bu sabah nasıl uyandınız sorusu

dayak yemiş gibi.

gece en masum böyle en bebeksi ve dünyalar tatlısı halimle uyurken üstümden insan azmanı geçmiş gibi hissediyorum. harbi harbi uyurken biri beni evire çevire* dövmüş yetmemiş, apartmandan aşağıya atmış da yer de 2-3 sekmişim bu da yetmemiş yüzüstü bir biçimde ayaklarımdan çekilerek apartmanın merdivenlerinden çıkartılıp geri yatağıma fırlatılmış gibi uyandım. vücudumun her zerresi ağrıyor şuan. sol serçe parmağımın üstünde bir acı efendime söyleyeyim bir sızlama hissediyorum. yanık gibi. bakayım ayaklarım düz şuan cin çarpmış olamaz. sağ ayak topuğum ile sol ayak topuğum yer değiştirmiş gibi. en gereksiz eklem yerlerim bile ağrıyor. böyle ay tutulmasının ben! (bahane bulamayan da, efendime söyleyeyim ben bir bok yedim diyemeyen de suçu ay da arıyor zaten. ülkenin genel sorunu vücudumda reaksiyon göstermiş gibi. niye tutuluyorsun olum, ben sana tutuluyor muyum?

kim bilir hangi melek hıdırellez dileği için kullandı beni ve saf vücudumu. ayaklarımın altı çamur çünkü. alnımda gül dikenleri, komidinin üstünde de...

adını feriha koydum dizisindeki salak halil'in akıl hastanesindeyken doktorların verdiği ilaçları içmeyip o ilaçlarla karton üstüne kalp içinde feriha yazıp kalbin yanlarından iki ok çıkarmıştı. benim hıdırellez meleğim de tıpkı halil'in ilaçları ile yaptığı teknoloji tasarım ödevi gibi benim üstümde bir şeyler denemiş de başaramamış gibi. dileğini yazmış ama dileğiyle gömecek değerli bir eşya bulamamışta beni gömmüş gibi.

bu hikayedeki melekte, akıl hastası halil'de benim. siz feriha'dan haber verin.

yorgun. nasıl yorgun uyanabilirim? zaten uyumadım mı?

boş versene.

tam olarak böyle.

heyecanlı. çok heyecanlıyım, ödül töreni için.

geç kalmış şekilde telaşlı.

karşıki bahçeden arap bülbülünün şakıma sesi geliyordu. nasıl uyanır bir insan böyle bir sesin kışkırtması karşısında?

yataktan zorla kaldırmışlar da, hiç istemediğim bir şeyi yaptırmaya götürmüşler gibi. öyle hevessiz, öyle isteksiz.

cevabı işe geç kalmış bir halde olan soru.
ilk defa dedim erken yatayım, güzelce uyuyayım bi dinleneyim dedim onda da işe geç kaldım.
hergün sabaha karşı yatarım hiç sorun yok. bu gece 11 de yattım.
delirecem ya.
bele hayatın içine soxum.

karnima bicak saplamislar gibi bir agriyla uyandim, haliyle pek hos degildi.

14 mayıs sabahına kadar uyanmama isteği ile uyandım. yoruldum artık. ne olacaksa olsun.

boğazıma, kulağıma, başıma dikenler oturmuş gibi ağrılı.

ona rağmen; bahçemi tavaf ettim, en kırmızısından güller kestim, jiro bey ve jan hanım'ı ve dahi karaburun beyi ve komşu kızı ponti'yi öpüp kokladım, gelincik de topladım. pilim bitti ve fakat. ekoseli battaniye üstümde, pc kucağımda ara ara sözlüğü ara ara evrim ağacını okuyorum. ateşim de var halsizim.

www.instagram.com/reel/CqyE...

trajikomik*

rüyadan ibaretmiş hissiyle. baş ağrısı ve mide bulantısından dolayı zar zor uyumuşken rüyamda yitip giden güzel güzel anılarda yolculuk yaptım. uyanıp rüyadan ibaret olduğunu anlamam ve hemen geri gelen ağrı.

bütün gece sohbet edince bir saatten sonra artık uyunmaz dedim uyumadım. bu gece zıbarır uyurum artıkın.

taş gibi dimdik uyandım.

kulaklıkla uyuduğum ve seslenmeyi duymadığım için, annem tarafından kolumdan hafifçe dürtülerek, sevdiğimiz bir akrabamızın vefat haberiyle. uyanışların en kötüsü bu. bence ikinci sırayı da sabahın köründe çalıştırılan matkap sesi falan alır.

dün barda biraz fazla zaman geçirmiştim. sırtım fena şekilde ağrıyarak uyandım.
(evet o bar, o bar değil.)