğimde bu başlığa konu olan durumu yaşıyorum, öyle bir bilgi açlığı var.

bir konuyu daha da detaylı araştırdığımda da da çok bilmediğinle şeyle yüz yüze geldiğimde yaşadığım durumdur önceleri panik olurdum ay geç kaldım ya da dünyadan bir haber miyim ben ya ? diye zamanla bunu kanıksamak lazım zaten bu özfarkındalığı yaşamadığında olduğun yerde saymaz her geçen gün geriye gidersin olduğun yerde saymak için bile bir öğrenim debelenmesine ihtiyaç var

"bildiklerimiz bir damla; bilmediklerimiz bir okyanus”.

gelişmek için bir fırsatır*.

nereden başlayacağını bilememek, sonrası büyük bir iç sıkıntısı.

sınavdan bir gün önce yaşanılan panik durumu.

çok da can sıkılmaması gereken konu. hayat en çok istediğine karar veremeden bittiği için yarım kalan serüvenlere dolu

aydınlanmanın ilk adımıdır. şuur gerektirir. doğru yoldasın yoldaş!

kendine karşı dürüst olmaya başladığının göstergesidir. kendini kusurlarını görmeye başlayan insanın empati duygusu gelişir.

bunu sürekli hissetmeliyiz ki daha öğrenecek, kendimizi geliştirecek ne kadar fazla alan olduğunu görebilelim ve işe koyulalım. şahsen bu durum bana bir eksiklikten ziyade gelişimimin bir sonraki aşaması için bir basamak gibi geliyor.

maşallah her konuda bilgim var. hint şarkılarından tut rus yemek kültürüne ingiliz tarihinden türk jeolojisine.
oh oh oh okudukça okuyorum ama sor bakalım mutlu muyum?
hayır.
oldukça yalnızım, beş parasızım ve mutsuzum.
yani ister gez ister oku bilsen de artık bi b*k olmuyor.

elhamdülillah eksikliğimiz bâkidir. bir insanın her konuyu bilmesi ve her konuda söz sahibi olması nâmümkündür.

cehaletimiz yok edilemez ancak ve ancak törpülenebilir. bu da bir koca dağı, çay kaşığıyla yontmağa benzer.

öğrenme yaşı yok, öğrenelim, ömrümüzce.

belki de eksik olduğunuz konular size fazladır.