çocuk sahibi olmak

çocuk eğer aile içerisinde sevgi görmeyecekse ve toksik bir ailede büyüyecekse hiç doğmamış olsun daha iyi. çocuk yetiştirmek kolay değil. o çocuk sadece sizi değil, çevresini de çok fazla etkileyecek. çocuğa değer verilmezse kendi kendini övme ihtiyacı duyup narsistleşebilir, her istediğini yaparsanız şımarır ve ileride de çevresinden aynısını bekler. istediği olmayınca büyük kavgalar çıkartabilir. ez cümle çocuk sahibi olmak asla kolay değil.

türkiye sınırları içerisinde asla girmeyeceğim aksiyon.

bu dünyada ne başardın kelenderis? 2 tane pırlanta guzu bırakıyorum bu dünyaya...fazla değil birkaç yıla ölürüm ben, ama kızlarımmm ....bubammm diyecekler.
---o ayağı yeyiveririmmmmm

bana bencilce ve büyük bir risk olarak geliyor. öncelikle dünyanın durumu ortada. türkiyede bile su kıtlığı kapıda, ekonomik durum desen ortada, doğan her çocuğun büyük ve zorlu bir yarışın içine doğduğu da bilinen bir gerçek dolayısıyla sadece kendince sebeplerle birini bu dünyaya getirmek bencilce. daha farklı sebepler bulunmalı, yoksa yapılmamalı. risk kısmı ise ne olacağı belli değil eğitilse bile çevre faktörü çok büyük bir etken. kumar oynamak gibi bir şey

korkuyorum çocukları atıp atıp tutmayı boğuşmayı eğlence olarak görecek bir adamla bir çocuk yapmaya. çocuklara daha birey gibi davranılan ebeveyn modelini seviyorum. çocuklar da artık daha zeki daha gözü açık doğuyorlar bence. bizi aptal olarak görsünler istemem agu bugu yapan iki dev... sanat ağırlıklı bir eğitim aldırabileceğim ruhsal yapısı sağlıklı bir çocuk yetiştirmek isterdim. çocuğum olsun diye değil de maddi manevi yeterli gelebileceğim bir parçam olsun isterim belki bir gün. oldukça zor meziyet ebeveyn olmak. çok yakınlarım anne ve baba. yüksek oranda sabır gerekiyor ve sürekli rahatsızlanabilen varlıklar olarak görüyorum. uykusuzluk ve endişe hep var olacak çocuğun varsa. gamsız değilsen çok yıpratıcı.

hem fiziksel olarak hem psikolojik olarak nasip işi. hakkını vermek kısmı da nasip işi.
hakkını verip bunla avunmak ise manasız bir avuntu.

kimse kimsenin sayesinde yaşamıyor.
anne baba olmak meslek değildir, vasıf değildir, yetenek değildir.

anne babasınız diye ekstra puan almazsınız.
güzel olmak gibi bir şeydir. size sunulan bir ekstradır o kadar. kadrini bilin ve yaşamaya devam edin.

bazen arkadaşlarımın çocuklarını görünce içime doluyor bu istek. kendi çocuğum olsa tip olarak nasıl görüneceğini merak ediyorum. yedi yaşına gelince nasıl sanatın her türünü icra edebilen, minimum üç dil bilen bir makina olacağını hayal etmeye çalışıyorum.
çok güzel bir şey olsa gerek..
tabi bu durum çok zengin olmadığım sürece gerçek olmayacak bir şey. dünya zaten çok kötü bir yer, refah seviyesi yüksek ülkelerde rahat bir hayat yaşayamayacaksam eğer kendimle birlikte doğmamış çocuğumu da yakmamalıyım.

türkiye’de hem zengin olmayıp hem çocuk sahibi olanlara inanamıyorum. nasıl bu kadar bencil ve öngörüsüz olabiliyorlar?

