çalışmak istememek

"beni bu güzel havalar mahvetti,
böyle havada istifa ettim
evkaftaki memuriyetimden."

*

keşfedildiği günden bu yana kaç yıl geçtiğini bilemediğimiz istek. yüz binlerce mi yoksa milyonlarca mı?!

yani : çalışın asabımı bozmayın benim. herkes çalışacak!

genel olarak herkesin aklına ara ara gelen olay, ama uygulamaya geçilme kısmında olayın hep patlaması..

yeterince para, maaş yoksa çalışmak da yok. herkes para kazanmak için çalışıyor zaten. yoksa kim niye çalışsın? çalışmak iyi bir şey olsaydı üzerine para vermezlerdi değil mi? dolar milyoneri olsaydım asla çalışmazdım, sadece hoşuma giden şeyleri yapardım ömrümün sonuna kadar.

yuov, bu neddir gardaşım her sabah alti buççıh yeddi buççıh biz çalışmak için geldik dünyaya?

ay öf. 3-4 saat yatıyorsun hemen hoop işe git, yok fatura öde yok kredi geldi bilmem ne. kız çocuğum yok bu kadar ne uğraşıyorum ben yav.

doğal bir durumdur.
şöyle bir düşündüm de allahtan bekarım; sevgilim yok, evliliğim yok, çoluk çocuk yok, işletmem gereken bir işletme yok, doğru düzgün borcum yok, mis gibi ya!
tek sorumluluğum kendimim.
kafam eser iş yerine iki yalan atarım, üç gün gider kamp yaparım güzel bir koyda, huzurun dibine vurup gelebilirim. kimseden izin almam bunun için. hayatta herhangi bir şeyi yapmam için canımın yapmak istemesi yeter. ne kadar az sorumluluk, o kadar rahat kafa..

neyse hadi çalışın boş durmayın çok.

akşam "artık çalışmayacağım" dersin sabah alarmdan önce kalkar tıpış tıpış gidersin işe.

mecbuuur.

çoğu çalışanın haleti ruhiyesi bu şekildedir ama büyük bir kısmımızın böyle bir lüksü yoktur maalesef.

bundan mütevellit çalışacağız, kazanacağız gittiği yere kadar.

ben de istemiyorum ama mecbur. 10 sene çalıştım yeter valla, 6 sene sonra emekliyim, hippi hayatına falan geçme planlarım var inşallah. kurumsal hayatı seven cindir.

ben de dahil olmak üzere z kuşağı karşılığında iyi paralar alsa bile çalışmak istemiyor. bunun sebebi net olarak sosyal medyadır.

eskiden instagram yokken insanlar dünyanın geri kalanından bihaber,baska insanların nasıl yaşadığını görmüyordu. bu yüzden calısma motivasyonları vardı.

şu anda zengin bir insan bi tane akşam yemeğine 70-80 bin lira hesap bayılırken kimseyi taş çatlasa 50-60 bin lira karşılığında 1 ay boyunca çalıştıramazsın ki ülkenin çoğu 20 bin liraya çalışıyor.

artık karar verdim evet böyle yapacağım kendi işimin patronu olmaya karar verdim umarım başaracağım