bu sabah nasıl uyandınız sorusu

telefonun bildirim sesi susmak bilmedi. ona bakmak için uyandım.

calgon kullanılmamış makinenin rezistansı gibi.

iyi de uyudum halbuki.

hava yağmurlu ve kapalı. gerisini tahmin edebilirsiniz sanırım..

müslüm gürses sesiyle:

arkadağşlar, lütfenn kendimize vee memleketimiseee hayırlı gümler diliyorum, lütfen böyleğ, çok güjzel günler olsun.

kısa bir uyku arası, inleyen gök ve pencerede yarışan yağmur damlalarının sesi, loş ışık, anlamsızlık, sinema perdesinden hallice tavanı seyre dalış ve sızlayan yerler... yine yeniden bir önceki günden farksız bir rutine uyanış.

hiç uyumadım.

dün akşam tam dönüş yolunda hava patladı. 3 metre dalga oluştu. kocaman vapuru oyuncak yapıp oynuyordu miko. hemen hemen bir buçuk saat sallantılı yolculuk bünyeyi yorar. baş dönmesi ile uyandım ama iyiyim.

ağrılar içinde. o sebeple uyumaya devam.

her zamanki gibi tek başıma uyandım. bu durum beni biraz üzüyor. ekiz yatağa hiç tek başıma girmiyorum ama her sabah yalnız uyanıyorum. bıktım bu gadınların beni cinsel bir obje olarak görmesinden. sevişen gidiyor. aman saldıray senin duyguların ne olacak diye düşünen yok.

hiç uyudum mu ki?


zaten ben robot değilim testinden de geçemiyorum...

acaba neden?*

yol bitmiş; duygularım iğdiş, bildiklerim yanlış.

her sabahki gibi uykusuz.yıllardır aralıksız sürdüğü için kanser ve benzerlerini bekliyorum artık.eli kulağındadır.hadi hayırlısı.
(bkz: göz altı morluklarının geri dönmesi)

baş ağrısıyla, mesaiye başlayacağımın bilinciyle uyandım. ama gittim bahçe marketten aldığım ölmekte olan carmonayı almıştım onu suladım belki adam olur. 2 litrelik mataramı da doldururum şimdi ooh mis. apple watch ve telefonumla yattığım için ay efendim kansermiş konsermiş bunları da defettim zihnimden. olabildiğine pozitif olmaya gayret.

tadilat sesiyle.

bitmiyor arkadaş, bitmiyor lanet apartmanın tadilatları!

böyle saçmalıkların olmadığı, en azından sabahın köründe millet uyurken yapılmadığı bir yerde yaşamak istiyorum artık. çok şey de istemiyorum aslında ama yok işte. vermedi mi vermiyor...

sabah ezanı ile...

böyle saçmalıkların olmadığı, en azından sabahın köründe millet uyurken yapılmadığı bir yerde yaşamak istiyorum artık.

diğer her sabah gibi küfrederek

biraz enerji, biraz moral, bolca motivasyonla başladım. güneşin doğuşunu falan selamlayacak oldum hatta ama evimin doğu cephesi kapalı olduğundan selam veremedim. elimi yüzümü yıkadım, dişlerimi fırçaladım, traş oldum. traş sonrası limon mu tütün mü diye kısa bir an düşündüm sonra traş kolonyası aldığımı hatırladım. tercihimi limondan yana kullanmanın verdiği rahatsızlıkla evden çıktım.

serviste telefonu kurcaladım, bir iki mesaj attım, selamı sabahı kestiğim başka biriyle vedalaştım adios panços diyerek. bu sıralar herkese adios adios gidiyorum ama bakalım, ispanyollara küfredecek seviyeye gelmeme daha var sanki.

mesaide vardiya eksikliği gözüme çarptı. izinler planlanmış ama izne çıkanın mesaisi ne olacak düşünülmemiş. hiç alakam olmadığı halde onları düzenledim, birim amiriyle meseleyi görüştüm. "sen neden dikkat ediyorsun ki bu kadar?" gibisinden ufak bi sorgulamayla karşılaştım. çoğu vardiya eksikliği bana ek mesai olarak yansıyordu ve açıkçası çift çift gitmek istemedim. diyemedim tabi bunu "mesleki deformasyon" dedim. haksız da sayılmam işim buydu bi zamanlar. yedek personele işi anlattım, olabildiğince basit bi şekilde. baktım benim basit anlatımım onun işi basite almasına neden olacak bi yerden sonra karmakarışık anlattım. yarım saattir hangi pompa hangi hatta bağlı, hangi hat nereye gidiyor onu çözmeye çalışıyor boruları inceleyerek. çözdüğünde diğer tarafı anlatacağım akşama kadar da onu çözmeye çalışsın.

dayak yemiş gibi uyandım.
uykum da vardı, uyanmak istemedim, yataktan kalkmak istemedim.
bütün gün yatıp tavanı izlemek çok cazip geldi ama maalesef yapamadım.
şuan işteyim ve yatağıma kavuşmayı bekliyorum.
vakit geçmiyor, işler bitmiyor.
bide ağrım var, kendimi dinlememeye çalışıyorum ama sesleri yüksek çıkıyor duymamak elde değil.