çocuk sahibi olmak

ilkel güdülerimizin sonucu olarak çocuk sahibi olmak isteriz. bunun meşru tek yolunun da evlilik olması bizi evliliğe iter. insanların en ilkel güdüsü olan üreme içgüdüsü önünde evlilik şartı koyarsanız haliyle insanlar sırf üreyebilmek için evlilik geleneği adı altında saçma sapan şeyler yapmaya başlar. düğündür, borçtur, gösteriş için yapılan türlü atraksiyonlardır. tüm bunları da ''bakın ben üremek için gerekli koşulları sağlayabiliyorum'' demek için yapar.

eğer bir gün tekrar evlenirsem bu sadece üremek için olacak. öyle sevgiymiş aşkmış güzellikmiş hikaye. çocuk yapabileceğim sağlıklı biri lazım sadece. basit düşünmek gerekli hayatta. yoksa tüm bu karmaşa kaosa sürükler insanı.

ya da olmamak. hele ki böyle bir dünyada.

ben çocuk yaparım.

valla ne bilim.

oğlum olsun isterim ama sosyal hayatımdan ödün vermem. şu an nasıl takılıyorsam aynen devam. bebeklikten belirli bir yaşa gelme evresini sırtlanacak birisi olsa bile hemen karar vermemek lazım. anasını babasını da incelemek lazım böyle hatunların. başımız ağrımasın ihtiyar çenesiyle.

bayılıyorum lan kendime. cidden bak. kendimden başka hiçbir şeyin önemi yok, harika.

uygun şartlarda mükemmel bir duygu olmalı. ben çocuk sahibi olmak için birinci temel şartın birbirini seven, mutlu, iç huzuru olan ebevynler olarak görüyorum. her çocuk bunu hakediyor bence.

herkesin hak etmediği bir durumdur.

anlatılmaz yaşanır mükemmel bir duygu.

bundan olur denilebilecek bir baba adayına rastladıktan sonra bir taneyle sınırlandırmayı düşündüğüm hayatımın bambaşka evresi. bakalım, yaşayıp göreceğiz o değilde benim bebeğim ablamınkiler kadar harika bir şey olmazsa değiştirebiliyor muyuz:))

dünyanın en muhteşem olayıdır.

(bkz: en korkulan ölüm şekli)

kendinizde; memnun olmadığınız, ancak düzeltmeyi de beceremediğiniz her türlü defonuzu, defalarca farklı dozlarda karşınıza getireceğinden şüphe etmemeniz gereken, karar verdikten sonra köprüyü geçmeden duramayacağınız aktif eylem..

mantikli dusununce su dunyaya cocuk getirmek bencillikten baska bi şey değildir. tabii bunlari söylesem de insandaki üreme içgüdüsü beni de etkisi altina alip her an dogurmak isteyebilirim

mantıksız ve buram buram bencillik kokan hareketlerin başında gelmektedir. sanki hayat çok güzelmiş gibi bir de birine hayat verip onu da yakacak kadar aptallaşmamak lazım.

insanlar neden durduk yere sorumluluk almaya çalışıp, tüm hayatlarını kendi var ettikleri bir canlıya adıyorlar anlayamıyorum.

dünyanın en güzel duygusu. allah isteyen herkese nasip etsin inşallah.

hassasiyet kastığımı sananlar olacaktır ancak umrumda mı? değil elbette.

ayar olurum bu tabire (bkz: çocuk sahibi olmak) çocukların sahibi yoktur. belirli bir süreliğine velileri ve ömür boyu da ebeveynleri vardır.

olanların, olmayanlara genellikle; "çocuğun yok, nereden bileceksin!?" tipi ve tadında tepkiler verdiği ve sanki hiç empati kur(a)muyormuşçasına savunmaya geçebildiği eylem, seçim, durum.

halbuki kendileri de, anne ya da baba oldukları yaştan sonraki özgürlüğü bilmiyor.

kolay gibi görünen fakat bir hayli zor olan eylemdir. önemli olan çocuğu doğurmak değil onu iyi bir birey olarak topluma kazandırmaktır.

kefernahum izledim geçen gün. kimliğini kazandıramayacağınız, bakımını üstlenemeyeceğiniz, ilginizi veremeyeceğiniz aşikâr iken bu çocuğu doğurmanın hiçbir mantığı olmadığı kanısındayım.

"ölü yatırım" dedi sap adam.