birini çok sevmek

kendinden başka kimseyi çok sevmemek gerek. kimse senin önüne geçmemeli yoksa sonucunda hep ezilen, kaybeden olursun.

kendi pastandan başkasına pay vermektir, göz göre göre kendi payına düşenden vazgeçmektir. önce kendinizi sevme deponuzu doldurun. sonra jetlag olmayın! (bkz: swh)

çok sevmeyin ,orta karar iyidir.her şeyin fazlası zarar.

seni en çok ben mi sevdim bilmem ama en güzel ben sevdim.

sonu hüsran olan eylem.

şu an “yağmur yüreklim” çalıyor mesela ses bombasında, seksendört cover; bu şarkının bende şöyle bir anısı var: bir zaman nişanlım olan kızı çok seviyorum, ama şehirden de gitmek zorundayım, saat sabahın 8’i, 160-180 kaptırıyorum yolda, bir yandan da ağlıyorum arabayı sürerken.
gitmek zorunda olmasaydım keşke diye.
şarkıyı başa alıyorum falan, kendimi toplamaya çalışıyorum, “düzeltirsin oğlum sen merak etme” falan diyorum kendime, gözyaşlarım aka aka bir saat yol gittim.
ben ki kolay kolay ağlayan bir insan değilimdir.

sonra şöyle bir şey oldu, bu kız beni zor günümde terk etti.. zaman, para, aile, her şeyi reddedip ege koylarında çadırda yaşadım 1.5 ay. her şeyden vazgeçtim.

birini çok sevmek isteyen varsa eğer, bir kez daha düşünsün bence. çünkü gerçekten değmiyor.

yokluğunda yaşlanmaktır, kim olursa olsun.

ben çok üzülmek, yıpranmak istiyorum demektir.

ben çok üzülmek, yıpranmak istiyorum demektir.

kendinden fazlasıyla ödün vermektir. canınızı yakacak şeyler anlatsa da anlattıkları insana masal gibi gelir. o kadar özeldir ki hayal ile gerçek arasında konumlandıramadığın bir yere hapsolur. ne hayale ne de gerçeğe sığar.

çok incinme riskini almaktır.

onu sanki kendinmişsin gibi görmeye evrilebiliyor zamanla.

birini çok sevmeyi anlarım da o biri için ağlayanları anlayamam. biri gider biri gelir. önce can sonra canan. ne demiş şair?
ne atom bombası ne londra konferansı bir elinde cımbız, bir elinde ayna; umurunda mı dünya
hiçbir şey sizden kıymetli değil.

birini çok sevmek, insanın kalbinin en derinlerine dokunan, düşüncelerini ve duygularını şekillendiren eşsiz bir deneyimdir. bu duygu, sadece kelime ve cümlelerle ifade edilebilen bir şey değildir; o, derinliklerde yankılanan bir melodi gibidir. sevgi, insanı büyüler ve içsel bir coşkuyla doldurur.

birini çok sevdiğinizde, onun mutluluğu sizin mutluluğunuz olur. onun başarısı sizin gururunuzdur. onun acısı sizin acınızdır. bu duygu, sizi anlamakla kalmaz, aynı zamanda sizin de anladığınızı hissettirir. gözleriniz onunla buluştuğunda, anlatılmaz bir anlam taşıyan bir bakışla birbirinize dokunursunuz.

sevgi, paylaşımın en saf haliyle kendini gösterir. birlikte geçirilen anılar, gülüşler, sessizlikler... her biri bu duygunun izlerini taşır. birinin hüzünlenmesiyle kalbinizin burkulduğunu, birinin sevinciyle içsel bir aydınlık hissettiğinizi fark edersiniz. o kişi, sizin için sadece bir insan değil, bir yaşam haline gelir.

ancak sevginin içinde çatışmalar, fedakarlıklar ve zorluklar da olabilir. sevdiğiniz kişiye olan bağlılık, zaman zaman güçlü sınavlara tabi tutulabilir. ama bu zorluklar, sevgiyi daha da derinleştirir ve büyütür. birini çok sevmek, bazen fedakarlık gerektirse de, o insanın mutluluğu sizin için her şeyin üzerindedir.

acı tecrübelere gebe kalıyorsun.
çok tavsiye etmiyorum, pek akıllı bir insanın yapacağı şey değil

hep kaybetmekten korkarsın.

ne olursa olsun kopamazsın. fiziken kopmuş olsan bile yüreğinde yaşatırsın. değerin bilinmiyorsa bile değer verirsin. hep iyi olsun istersin. her türlü fedakarlığı yapmak istersin, canını acıtsa bile...

o seni sevmese, hayatında sen olmayacak olsan bile, ruhen kabir azabı çekme pahasına onun mutlu olmasını istemektir.

birini çok sevmek, sensiz de mutlu olmasını isteyecek kadar büyük bir eylemdir.

kimse onu senin kadar sevemez diye düşünüp yaşamaya devam etmektir, sırf onu sevmek için.

ondan önce yaşamamış gibi hissettiren duygu.

kelimelerle aram pek yoktur. o yüzden tarifi yapmakta zorlanıyorum. ama bu tarifin şarkı karşılığı olsaydı eğer buradan. sen bir aysın-rüştü asyalı