biz çocukken

her şey samimiydi, sıcaktı. salça ekmek yerdik sokakta. topluca en alt katta oturan komşudan şu isterdik sırf annemiz eve çağırmasın diye. ben mesela winxteki bloom periydim:)) güzel günlerdi.

herkes birbirini tanırdı oturduğumuz mahallede. çocuklar sabahları bisiklet yarışı yapar, akşamları da saklambaç oynardı. zaman zaman yetişkinler de katılırdı oyunumuza. deli mehmet hariç. o çocukları pek sevmezdi, bir keresinde binasının önünde oturduğum için kafamdan aşağı buz gibi su dökmüştü hatta. o bile güldürmüştü beni o anda.

o kadar sahiplenirdik ki mahallemizi, mahalleye yabancı biri geldiğinde göz hapsine alırdık hemen. mahallenin abileri bizi korurdu, biz de mahallemizi. çünkü o mahalle bizimdi! en mutlu olduğumuz anlarda da, en acı zamanlarımızda da o mahallede, o mahallenin insanlarıyla atlatırdık. birinin yardıma ihtiyacı olduğunda saat kaç olursa olsun koşardık.

geçen ay, uzun bir aradan sonra tekrar gittim mahalleye. her şey aynıydı ama değildi de aynı zamanda. binaların bahçesinde oturan kadınlar yoktu, sokaklarda çocuklar koşuşturmuyordu, mahalle bakkalı kapatılmıştı ve hatta deli mehmet ölmüştü.

her şeyin değişeceğini, ne kadar istesek de eskisi gibi kalmayacağını biliyorum ama o mahalleyi öyle ıssız, öyle kimsesiz görmek çok sıktı canımı.

ben çocukken dolar 1.50'du. euro 2.10'du. şimdi her şey ortada. ben böyle halin...*

beni bitiren parçadır..

zaman diye bir şey yoktu, yemin ederim saatlere bakmazdık. baksak da anlamazdık, büyümek demek, saati söyleyebilmek demekti...

bu söz insanı derin düşünceler sokuyor "ulan neden büyüdüm ki" diyorum üzülerek.

tipitip çok ucuzdu. şimdi 2.5 olmuş şaka gibi.

1. insanların yaş aldıklarını da belirten tamlama, söz öbeği. yeniyi kötülemediği müddetçe çocukluk halini anlatma tanımlaması olarak, bence, kullanılmasında bir mahzuru yoktur.

2 tarkan'ın 10 albümünden sözleri, günay çoban'a ve müziği, tarkan'a ait müthiş parça:


sözleri:

herşey daha sahiciydi.

altı yedi yaşında falandık.