çocuklarınızın büyüyünce emperyalistlerin, kapitalistlerin, zenginlerin, sermaye sahiplerinin seks köleleri, hizmetçileri olmalarını istiyorsanız neden olmasın?

başka ülkede olsaydım belki. bu ülkede unfortunately baby.

muhtemelen sahip olmayacağım bir varlık.

bölünüyorsunuz... evet evet doğru sözcük bu.. bölündüğünüzü hissediyorsunuz ve bölünen yarınız, bir başka hayat sürecek artık.. bu zorluğu ve sorumluluğunuzu düşünebiliyor musunuz.. ve tüm özeniniz, düşünceniz, duyarlığınız artık -her gün de biraz daha büyüyerek sizden uzaklaşacak olan- o yarınızda olacak.. bunu anlayabiliyor, kavrayabiliyor musunuz.. sanmıyorum.. çocuğunuz olduğunda anlayacaksınız..

yetiştirme aşamasında kendini unuttuğun varlıktır, öyle büyük bir sorumluluktur ki hasta olamazsın, yüzün asık olamaz, modun düşemez, sürekli kendini yetersiz hissedersin hep daha fazlasını yapmaya çalışırsın, en ufak sorunda senden bağımsız olan konularda mesela hasta olsa kendini suçlarsın.
bir söz okumuştum düşünürüm zorlandığımda bunu “ebeveynlik sadece iyi ebeveynler için zordur.”

franz kafka-"evlilik konusu aile kurmak, çocuk yetiştirmek, bu pis dünyada onları büyütmek ve yol göstermek gibi tüm zorluklarıyla bence bir insanın yapabileceği en kutsal şeydir."

gıpta ettiğim, özendiğim, bir gün mutlaka dediğim şey. yok mu ya çocuk özlemiyle yanan hatun, yapalım hemen bir tane. söz ben büyütürüm tek başıma, o sadece emzirsin yeter. çocuğu emzirsin diyorum yanlış anlaşılma olmasın.

bu dünyaya bir çocuk getirmeyi istemiyorum ama sanırım insanın bir yan çarı olması güzeldir.
neredeyse bütün arkadaşlarımda var.
bazen düşünüyorum da, iyi bir baba olurdu aslında benden.

robert koleji çok pahalı gönderemiyeceğim için çocuk yapmayacam, olmuşken tam olsuncuyum.

çocuk "sahibi" olmayı düşünmek doğru adlandırılmalı önce. çocuk sorumluluğu üstlenmek ciddi bir cesaret ve karardır. çocuk bir insan, mal değil; sahipliğinizde mülkiyetinizde değil, sorumluluğunuzda olabilir.
isteyenlerin istediği zamanda ve istediği miktarda yapılabilir sayılması bir özgürlük sorunu olarak görülememeli diye düşünenlerdenim.

hiç istemediğim şey. kendimi bildim bileli istemedim. benim gibi düşünen tüm arkadaşlarım çocuk yaptı ama benim fikrim hâlâ aynı.

sahip olmakla bitmiyor. esas sorumluluk onu yetiştirmekte. toplumun bu kadar çok manyak kaynamasının nedeni, çocuğu eğlencelik çerez gibi sevmek için dünyaya getirip karakteriyle hiç ilgilenmeyen aileler. yatacak yeriniz yok be!

o kadar büyük bir sorumluluk ki sorumluluk kelimesi durumun ehemmiyetini anlatamıyor gibi. sanki yetersiz gibi. düşünki iki insan kalplerinin yarısını sökmüş ortaya koymuş. o kalp minicik bir bedende bütün olmuş yeniden can bulmuş. her baktığında iki yarım kalp sanki bir oluyor, her baktığında sanki hasretini çektiğin her şey seni kucaklıyor. tüm taşlar yerine oturuyor sana sızı veren her şey diniyor. o yiyince sen doyuyorsun. o iyiyse senden mutlusu yok. o gülünce neden gülüyorsun hiçbir fikrin yok. tek duan tek odağın o. evet bazen çok bunalıyorsun. bazen uzaklaşmak istiyorsun ama kalbinin yarısı ondayken ne kadar uzaklaşabilirsin?

aşkı iki insan arasındaki ilişki olarak tasvir ederler ya hep. aşk deyince akla hep bir kadın bir erkek gelirya. sen, anne baba olunca aşk neymiş, diğerleri nasıl yüzeysel, nesnel gelip geçici şeylermiş çok iyi anlıyorsun. tükenmiyor. tökezlemiyor. yoruyor ama bitmiyor. hep seninle.

hem istediğim hem de korktuğum bir şey. zamanla hangisi galip gelir bu duygunun bilemiyorum. menapoz "merhabalar aym" demeden biri galip gelse iyi olacak sfsfsfs.